Interpretacja Let it happen - Tame Impala

„Let It Happen” Tame Impali to ośmiominutowa odyseja psychodelicznego popu, która stanowi sztandarowy utwór i punkt otwierający album Currents z 2015 roku, będący świadectwem głębokiej transformacji osobistej. Kevin Parker, twórca Tame Impala, otwarcie przyznał, że ten utwór jest niczym pierwszy rozdział, krok w nowym kierunku, opowiadający o odnalezieniu siebie w świecie chaosu i w końcu poddaniu się jego niepowstrzymanym siłom.

Tekst piosenki rozpoczyna się od introspekcji, gdzie narrator przyznaje: „It’s always around me, all this noise, But not nearly as loud as the voice saying Let it happen, let it happen” (Zawsze otacza mnie ten hałas, ale nie jest on nawet w połowie tak głośny jak głos mówiący „Niech się dzieje, niech się dzieje”). Te słowa doskonale oddają centralny konflikt utworu – zmagania między zewnętrznym zgiełkiem oczekiwań, presji społecznych czy nawet przeszłości, a cichym, wewnętrznym wołaniem o odpuszczenie i akceptację zmian. Parker w wywiadach podkreślał, że uświadamia sobie, iż walka z otaczającym chaosem wymaga więcej energii niż pozwolenie na to, by po prostu się działo i stało się tego częścią.

Kolejne wersy, „All this running around, Trying to cover my shadow, A notion growing inside, Now all the others seem shallow” (Cała ta bieganina, próba zakrycia mojego cienia, uczucie narastające w środku, teraz wszystkie inne wydają się płytkie), malują obraz daremnej pogoni za czymś nieuchwytnym – próbą ukrycia prawdziwego „ja” lub unikania konfrontacji z własnymi niedoskonałościami. Jednocześnie, wewnętrzne „uczucie” sygnalizuje dojrzewającą świadomość, że dotychczasowe dążenia straciły na znaczeniu, ustępując miejsca czemuś głębszemu. To narastające poczucie wewnętrznej zmiany jest nieodłącznym elementem motywu osobistej transformacji, który przewija się przez cały album Currents.

Metafora „whirlwind that’s coming round, It’s gonna carry off all that isn’t bound” (słychać o nadchodzącym wirze, który zabierze wszystko, co nie jest przywiązane) jest silnym obrazem nieuchronnej, potężnej siły, która ma przetrzebić życie narratora, zabierając wszystko, co jest powierzchowne lub nieautentyczne. Decyzja, aby „I won’t be holding on” (nie będę się trzymał), symbolizuje gotowość do odpuszczenia kontroli i poddania się temu, co nieuniknione, nawet jeśli oznacza to stratę. Kevin Parker w swoich tekstach na Currents postawił na autobiograficzny ton, czyniąc je bardziej osobistymi i zrozumiałymi, co jest odejściem od bardziej zagadkowych metafor z poprzednich dzieł.

Momentem szczególnie intrygującym w utworze jest sekcja w środku, z powtarzającymi się frazami takimi jak „I cannot vanish and you will not scare me” czy „Why would I do it? And you wanna think that”. Kevin Parker wyjaśnił, że ta część utworu, znana fanom jako „gibberish” (bełkot), pierwotnie była improwizacją wokalną przez sampler klawiszowy, której Parker używał do testowania sprzętu. Zamierzał napisać do niej właściwe słowa, ale uznał, że nie uda mu się odzyskać pierwotnego „groove'u” i postanowił pozostawić ją w oryginalnej formie, co idealnie wpisywało się w przesłanie piosenki o odpuszczeniu i „pozwoleniu, by się stało”. Ten fragment jest często interpretowany jako wewnętrzny dialog, moment wahania, walki z własnymi lękami lub zewnętrznymi siłami próbującymi powstrzymać zmianę. Muzycznie, zniekształcenia i powtórzenia w tej sekcji przypominają przeskakującą płytę CD, co było celowym zabiegiem Parkera, zafascynowanego takimi usterkami w odtwarzaniu.

Wersy takie jak „If my take-off fails, Make up some other story, But if I never come back, Tell my mother I’m sorry” podkreślają powagę podjętej decyzji i ryzyko, jakie wiąże się z tym skokiem w nieznane. To pożegnanie z przeszłością, z bezpieczną przystanią, z obawą o konsekwencje, ale i z determinacją, by pójść naprzód. Parker w wywiadach często mówi o tym procesie jako o „skoku w nieznane”.

Finał utworu przynosi poczucie akceptacji i ostatecznego pogodzenia: „Baby, now I’m ready, moving on, Oh but maybe, I was ready, all along.” (Kochanie, teraz jestem gotów, idę dalej, och, ale może byłem gotów od początku). Te słowa sugerują, że choć podróż była pełna wewnętrznych zmagań, to gotowość do zmiany była obecna w narratorze od dawna, być może podświadomie. Jest to finałowe odpuszczenie i przyjęcie nowej tożsamości. Album Currents, z „Let It Happen” na czele, stanowił również przełom w twórczości Tame Impala, przesuwając ich brzmienie w stronę bardziej tanecznych, syntezatorowych i dyskotekowych klimatów, co było świadomą decyzją Parkera, który chciał, by jego muzyka była grana w klubach. Kevin Parker postrzega tworzenie muzyki jako formę terapii, miejsce, gdzie może wyrażać swoje problemy, nawet jeśli nie oferuje rozwiązań. Właśnie ta osobista perspektywa i odwaga w eksplorowaniu wewnętrznych przemian sprawiają, że „Let It Happen” rezonuje z tak wieloma słuchaczami, stając się hymnem akceptacji nieuchronnego przepływu życia.