Piosenka „Come Together” The Beatles, otwierająca ich ostatni nagrany wspólnie album, Abbey Road, to utwór o wielowymiarowej i często enigmatycznej treści, który John Lennon, jej główny twórca, określał mianem „bełkotu” (gobbledygook). Mimo to, stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych singli zespołu. Geneza utworu jest ściśle związana z polityką i kontrkulturą. John Lennon napisał go początkowo na prośbę Timothy’ego Leary’ego – psychologa, orędownika LSD i kontrkulturowego bohatera – który w 1969 roku kandydował na gubernatora Kalifornii przeciwko Ronaldowi Reaganowi. Slogan kampanii Leary’ego brzmiał „Come Together – Join the Party!”, a Lennon miał stworzyć do niego piosenkę. Chociaż próby stworzenia typowej piosenki kampanijnej zakończyły się fiaskiem, fraza „Come Together” utkwiła Lennonowi w głowie, co zaowocowało tekstem o bardziej abstrakcyjnym charakterze. Ostatecznie, kampania Leary’ego upadła, gdy trafił on do więzienia za posiadanie marihuany.

Muzycznie utwór ma charakterystyczny, „bagnisty” (swampy) i blues-rockowy groove, za który w dużej mierze odpowiada Paul McCartney. To właśnie on zasugerował Lennonowi, aby zwolnić tempo i nadać piosence to specyficzne brzmienie basu i perkusji, zmieniając początkowo „szaloną, małą folkową piosenkę” Lennona w ikoniczny hit. Ikoniczna linia basu, zagrana przez McCartneya, jest kluczowym elementem utworu. Nagrywanie odbywało się w lipcu 1969 roku w studiach EMI (obecnie Abbey Road Studios), a sesje były również naznaczone osobistymi wydarzeniami – John Lennon aktywnie uczestniczył w nich po raz pierwszy po wypadku samochodowym, w którym Yoko Ono odniosła poważniejsze obrażenia i dla której w studio ustawiono nawet łóżko szpitalne. Ringo Starr używał ściereczek na tom-tomach, aby uzyskać bardziej wytłumiony dźwięk perkusji.

Tekst „Come Together” jest otwarty na wiele interpretacji, a najbardziej popularna sugeruje, że każda zwrotka opisuje innego członka zespołu lub samego Lennona.

Pierwsza zwrotka: „Here come 'ol flattop / He come groovin' up slowly / He got ju ju eyeball / He one holy roller / He got hair down to his knee / Got to be a joker he just do what he please”. Fraza „Here come 'ol flattop” stała się przyczyną pozwu o plagiat ze strony Morrisa Levy’ego, wydawcy Chucka Berry’ego, ponieważ podobne zdanie pojawiło się w piosence Berry’ego „You Can't Catch Me” z 1956 roku. Sprawa zakończyła się ugodą, w ramach której Lennon zgodził się nagrać trzy piosenki należące do Levy’ego na swoim solowym albumie Rock 'n' Roll. „Ju ju eyeball” bywa interpretowane jako oczy osoby pod wpływem używek lub posiadające mistyczną, urzekającą moc, nawiązującą do zachodnioafrykańskich wierzeń magicznych. „Holy roller” to pejoratywne określenie na bardzo emocjonalnych i ekstrawaganckich wyznawców protestanckich ruchów religijnych. Niektóre interpretacje przypisują tę zwrotkę George’owi Harrisonowi, ze względu na jego duchowe poszukiwania i długie włosy.

Druga zwrotka: „He wear no shoeshine / He got toejam football / He got monkey finger / He shoot Coca-Cola / He say I know you, you know me / One thing I can tell you is you've got to be free”. Linijka „He shoot Coca-Cola” doprowadziła do zakazu emisji utworu przez BBC, która uznała ją za ukrytą reklamę napoju. Jednak niektórzy sugerują, że może to być slangowe nawiązanie do kokainy, z czym BBC nie była zaznajomiona. Ta zwrotka jest niekiedy łączona z George’em Harrisonem, który preferował chodzić boso, lub Ringo Starrem.

Trzecia zwrotka: „He Bag Production, he got / Walrus gumboot, he got / Ono sideboard, he one / Spinal cracker, he got / Feet down below his knee / Hold you in his armchair you can feel his disease”. Ta część jest powszechnie uznawana za odniesienie do samego Johna Lennona. „Bag Production” to nazwa firmy założonej przez Johna i Yoko Ono, prowadzącej ich kampanie pokojowe. „Walrus gumboot” to ewidentne nawiązanie do lennonowskiego „I Am the Walrus”. „Ono sideboard” odnosi się do Yoko Ono, będącej zawsze u jego boku. Fraza „spinal cracker” bywa interpretowana jako tradycyjna japońska technika masażu pleców lub odniesienie do wypadku samochodowego Lennona, w którym Yoko odniosła obrażenia kręgosłupa. Co ciekawe, linia „Hold you in his armchair you can feel his disease” była początkowo błędnie przepisana, ale Lennonowi spodobała się ta wersja i zaakceptował ją, chociaż właściwy tekst to „hold you in his arms, yeah, you can feel his disease”. „Jego choroba” bywa interpretowana jako uzależnienie Lennona od seksu lub jego wewnętrzne demony.

Czwarta zwrotka: „He rollercoaster, he got / Early warning, he got / Muddy Water, he one / Mojo filter, he say / One and one and one is three / Got to be good lookin' cause he's so hard to see”. Ta zwrotka jest najczęściej przypisywana Paulowi McCartneyowi. „He rollercoaster” może odnosić się do jego emocjonalnej zmienności, a „early warning” do konfliktów w zespole. „Muddy Water” to nawiązanie do bluesowego muzyka Muddy’ego Watersa, którego muzyka była inspiracją dla wielu brytyjskich artystów. „Mojo filter” może sugerować, że Paul „filtrował” kreatywną energię zespołu lub był bardzo przekonujący. Linijka „One and one and one is three” jest często postrzegana jako uszczypliwość Lennona w stronę McCartneya, sugerująca, że Paul był tylko jednym z trzech, albo drwiąca z jego prostoty pisania piosenek. Bywało to też interpretowane jako odniesienie do słynnej plotki o śmierci Paula i faktycznej liczby Beatlesów. „Got to be good lookin' cause he's so hard to see” może odnosić się do wizerunku Paula jako „uroczego Beatlesa”, ale także do jego skrytości.

Refren „Come together / Right now / Over me” można interpretować jako apel o jedność wewnątrz zespołu, co w kontekście narastających podziałów w The Beatles nabierało szczególnego znaczenia. Może być również odczytywany jako odniesienie seksualne lub jako deklaracja Lennona, że to on jest centrum, wokół którego zespół powinien się zjednoczyć.

„Come Together” ukazało się jako otwierający utwór albumu Abbey Road oraz jako podwójny singiel A-side wraz z „Something”, osiągając pierwsze miejsce na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych i czwarte w Wielkiej Brytanii. Piosenka była również jedynym utworem The Beatles, który Lennon wykonywał na swoich solowych koncertach, na przykład w 1972 roku w Madison Square Garden. Z biegiem lat utwór zyskał wiele coverów, w tym popularne wersje Ike & Tiny Turner, Aerosmith czy Michaela Jacksona, co świadczy o jego trwałym wpływie na muzykę.