Utwór "$uicideboy$" "Not even ghosts are this empty" to głęboko introspektywna i brutalnie szczera podróż w głąb ciemnych zakamarków ludzkiej psychiki, charakteryzująca się typowym dla duetu połączeniem nihilizmu, uzależnień i egzystencjalnego bólu. Tekst piosenki, podzielony na zwrotki Ruby'ego da Cherry i $crim$'a, maluje obraz chronicznej ucieczki od rzeczywistości, poczucia pustki i nieustannej walki z wewnętrznymi demonami.

Ruby da Cherry rozpoczyna swoją zwrotkę od wyrażenia przytłoczenia i niemożności znalezienia chwili spokoju: "Can I ever get a moment to myself? Each moment that passes is fleeting". To poczucie ciągłego biegu i ulotności chwili potęguje jego desperację, by uciec od własnego życia, do tego stopnia, że nazywa siebie "Houdinim". Niestety, jego próby ucieczki zawsze kończą się samookaleczeniem ("It always ends up with me bleeding") lub powrotem do stanu depresji, co określa jako "self-defeating". Ruby otwarcie przyznaje się do uzależnień od seksu i narkotyków, które są dla niego formą poszukiwania miłości i akceptacji: "I'm addicted to sex, addicted to drugs / Really whatever will make me feel loved". Pomimo wewnętrznego rozpadu, próbuje zachować fasadę siły i obojętności, deklarując: "I don't care what you thinking / Yeah, I don't give a fuck / I'm still out here shinin' as bright as the sun". Ten kontrast między zewnętrznym blaskiem a wewnętrzną ciemnością jest kluczowy dla zrozumienia jego postaci. W wersach takich jak "Don't disobey when I say, 'give me the gun'" oraz "If I don't let my demons out to breathe / I'll end up with some horns or a pair of fucking wings", Ruby balansuje na krawędzi autodestrukcji, sugerując, że konfrontacja z własnymi demonami jest konieczna, by nie ulec całkowitemu zepsuciu lub, w pewnym sensie, nie osiągnąć "niebiańskiego" lub "piekielnego" końca. Nawet w jego wspomnieniach o przeszłych związkach ("To all them bitches I was ever with / Yeah, you're still on my mind") widać powracający motyw bycia uwięzionym w przeszłości, niezdolnym do pełnego uwolnienia się od emocjonalnych obciążeń.

Zwrotka $crim$'a pogłębia to poczucie beznadziei, dodając elementy rodzinnej dysfunkcji i jeszcze bardziej intensywnych zmagań z uzależnieniem. $crim$ opisuje swoje zmagania z bólem, używając narkotyków i alkoholu jako mechanizmów radzenia sobie: "Popping and smoking and drinking / This how I been coping and dealing with pain". Szczególnie szokujący jest wers "Snort up a line with my Mom, yeah / I just be hoping to bond", który ujawnia dramatyczną i destrukcyjną próbę nawiązania więzi z matką poprzez wspólne uzależnienie. To zdanie, choć bolesne, podkreśla głęboką potrzebę bliskości w środowisku naznaczonym dysfunkcją. Obaj artyści w przeszłości otwarcie mówili o swoich problemach z uzależnieniami i wpływie środowiska, w którym dorastali, na ich życie. $crim$ często nawiązywał do relacji z rodzicami, a Ruby sam wspominał o ciężkiej relacji z matką w utworach takich jak "My Scars Are Like Badges" czy "Meet Mr. NICEGUY". Te osobiste wyznania dodają tekstom autentyczności i ciężaru.

$crim$ wyraża również frustrację z powodu marnowania życia i pragnienie odzyskania utraconego czasu: "Another day working and wasting away / The exact thing that I wanna buy / Thats time, yeah". Cierpi w samotności, utrzymując pozory dla świata zewnętrznego, podczas gdy wewnętrznie rozpada się na kawałki: "Play it strong on the phone / But I cry alone / 'Cuz my daddy just hit a new low". Ten wers ponownie wskazuje na wpływ problemów rodzinnych, tym razem dotyczących ojca, co pogłębia spiralę smutku i beznadziei. Jego pragnienie ucieczki ("I just want to run away / But all I ever do is run in place") jest symbolem daremnych wysiłków, by wyrwać się z cyklu autodestrukcji. Powtarzające się frazy "I can't feel my face" w outro, które stały się swego rodzaju mantrą piosenki, symbolizują emocjonalne otępienie, znieczulenie i utratę kontaktu z rzeczywistością, często towarzyszące ciężkiemu uzależnieniu.

Tekst piosenki jest surowym i nieugiętym spojrzeniem na ludzkie cierpienie, uzależnienie i desperacką walkę o przetrwanie w obliczu wewnętrznej pustki. "$uicideboy$" konsekwentnie używają swojej muzyki jako medium do wyrażania bólu, z którym się zmagają, i tworzą przestrzeń, w której słuchacze, którzy czują się podobnie, mogą odnaleźć zrozumienie. Utwór jest częścią ich dyskografii, która, jak zauważają fani i krytycy, często odzwierciedla osobiste zmagania duetu, a sami artyści wielokrotnie mówili o tym, że ich muzyka jest formą terapii. W wywiadach wielokrotnie podkreślali, że ich mroczne teksty są odzwierciedleniem ich rzeczywistych doświadczeń i mają na celu stworzenie autentycznej sztuki, a nie glorifikowanie autodestrukcji. Ta szczerość sprawia, że "Not even ghosts are this empty" rezonuje z wieloma słuchaczami, którzy rozpoznają w nim własne demony.

Utwór jest hipnotyzującym, a jednocześnie niepokojącym świadectwem walki o odnalezienie sensu i ukojenia w świecie pełnym bólu i rozczarowań. Mroczna, minimalistyczna produkcja, często charakteryzująca muzykę "$uicideboy$", dodatkowo potęguje klaustrofobiczną atmosferę tekstu, sprawiając, że słuchacz czuje się uwięziony w tej samej pustce, którą opisują artyści.