Interpretacja Moral - Sistematic Coprophagia

Sistematic Coprophagia to kolumbijski zespół brutalnego/technicznego death metalu, który od 2017 roku eksploruje w swojej twórczości motywy przemocy, dekadencji, śmierci i nihilizmu. Sama nazwa zespołu, odwołująca się do zjawiska koprofagii (spożywania kału), już na wstępie sygnalizuje jego ekstremalne i prowokacyjne podejście do sztuki, co doskonale rezonuje z tematyką death metalu i przygotowuje słuchacza na konfrontację z niełatwymi treściami. Utwór "Moral" jest szóstym z kolei na ich pełnowymiarowym albumie "Inyección nasoyeyunal de decadencia", wydanym 24 czerwca 2022 roku przez Parasite Records. Trwający 3 minuty i 12 sekund, stanowi on kwintesencję pesymistycznej wizji świata przedstawionej przez zespół.

Tekst piosenki rozpoczyna się od refleksji nad budzącym się dniem, która szybko przechodzi w gorzkie uświadomienie sobie niemożności ucieczki od cierpienia: „Amanece y recuerdo / Que si quisiera por un momento / Dejar de lado el sufrimiento / Me enteraría que no hay salida / Y que sufrimos por cada día” (pol. „Świt nadchodzi i pamiętam / Że gdybym chciał na chwilę / Odłożyć cierpienie na bok / Dowiedziałbym się, że nie ma wyjścia / I że cierpimy każdego dnia”). Ten wstępny akapit natychmiast zanurza słuchacza w atmosferze beznadziei, sugerując, że cierpienie nie jest chwilowym stanem, lecz integralną częścią codziennego istnienia, z której nie ma ucieczki.

Dalsze wersy wzmacniają ten obraz, malując świat pełen nieustannych porażek i wszechobecnego bólu: „Nuevas derrotas / Nuevo dolor / Que solo hay ratas / Y que no hay honor” (pol. „Nowe porażki / Nowy ból / Że są tylko szczury / I że nie ma honoru”). Obraz szczurów zamiast ludzi podkreśla dehumanizację i moralny upadek, brak jakiejkolwiek godności czy szlachetności w otaczającej rzeczywistości. To brutalne stwierdzenie ugruntowuje nihilistyczny ton utworu, charakterystyczny dla gatunku brutal death metalu.

W obliczu tak ponurej diagnozy świata, narrator podejmuje radykalną decyzję: „Y por eso he decidido / Dejar el bien para el olvido / Que no hay mesías, no has nacido / No hay madre virgen, no le han parido” (pol. „I dlatego zdecydowałem / Zostawić dobro zapomnieniu / Że nie ma mesjasza, nie narodziłeś się / Nie ma matki dziewicy, nie urodziła go”). Jest to jaskrawe odrzucenie tradycyjnych systemów wartości, moralności i nadziei na zbawienie czy odkupienie. Negacja postaci mesjasza i dziewicy-matki symbolizuje całkowite wyrzeczenie się religijnych i etycznych filarów, na których opiera się cywilizacja. Dobro zostaje uznane za relikt przeszłości, niepasujący do skorumpowanej rzeczywistości.

Kulminacyjnym punktem tej dekadenckiej deklaracji są wersy: „El enemigo, el que ha caído / Es el correcto, es bienvenido / No hay moral, nos han mentido / Hasta al amor han vendido” (pol. „Wróg, ten, który upadł / Jest właściwy, jest mile widziany / Nie ma moralności, skłamali nam / Nawet miłość sprzedali”). Tutaj „wróg, który upadł” może symbolizować samą moralność, tradycyjne wartości lub wszelkie próby oporu przeciwko wszechogarniającemu cierpieniu. Przyjęcie go z otwartymi ramionami świadczy o całkowitej kapitulacji przed chaosem i cynizmem. Stwierdzenie „No hay moral, nos han mentido” jest centralnym przesłaniem utworu – to bezpośredni atak na iluzję moralności, którą społeczeństwo rzekomo nam wmawiało. Najbardziej wstrząsające jest „Hasta al amor han vendido”, sugerujące, że nawet najczystsze uczucia zostały skomodyfikowane i sprowadzone do transakcji, pozbawiając ludzkość ostatniej ostoi autentyczności.

Końcowe strofy utworu powtarzają i wzmacniają ten ponury obraz: „Ya no hay sangre / Se la han bebido / Ya no hay lumbre / Ha fallecido / No hay moral / Nos han mentido / No hay mesías / Has fallecido” (pol. „Już nie ma krwi / Wypili ją / Już nie ma ognia / Umarł / Nie ma moralności / Skłamali nam / Nie ma mesjasza / Umarłeś”). Obrazy wypitej krwi i zgaszonego ognia symbolizują utratę życia, witalności i nadziei. Krew, często kojarzona z życiem i pasją, zostaje "wypita", co może oznaczać wyzysk, wyczerpanie lub całkowite zdewastowanie ludzkiego ducha. Ogień, symbol ciepła, światła i nadziei, "umarł". Powtarzające się stwierdzenia o braku moralności i mesjasza, a także o „śmierci” adresata (lub ludzkości w ogóle), stanowią ostateczne i nieodwołalne potwierdzenie nihilistycznej wizji.

„Moral” to zatem brutalna i bezkompromisowa oda do rozpaczy i nihilizmu, odzwierciedlająca tematy dekadencji i śmierci charakterystyczne dla twórczości Sistematic Coprophagia. Jest to utwór o odrzuceniu wszelkich moralnych kotwic w świecie, który postrzegany jest jako skorumpowany, pełen bólu i pozbawiony sensu. W kontekście brutalnego death metalu, piosenka ta nie tylko wyraża, ale wręcz celebruje ten upadek, używając go jako paliwa dla swojej agresywnej i bezlitosnej ekspresji. To przestroga, manifest i wreszcie – rezygnacja z poszukiwania dobra w miejscu, gdzie, zdaniem zespołu, go już nie ma.