Interpretacja Jenny - Edyta Bartosiewicz

Edyta Bartosiewicz w utworze "Jenny" maluje obraz kobiety, która od najmłodszych lat zmaga się z poczuciem niezrozumienia i trudnym losem. Już od pierwszych wersów: "Odkąd sięgam pamięcią, zawsze było coś nie tak. W niełasce, w ciągłym nieszczęściu los bił na oślep", dowiadujemy się o nieustającej walce z przeciwnościami. Podkreśla to utratę niewinności i wczesne dojrzewanie, pytając retorycznie: "Szybko przestałam być dzieckiem. Czy choć przez chwilę byłam nim?" Ten fragment odzwierciedla doświadczenie, gdzie dzieciństwo, zamiast beztroski, naznaczone było ciężarem życia, co prowadzi do stwierdzenia, że "nic, co ludzkie, mi obce nie jest", sugerując głęboką wrażliwość i poznanie ciemnych stron egzystencji.

Charakterystyczne dla twórczości Bartosiewicz jest eksplorowanie wewnętrznych stanów i emocji, co w "Jenny" manifestuje się w wersach: "A ja za dużo widzę, zbyt mocno czuję". Artystka często bywa postrzegana jako osoba o dużej wrażliwości, która nie unika trudnych tematów. Refren: "Jenny, mam na imię Jenny. Może to coś zmieni, gdy już wiesz. Dziwnie rozpalona Jenny… Co w jej głowie siedzi, Wiem tylko ja." wprowadza tytułową postać, która – jak sama Edyta Bartosiewicz przyznała w wywiadach – jest jej alter ego. Jest to ucieleśnienie jej "szalonej strony, dzikiego oblicza, które nie zawsze się ujawnia". "Dziwnie rozpalona Jenny" to symbol nieobliczalności, wewnętrznej pasji, a może nawet swoistego rodzaju szaleństwa, które dla otoczenia pozostaje tajemnicą, znaną jedynie samej wokalistce.

Utwór porusza również problem niezrozumienia przez społeczeństwo, co słychać w drugiej zwrotce: "Już w szkole ciągle pytali, czy ze mną wszystko w porządku jest. Gdyby tylko wiedzieli, znali prawdę…" Bartosiewicz wspominała w wywiadzie dla "Bravo" w 1997 roku, że jej otoczenie często postrzegało ją jako osobę dziwną, a ona sama czuła się osamotniona i niezrozumiana. Kluczowe jest tu stwierdzenie: "A ja wierzę, że to co robię ma sens, Bo czasem lepiej odejść od zmysłów, by nie zwariować". To paradoksalne zdanie jest sercem interpretacji. Może oznaczać, że czasem, aby zachować wewnętrzną równowagę i prawdziwość wobec siebie, trzeba pozwolić sobie na odstępstwa od norm, na ekspresję emocji, które inni mogliby uznać za szalone. To obrona własnej, unikalnej drogi, nawet jeśli jest ona niezrozumiała dla otoczenia. W innym kontekście, artystka tłumaczyła, że Jenny to także opowieść o jej przyjaciółce, wrażliwej i uduchowionej artystce makijażu, dla której wymyśliła to imię, kojarzące się jej z łagodnością i zagubieniem. Bartosiewicz podkreślała, że takich "Jenny" jest na świecie wiele – w niej samej, w jej przyjaciółce i wielu innych ludziach.

Piosenka "Jenny" była pierwszym singlem promującym album "Dziecko" z 1997 roku i niemal od razu stała się wielkim przebojem, docierając na szczyty radiowych list przebojów w całej Polsce. Co ciekawe, nagrywanie utworu wcale nie przebiegało gładko – satysfakcjonującą wersję udało się zarejestrować dopiero za trzecim podejściem. Edyta Bartosiewicz, w rozmowie z Piotrem Metzem w 2014 roku, nazwała "Jenny" bardzo kontrowersyjną piosenką. Dodała, że "dla mnie to najklarowniejszy tekst, jaki mogłam napisać. W krótkim refrenie udało mi się zawrzeć przekaz, o który mi chodziło: jak już będziesz wiedział, że się nazywam Jenny, to będziesz wiedział wszystko". Ten utwór stał się hitem nie tylko ze względu na chwytliwy wstęp fortepianowy i rockową energię, ale przede wszystkim dzięki uniwersalnemu i emocjonalnemu tekstowi, który pozwolił wielu słuchaczkom utożsamić się z tytułową postacią i znaleźć w niej odbicie własnych doświadczeń. Sam teledysk do "Jenny" również jest istotny, a podwójne brwi Edyty Bartosiewicz w nim widoczne miały odzwierciedlać skrajne postaci funkcjonujące w artystce.