Interpretacja Życie to bajka - Stara Kuźnia

„Życie to bajka” autorstwa zespołu Stara Kuźnia to klasyczna szanta morska, która w barwny sposób maluje obraz żeglarskiego życia, pełnego przygód, prostych przyjemności i głębokiego poczucia wolności. Utwór idealnie wpisuje się w repertuar tego polskiego zespołu, który powstał na początku 1997 roku w Węgrowie i specjalizuje się w szantach klasycznych, pieśniach kubryku oraz własnych kompozycjach. Słowa do piosenki napisali Grzegorz Ostrowski (lider zespołu) i Artur Chudź, który również skomponował muzykę, co czyni utwór autorską perełką w ich dorobku.

Początek piosenki zanurza nas w atmosferę morskiej podróży i jej codziennych, nieco przyziemnych potrzeb. Horyzont znika w oddali, a kapitan woła o piwo, podkreślając proste, fizyczne pragnienia marynarzy po trudach rejsu. To niemal humorystyczne otwarcie szybko przechodzi do wspomnień o porcie, gdzie „dziewka” i „przehulana noc” symbolizują ulotne chwile radości i ucieczki od monotonii morza. Tekst doskonale oddaje naturę żeglarza, którego serce lgnie do „dziewczyny, śpiewu i grogu” – trzech filarów portowego życia, będących nagrodą za samotność i trudy na falach. Te motywy są zresztą charakterystyczne dla całego gatunku szant, gdzie życie na lądzie, choć krótkie i intensywne, stanowi ważny kontrast dla surowości morza.

Jednak prawdziwa istota utworu ujawnia się, gdy statek ponownie rusza w drogę. Drugi wers przenosi nas z powrotem na otwarte morze, gdzie „trzeba nam żeglować przez szereg długich dni”. Statek, czyli „łajba”, staje się wręcz kochanką marynarzy, a jego urok jest znany każdemu żeglarzowi. Ta personifikacja podkreśla głęboką więź i zaufanie, jakie rozwijają się między człowiekiem a jego jednostką pływającą. Wbrew pozorom, to nie tylko ciężka praca, ale także „figlowanie” z falami, co dodaje element radości i zabawy do tego wymagającego stylu życia. Nawet burze i huragany, choć groźne, stają się pretekstem do wspólnego wzniesienia toastu – symbolu solidarności i akceptacji losu.

Refren „Hej, hej życie to bajka, gdy wiatr szumi na wantach. Hej-o hej-o hej, piwo do kufla lej” jest sercem piosenki. To optymistyczne przesłanie, które mimo wszystkich trudów i niebezpieczeństw, celebruje wolność i niepowtarzalność morskiego życia. Wiatr szumiący na wantach to muzyka wolności, a piwo do kufla to powtarzający się motyw prostej, dostępnej radości, która cementuje więzi i pozwala zapomnieć o troskach. Jest to typowe dla szant, które często niosą ze sobą ducha eskapizmu i idealizacji trudnej rzeczywistości.

Ostatnie zwrotki pogłębiają ten utopijny obraz. Kiedy „białe płachty naszych żagli wiatr poniesie znów”, przychodzi moment, by „swą chandrę, smutki oraz żale za burtę wyrzucić tu”. Morze staje się miejscem katharsis, gdzie można zostawić za sobą wszelkie ziemskie problemy. Piosenka nie unika jednak nuty nostalgii, gdy mowa o powrocie do domu i rozstaniu z morzem. Nawet wtedy, wspominanie „sztormowych chwil” z kapitanem jest ujęte w pozytywnym świetle – jako cenne, wspólne doświadczenia, które tworzą legendarne opowieści. To podkreśla, że nawet po zakończeniu rejsu, duch przygody i braterstwa pozostaje żywy. Stara Kuźnia, jako zespół, przez lata działalności koncertowej utrwaliła wizerunek wykonawców, którzy na scenie potrafią oddać tę autentyczną, żeglarską energię i radość, co widać na licznych nagraniach z ich występów, np. z Tawerny Korsarz.

W ostatecznym rozrachunku, „Życie to bajka” to hymn na cześć morskiego życia, które mimo swojej surowości, jest postrzegane jako spełnienie marzeń. To opowieść o ucieczce od prozy lądowego bytowania w świat, gdzie dominują wiatr, fale, przyjaźń i proste przyjemności. Stara Kuźnia doskonale uchwyciła ten etos, tworząc utwór, który pozostaje jednym z ulubionych wśród miłośników szant, celebracją wolności i niekończącej się przygody.