Interpretacja Tak bym chciała kochać już - Hanna Banaszak

„Tak bym chciała kochać już” w wykonaniu Hanny Banaszak to utwór przesiąknięty tęsknotą, niecierpliwością i młodzieńczym zapałem do miłości. Słowa do tej piosenki napisał ceniony polski tekściarz, Wojciech Młynarski, a muzykę skomponował Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, znany jazzman i kompozytor muzyki filmowej. Piosenka powstała na potrzeby polsko-czechosłowackiego filmu „Słona róża”, w którym Hanna Banaszak również wystąpiła.

Utwór otwiera refleksja nad ulotnością i zwodniczością szczęścia, by niemal natychmiast przejść w dynamiczną deklarację podmiotu lirycznego: „a ja powiem o mym szczęściu i to, że się spieszy mu, a ja”. To zdanie jest kluczem do całej interpretacji – podkreśla ono osobiste, aktywne podejście do życia i uczuć, odrzucające bierne oczekiwanie. Bohaterka pragnie miłości „już”, nie chce tracić ani jednego dnia, by „me serduszko cieszyć” i patrzeć „w te cudne oczy do porannych zórz”. Jest w tym dążeniu ogromna świeżość i autentyczność.

Charakterystycznym i niezwykle malowniczym obrazem jest „bluzeczka lila róż”, pod którą „czuły telegraf wystukuje treść depeszy”. To piękna metafora rozemocjonowanego serca, które niczym wewnętrzny nadajnik, wysyła sygnały do wymarzonego szczęścia. Prośba: „ach, szczęście, ach, szczęście moje, znajdź właściwy trop, tu jestem, czekam tu. Stop” – jest jednocześnie dramatyczna i urocza w swej bezpośredniości. Użycie słowa „Stop” na końcu depeszy dodaje nuty stanowczości, podkreślając, że czekanie dobiega końca.

Powracający motyw „stuk puk, stuk puk, stuk puk” to onomatopeja kołatania serca, które niecierpliwie zadaje pytania o przyszłość: „czy potrwa jeszcze dzień, czy wieczność, ten piękny świat?”. Te pytania, wypowiadane przez „strwożone serca”, wskazują na uniwersalny lęk przed przemijaniem i pragnienie trwałości szczęścia. Jednak w odpowiedzi na te obawy, podmiot liryczny z jeszcze większą siłą powtarza swoje pragnienie: „Tak bym chciała kochać już, ja nie mam czasu do stracenia, mnie się śpieszy”. To poczucie pośpiechu, podkreślone w tekście kilkakrotnie, staje się centralnym elementem utworu. Bohaterka nie chce jedynie miłości, ale także jej intensywnych przejawów – „pieszczotę twych pocałunków, błysk miłosnych burz”.

Hanna Banaszak, artystka znana z perfekcjonizmu i dbałości o każdy detal wokalny, z pewnością wniosła do tej piosenki nie tylko swój wyjątkowy głos, ale i głębię interpretacji. Wojciech Młynarski, zauroczony jej talentem, napisał dla niej szereg wspaniałych tekstów, a „Tak bym chciała kochać już” szybko stał się jednym z jej przebojów, przyczyniając się do jej popularności. Chociaż na początku kariery piosenki takie jak ta, czy „Mam ochotę na chwileczkę zapomnienia”, definiowały jej sceniczny wizerunek, artystka zawsze dążyła do artystycznej różnorodności i poszukiwała tekstów pozwalających jej na dalszy rozwój. Dziś utwór ten jest uznawany za jeden z klasyków polskiej piosenki i znajduje się na albumie "W moim magicznym domu - Złota kolekcja".

Końcowe fragmenty utworu przynoszą nutę nadziei i wiary w spełnienie: „I wierzę, że przyjdzie ta chwila, gdy wreszcie spojrzę w oczy te i serce, jak dzwon, powtórzy: "to on!"”. To oczekiwanie na ten decydujący moment, na rozpoznanie „tego jedynego”, jest esencją romantycznej wizji. Dźwiękowe interludium „Tu rut tut tut tu ru ru ru” dodaje lekkości, a zarazem podkreśla stan podniecenia i radosnego oczekiwania, by ponownie wrócić do sercowej depeszy i ponownego wołania o miłość. Piosenka kończy się otwartym pytaniem: „Chcę mieć to zaraz, a ty?...”, zapraszając słuchacza do identyfikacji z tym uniwersalnym pragnieniem miłości. To hymn o gorącym, młodzieńczym sercu, które nie chce czekać, pragnie życia i miłości tu i teraz.