Interpretacja Nihilist Plague - Sistematic Coprophagia

Tekst utworu "Nihilist Plague" kolumbijskiej grupy Sistematic Coprophagia, znanej z brutalnego death metalu, stanowi bezkompromisową krytykę ślepego posłuszeństwa, religijnego dogmatyzmu oraz ucieczki od rzeczywistości w iluzoryczne obietnice. Piosenka, która ukazała się jako singiel i wideo w 2018 roku, a następnie znalazła się na pełnowymiarowym albumie "Inyección nasoyeyunal de decadencia" z 2022 roku, jest esencją nihilistycznego buntu, charakterystycznego dla twórczości zespołu, który często porusza tematy duchowego niedożywienia, nienawiści i komodyfikacji życia.

Już pierwsze wersy, "I'm tired of seeing how this puppets give their lives to someone else / On their knees the serve and live / Worship, cattle, cries an fears", uderzają w postawę poddania i rezygnacji. Podmiot liryczny wyraża zmęczenie widokiem ludzi, którzy niczym marionetki oddają swoje życie w służbie innej istocie lub ideologii. To odnosi się do bezmyślnego kultu, czyniącego z wyznawców "bydło" (cattle), które w pokorze, strachu i płaczu oddaje cześć. To silne oskarżenie pod adresem wszelkich systemów, które wymagają absolutnego posłuszeństwa i uniemożliwiają indywidualne myślenie.

Kolejna zwrotka demaskuje hipokryzję: "You talk about peace, yet perpetuate hatred / Stop claiming the values while devaluating life itself". Grupa Sistematic Coprophagia wskazuje na sprzeczność między deklaracjami pokoju a rzeczywistym podtrzymywaniem nienawiści, często w imię tych samych wartości, które jednocześnie umniejszają wartość ludzkiego życia. Jest to ostra polemika z instytucjami, które, głosząc moralność i cnoty, w praktyce przyczyniają się do cierpienia i dewaluacji ludzkiego istnienia.

Refren "Your just / Nihilist plague / Nihilist plague / Nihilist plague" jest kulminacyjnym punktem utworu. Określenie "Nihilist plague" to nie tyle nazwa, co diagnoza. Plaga nihilizmu nie odnosi się tu do odrzucenia sensu życia w ogóle, lecz do odrzucenia narzuconych sensów i fałszywych nadziei. To metafora dla przebudzenia, dla świadomości, która widzi pustkę i hipokryzję w panujących systemach. Jest to wezwanie do uwolnienia się od "zarazy" iluzji i przyjęcia surowej prawdy o braku transcendentnego celu. Zespół zdaje się sugerować, że prawdziwy nihilizm to właśnie ten, który trawi systemy oparte na kłamstwie, a nie jednostki.

Przełomowy wers "Life is here, not anywhere else" stanowi centralną tezę utworu. To manifest egzystencjalny, podkreślający, że jedyną rzeczywistością jest tu i teraz. Odrzuca koncepcję nagrody po śmierci czy zbawienia w zaświatach, co silnie rezonuje z ogólnym antyreligijnym tonem zespołu. Życie jest wartością samą w sobie, a nie etapem przejściowym czy próbą przed czymś lepszym.

Następnie tekst rozwija krytykę mechanizmów kontroli: "It`s a tool of domination, a promise and conditions / The perfect business". Religia i podobne systemy są tu przedstawione jako narzędzia dominacji, opierające się na obietnicach i warunkach, które tworzą "doskonały biznes". Ludzie są kuszeni nagrodami (zbawieniem, rajem) w zamian za posłuszeństwo i cierpienie, co w istocie jest cyniczną manipulacją.

Fragment "Youre expecting a reward for being miserable. / Pleasure is prohibited / Youd rather suffer to please your sadistic god / Shouting “This is just a quest for forgiveness”. Pathetic" uderza w masochistyczną postawę. Podmiot liryczny wyśmiewa ideę, że cierpienie jest cnotą, a przyjemność grzechem. Krytykuje tych, którzy wolą cierpieć, aby zadowolić "sadystycznego boga", i którzy usprawiedliwiają swoje męki jako "poszukiwanie przebaczenia". To ostre potępienie ascezy i samobiczowania, które w oczach autora jest patetyczne i bezsensowne.

Finałowa sekwencja "Your god is a god of weakness / your god is a god of sadness / Your god is a god of silence / your god is a god of hunger / Your god is a god of chains / Your god is a god of ignorance" jest destrukcyjnym portretem bóstwa. Bóg, w którego wierzą ci "kukiełki", nie jest bogiem miłości czy siły, lecz emanacją wszystkiego, co negatywne: słabości, smutku, ciszy (braku odpowiedzi), głodu (nienasycenia, braku), kajdan (niewoli) i ignorancji (braku wiedzy, zakłamania). To celowe odwrócenie tradycyjnych atrybutów boskości, mające na celu podkreślenie, że koncepcja boga, której hołduje społeczeństwo, jest w istocie odzwierciedleniem ludzkich ułomności i lęków, a nie wyższego bytu. W ten sposób Sistematic Coprophagia obnaża bezcelowość takiej wiary, utwierdzając pozycję nihilistycznego buntu przeciwko wszelkim formom duchowej opresji.

Utwór "Nihilist Plague" jest więc nie tylko krytyką religii, ale również szerzej pojmowanej konformistycznej postawy, która prowadzi do życia w zniewoleniu i iluzji, odmawiając sobie autentycznego przeżywania życia tu i teraz. To wołanie o indywidualną wolność i odrzucenie narzuconych dogmatów, z głębokim przekonaniem, że życie ma wartość samo w sobie, a nie jako środek do osiągnięcia pozaziemskich nagród.