"Yes Sir, No Sir" The Kinks, pochodzący z konceptualnego albumu Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire) z 1969 roku, to przenikliwy komentarz na temat konformizmu, autorytaryzmu i depersonalizującego wpływu hierarchii, w szczególności wojskowej. Ray Davies, główny autor tekstów The Kinks, stworzył Arthura jako ścieżkę dźwiękową do nigdy niezrealizowanego programu telewizyjnego, opowiadającego historię Arthura Morgana, pracownika kładącego dywany, którego postać wzorowana była na szwagrze Daviesów, Arthurze Anningu. Album, mimo początkowych problemów komercyjnych w Wielkiej Brytanii, zdobył uznanie krytyków, szczególnie w prasie amerykańskiej, i jest uważany za jedno z największych dzieł The Kinks.

Piosenka otwiera się i jest przeplatana powtarzającymi się frazami: "Yes Sir, no Sir / Where do I go Sir / What do I do Sir / What do I say". Te słowa natychmiast wprowadzają słuchacza w świat bezwolnego posłuszeństwa i braku autonomii, doskonale oddając obraz żołnierza, który jest "uwarunkowany do bycia w zasadzie robotem". Ray Davies w wywiadzie dla The Washington Post przyznał, że śpiewając te fragmenty, starał się brzmieć jak "podległy żołnierz rozmawiający z oficerem". Linia "Permission to breathe Sir" w kolejnych zwrotkach podkreśla absurdalny poziom kontroli, sugerując, że nawet najbardziej podstawowe czynności życiowe wymagają zgody przełożonych. Ten motyw jest zgodny z szerszymi tematami albumu Arthur, który "odważnie opowiada o osobistej stracie i utracie tożsamości imperialnej po drugiej wojnie światowej". Davies często pisał o "postawie i rozpadzie starszych klas pracujących w Londynie wobec malejących fortun czasów Imperium Brytyjskiego".

Druga sekcja utworu, z mocniejszym, rockowym brzmieniem, zwraca się do słuchacza słowami: "So you think that you've got ambition / Stop your dreaming and your idle wishing / You're outside and there ain't no admission / To our play". To wyraźny atak na indywidualne aspiracje, sugerujący, że poza narzuconym systemem nie ma miejsca na osobiste marzenia. Krytyk z Classic Rock Review zauważył, że "Yes Sir, No Sir" kontynuuje temat antywojenny albumu. Ray Davies, znany z obserwacji i komentarzy na temat "walki, frustracji i aspiracji zwykłych londyńskich robotników oraz wpływu systemu klasowego na ich życie", tutaj maluje obraz społeczeństwa, gdzie jednostki są sprowadzane do "paczki papierosów" i posłusznych wykonawców rozkazów: "Pack up your ambition in your old kit bag / Soon you'll be happy with a packet of fags / Chest out stomach in / Do what I say, do what I say / Yes right away". Jak stwierdzono w jednym z komentarzy, Ray Davies "zawsze jest dobry w świetnych tekstach" i "pisze o rzeczach, o których nikt inny by nie pisał".

Trzecia część piosenki, z bardziej cynicznym tonem, ukazuje perspektywę władzy: "Doesn't matter who you are / You're there and there you are / Everything is in its place / Authority must be maintained". Wskazuje to na bezosobową, biurokratyczną naturę autorytetu, gdzie jednostka jest tylko trybikiem w maszynie. Dalej tekst przybiera brutalnie sarkastyczny charakter, szczególnie w odniesieniu do losu żołnierzy: "Let them feel that they're important to the cause / But let them know that they are fighting for their homes / Just be sure that they're contributing their all / Give the scum a gun and make the bugger fight / And be sure to have deserters shot on sight / If he dies we'll send a medal to his wife". Te bezlitosne linijki podkreślają pogardę dla życia ludzkiego i cynizm, z jakim władza wykorzystuje "motywację" patriotyczną. Jeden z użytkowników Reddita zinterpretował śmiech w tle tej sekcji jako "satyryczne 'udajmy, że nam zależy' ze strony dowództwa wojskowego". Sam Ray Davies, zapytany o inspiracje, przyznał, że piosenka jest o "władzy" i "o tym, jak ludzie są zmuszani do mówienia 'tak, sir, nie, sir'". Podkreśla również, że teksty Daviesa często "komentowały klasę, nostalgię".

Finałowe zwrotki, rozpoczynające się od "Yes Sir, no Sir / Please let me die Sir / I think this life is affecting my brain", wyrażają całkowite załamanie i desperację podmiotu lirycznego, który utracił sens życia w obliczu totalnej kontroli. Powtórzenie "Three bags full Sir" nawiązuje do dziecięcej rymowanki "Baa, Baa, Black Sheep", dodając gorzko-ironiczny posmak dziecięcej naiwności zderzonej z brutalną rzeczywistością. Jest to utwór, który nie tylko krytykuje wojskową dyscyplinę, ale także szersze społeczne podziały klasowe. Komentatorzy i fani często uznają "Yes Sir, No Sir" za jeden z lirycznie najlepszych utworów Raya Daviesa i jeden z wyróżniających się na albumie Arthur, doceniając jego wielowymiarowość i "mini-suito-podobną strukturę". Przez lata, zarówno Arthur jak i utwory takie jak "Yes Sir, No Sir" pozostają dowodem na to, że The Kinks pod kierownictwem Raya Daviesa nie bali się poruszać trudnych, społecznych tematów, wykorzystując muzykę jako medium do głębokiego komentarza na temat kondycji człowieka i społeczeństwa.