Piosenka „Boom!” zespołu System Of A Down to ostry manifest antywojenny i antykonsumpcjonistyczny, wydany jako singiel promocyjny z ich trzeciego albumu studyjnego, Steal This Album! (2002). Utwór powstał jako bezpośredni protest przeciwko wojnie w Iraku i szerszej „Wojnie z terroryzmem” zapoczątkowanej przez prezydenta George’a W. Busha po atakach z 11 września. Serj Tankian, wokalista System Of A Down, wyrażał obawy przed konsekwencjami działań militarnych USA, ostrzegając, że bombardowania stworzą więcej męczenników i utrwalą cykle odwetu.

Pierwsze wersy, „I've been walking through your streets / Where all your money's earning / Where all your building's crying / And clueless neckties working” („Szedłem przez wasze ulice / Gdzie zarabia wasza forsa / Gdzie płaczą wasze budynki / I pracują kluczowi krawaciarze”), wprowadzają w obraz społeczeństwa zdominowanego przez korporacyjną chciwość i obojętność. „Revolving fake lawn houses / Housing all your fears / Desensitized by TV / Overbearing advertising, God of consumerism” („Okrążałem mieszkania ze sztucznymi trawnikami / Dające dom waszym wszystkim strachom / Odczulonym przez telewizję / Wyniosła reklama, bóg konsumeryzmu”) uderza w fasadowość życia na przedmieściach, gdzie lęki są ukrywane, a media i reklama kształtują świadomość, czyniąc ludzi niewrażliwymi i oddanymi „bogu konsumpcjonizmu”. Zespół zarzuca mediom filtrowanie informacji dla oka publicznego, by służyły wyłącznie zyskowi, co prowadzi do manipulacji opinią publiczną i produkcji „zgody” (Manufacturing consent is the name of the game).

Refren „Boom! Boom! Boom! Boom! / Every time you drop the bomb / You kill the god your child has born” jest potężnym oskarżeniem. Według Serja Tankiana, „Boom!” jest jak budowanie „małej piramidy tego, co może, lub nie może doprowadzić nas do zbombardowania kogoś lub bycia w stanie wojny. Chodzi o życie ludzkie, a podczas zrzucania bomb ginie wielu cywilów, i to jest problem”. Słowa te wskazują, że każda bomba niszczy nie tylko fizyczne życie, ale także nadzieję, niewinność i potencjał przyszłości, symbolizowany przez „boga, którego urodziło dziecko”. To głęboka refleksja nad duchowym i moralnym kosztem wojny.

Dalej tekst krytykuje nowoczesną globalizację połączoną z potępieniem, które prowadzi do „niepotrzebnej śmierci”. Określenie „Matador corporations” („Korporacje matadory”) sugeruje, że potężne firmy traktują świat jak arenę, a ludzi jak byki, którymi można manipulować dla zysku. Wskazanie na to, że „The bottom line is money, nobody gives a fuck” („Liczy się tylko kasa, nikogo to nie obchodzi”), brutalnie obnaża cynizm stojący za konfliktami zbrojnymi. MTV opisało „Boom!” jako utwór traktujący o „horrorze wojny i o tym, jak rządy wydają horrendalne sumy pieniędzy na wojsko, zaniedbując inne kluczowe kwestie krajowe i międzynarodowe”. Najbardziej szokującym fragmentem jest zestawienie wydatków na wojnę z globalną biedą: „4000 hungry children leave us per hour from starvation / While billions spend on bombs / Creating death showers” („4000 głodnych dzieci opuszcza nas na godzinę z powodu głodu / Podczas gdy miliardy są wydawane na bomby / Tworząc deszcze śmierci”). Ten wers drastycznie uwypukla moralną hipokryzję świata, w którym cierpienie dzieci jest ignorowane na rzecz militaryzmu.

Piosenka kończy się pytaniem „Why must we kill all our own kind?” („Dlaczego musimy zabijać cały nasz własny gatunek?”). Jest to proste, a zarazem potężne wezwanie do refleksji nad bezsensem przemocy i wojny, które niszczą ludzkość.

Co ciekawe, „Boom!” pierwotnie była częścią sesji nagraniowych do albumu Toxicity (2001), ale nie trafiła na jego ostateczną listę utworów. W 2002 roku, wraz z innymi niewykorzystanymi piosenkami, wyciekła do internetu pod nazwą „Toxicity II” lub „Everytime”, w „kiepskim miksie, który przeraził zespół”. W odpowiedzi na ten wyciek, zespół pośpiesznie dokończył i wydał te utwory jako pełnoprawny album Steal This Album! (2002), którego nazwa nawiązuje do politycznego aktywisty Abbiego Hoffmana i jednocześnie do samej sytuacji wycieku. Perkusista John Dolmayan uważa Steal This Album! za swój ulubiony album SOAD. Serj Tankian również nazwał go swoim ulubionym w AMA na Reddicie w 2012 roku.

Teledysk do „Boom!” został wyreżyserowany przez słynnego dokumentalistę Michaela Moore’a i wykorzystuje autentyczne nagrania z masowych protestów antywojennych, które odbyły się 15 lutego 2003 roku, kiedy miliony ludzi na całym świecie demonstrowały przeciwko zbliżającej się wojnie w Iraku. Wideo zawiera również animowane sekwencje satyryzujące światowych przywódców – George’a W. Busha, Saddama Husseina, Tony’ego Blaira i Osamę bin Ladena, przedstawiając ich jako rysunkowe postacie lecące na rakietach nad miastem, symbolizujące współczesnych Czterech Jeźdźców Apokalipsy. Po premierze klip został zakazany przez MTV Europe. Gitarzysta Daron Malakian, mający rodzinę w Iraku, wyraził nadzieję, że wideo „Boom!” pomoże zmienić sposób myślenia ludzi o wojnie, porównując walkę z militaryzmem do wcześniejszych walk o prawa obywatelskie, mówiąc: „Chcemy, aby pomysł zrzucania bomb, prowadzenia wojny, wydawał się tak archaiczny i absurdalny, jak dziś dla Afroamerykanina konieczność siedzenia z tyłu autobusu”.

„Boom!” jest świadectwem zaangażowania System Of A Down w kwestie społeczne i polityczne, a jego przesłanie pozostaje aktualne, nawołując do pokoju i sprzeciwu wobec wojen prowadzonych dla zysku. Muzycznie utwór wykorzystuje frygijską skalę dominantową, co jest typowe dla heavy metalu, ale jednocześnie nawiązuje do bliskowschodnich wpływów muzycznych, co, jak twierdzą niektórzy badacze, wzmacnia krytykę interwencji Zachodu na Bliskim Wschodzie. Utwór, choć rzadko wykonywany na żywo ze względu na styl „spoken word”, jest jednym z najbardziej politycznie naładowanych songów System Of A Down.