Interpretacja I'll Take It - Sophia Stel

„I'll Take It” autorstwa Sophia Stel to utwór, który zyskał popularność, stając się wiralowym hitem na TikToku i zyskując uznanie artystów takich jak Troye Sivan. Piosenka, wydana około maja 2025 roku, pochodzi z debiutanckiej EP-ki Stel, Object Permanence, a później znalazła się również na jej wydaniu deluxe. Wyprodukowana przez samą Sophię Stel i Aarona Loma, z klipem wideo autorstwa Scarlet Ross, ukazuje intymność i surowość, które są znakiem rozpoznawczym artystki.

Tekst piosenki eksploruje złożone, często toksyczne dynamiki relacji i osobistej akceptacji. Rozpoczyna się od wyznania: „I'm tortured, you love it, you hate it / You think about me naked / A lot, baby, face it”. Te wersy od razu rzucają światło na masochistyczną stronę miłości i obsesję drugiej osoby, która przeżywa skrajne emocje wobec podmiotu lirycznego, jednocześnie będąc nim zafascynowana na fizycznym poziomie. To ukazuje walkę o kontrolę i świadomość wpływu, jaki podmiot liryczny wywiera na drugą stronę.

Dalsze wersy, takie jak „I'm rum punch, I'm basic / I'm wasted, a certified / A certified replacement / A face lift, I'll take it”, sugerują samodeprecjację lub przyjęcie roli bycia wymienialnym i powierzchownym. Wyrażenie „rum punch” może symbolizować coś odurzającego, ale jednocześnie pospolitego. „A certified replacement” i „a face lift, I'll take it” wskazują na gotowość do poddania się zewnętrznym zmianom, by sprostać oczekiwaniom, nawet jeśli oznacza to utratę autentyczności. Powtarzające się „I'll take it” staje się mantrą, symbolizującą rezygnację, akceptację, a może nawet odważne przyjęcie wszystkiego, co niesie życie – zarówno tego dobrego, jak i złego. Sophia Stel sama w wywiadach podkreśla, że jej muzyka często powstaje w sposób introspektywny i instynktowny, tłumacząc wewnętrzne przeżycia w dźwięk i uchwytując życie w jego surowej, nieoszlifowanej formie.

Druga zwrotka wprowadza nieco inne spojrzenie na relacje: „Baby, I can't feel a thing / Left my phone in the bathroom / I'd like to hear you sing / And I hope you're an actor”. Uczucie odrętwienia może być wynikiem zarówno bycia „wasted” (odurzoną/zmęczoną), jak i emocjonalnego dystansu. Porzucenie telefonu w łazience może być próbą odcięcia się od świata zewnętrznego. Nadzieja, że druga osoba jest „aktorem”, wskazuje na świadomość pozorów i brak autentyczności w relacji. Jak zauważa Stel, jej twórczość to często „prywatne, ale hojne” doświadczenie, mające na celu łączenie ludzi poprzez wspólne emocje, nawet w samotności.

Wersy „She says I'm a dream / Think we're both moving backwards / I just liked her jeans / Now we're here swapping passwords” opisują szybki rozwój relacji – od powierzchownej atrakcji do głębokiej intymności. Zwrot „moving backwards” jest intrygujący; może oznaczać regres emocjonalny lub wejście w relację, która, pomimo szybkiej bliskości, wydaje się zła. „Swapping passwords” to symbol najwyższego zaufania i zaangażowania, które kontrastuje z początkowym, płytkim zauroczeniem. Muzyka Stel jest często opisywana jako intymna i wewnętrzna, przypominająca pamiętnik, co współgra z osobistym tonem utworu.

Refren „I'll take it, I'll take it, I'll take it, I'll take it”, powtarzany z niemal katartyczną intensywnością, staje się centralnym punktem piosenki. To wyraz bezwarunkowej akceptacji – czy to siebie, czy to sytuacji, czy to partnera ze wszystkimi jego wadami. Może to być również przyjęcie trudnych doświadczeń jako integralnej części życia. Sophia Stel tworzy muzykę, która ma na celu przekazanie uczuć, a nie konkretnego przesłania, co sprawia, że jej teksty są otwarte na różne interpretacje, ale zawsze nasycone emocjami. Jej twórczość, łącząca syntezatory, cyfrowe bębny i gitarę, tworzy unikalne, „filmowe” brzmienie, które ma oddać subtelne, czasem trudne do zdefiniowania uczucia. Artystka nie dąży do perfekcji, a raczej do uchwycenia surowej emocji, uznając, że „czasem chodzi o przekonanie siebie, że to jest wystarczająco dobre, by puścić”.

„I'll Take It” to przykład tego, jak Sophia Stel potrafi przekształcić osobiste przemyślenia i doświadczenia w coś uniwersalnego. Jej proces twórczy, często spontaniczny i oparty na melodii, pozwala na swobodne wypływanie tekstów, które nierzadko są bardzo osobiste. Odrzucając mainstreamowe trendy i stawiając na intuicję, Stel tworzy muzykę, która jest „emocjonalnie granularna” i głęboko rezonuje z odbiorcami, którzy szukają autentyczności w świecie pełnym pozorów.