Interpretacja Z wiatrem i pod wiatr - Seweryn Krajewski

Piosenka Seweryna Krajewskiego "Z wiatrem i pod wiatr" to utwór przesiąknięty głębokim romantyzmem i eteryczną tęsknotą, charakterystyczną dla twórczości tego wybitnego kompozytora i piosenkarza, znanego z poruszających ballad miłosnych. Już pierwsze wersy wprowadzają nas w oniryczny świat, gdzie granice między jawą a snem zacierają się: "To było rano gdzieś nad brzegiem snu. Poczułem nagle dotyk Twoich ust.". Ten początek sugeruje, że uczucie do ukochanej osoby jest tak silne i wszechogarniające, że manifestuje się nawet w półśnie, gdzie jej obecność, choć fizycznie niemożliwa ("Przecież Ciebie Tutaj nie ma... Jak to jest?"), jest odczuwana z niezwykłą intensywnością i ciepłem ("Ciepły powiew wiatru czule objął mnie").

Refren, będący sercem utworu, oddaje ideę nieustannej pogoni i przekraczania barier w imię miłości: "Z wiatrem i pod wiatr, Ile sił - przed siebie. Gdy dotykam gwiazd, Jestem bliżej Ciebie.". Fraza "z wiatrem i pod wiatr" symbolizuje zarówno łatwość (płynięcie z nurtem), jak i trudności (stawianie oporu przeciwnościom), które jednak nie zrażają podmiotu lirycznego w jego dążeniu. Dotykanie gwiazd to metafora osiągania czegoś nieosiągalnego, przekraczania ziemskich ograniczeń, co prowadzi do duchowego zbliżenia z ukochaną. To sugeruje, że miłość ta jest na tyle transcendentalna, że nie potrzebuje fizycznej bliskości, by być prawdziwą i silną.

Druga zwrotka rozwija ten senny, niemal baśniowy obraz. Ukochana "wyszłaś nagle z morskiej mgły", co jest klasycznym romantycznym motywem, podkreślającym jej ulotność i tajemniczość. Próba dosięgnięcia jej dłoni okazuje się wyzwaniem: "I chciałem zdążyć, chwycić Twoją dłoń. Jednak stopy grzęzły w piasku - trudno biec.". Ta bezsilność w obliczu fizycznych ograniczeń zostaje przełamana w kolejnym wersie, gdzie podmiot liryczny "uniosłem się na skrzydłach białych mew". Obraz ten symbolizuje uwolnienie się od ziemskiego ciężaru, duchowe wzbicie się ponad prozę życia, by podążać za miłością, która wydaje się istnieć w innym wymiarze. Białe mewy, często kojarzone z wolnością, czystością i nieskończonością morza, dodają tej wizji subtelności i nadziei.

Ostatni refren wzbogaca przesłanie o wyraźną prośbę i obietnicę: "Wolno się unoszę. Tam gdzie zawsze bądź. Czekaj na mnie, proszę.". To już nie tylko pogoni za uczuciem, ale wyraźne wezwanie do ukochanej, aby trwała w swoim miejscu, w świecie marzeń, gdzie podmiot liryczny nieuchronnie zmierza. To świadczy o głębokiej wierze w możliwość ponownego spotkania, nawet jeśli miałoby ono nastąpić w sferze idealnej, poza realnym światem.

Choć szczegółowe ciekawostki czy wywiady dotyczące samego utworu "Z wiatrem i pod wiatr" nie są powszechnie dostępne w bazach danych, piosenka ta doskonale wpisuje się w poetycki i melancholijny styl Seweryna Krajewskiego. Artysta, urodzony w 1947 roku w Nowej Soli, a dorastający w Sopocie, jest absolwentem klasy skrzypiec i gitarzystą, a przede wszystkim liderem legendarnego zespołu Czerwone Gitary, z którym śpiewał i komponował swoje utwory. Jego twórczość, pełna wrażliwości i liryzmu, często eksploruje tematy miłości, tęsknoty i przemijania, czyniąc go jednym z najbardziej cenionych twórców polskiej piosenki. Utwór "Z wiatrem i pod wiatr" (dostępny na YouTube również w wersji demo wykonanej przez artystę) jest kolejnym świadectwem jego talentu do tworzenia nieprzemijających melodii i tekstów, które głęboko rezonują z emocjami słuchaczy, stając się uniwersalnym hymnem o miłości, która nie zna granic i trwa pomimo wszelkich przeciwności.