Interpretacja Nie lubię niedziel - Seweryn Krajewski

Piosenka "Nie lubię niedziel" Seweryna Krajewskiego, choć na pozór prosta w swojej lirycznej konstrukcji, kryje w sobie głęboki, uniwersalny przekaz o samotności i tęsknocie za bliskością. Utwór ten, z muzyką skomponowaną przez Seweryna Krajewskiego, ma słowa Agnieszki Osieckiej, co samo w sobie jest gwarancją niezwykłej wrażliwości i poetyckiego mistrzostwa. Powstał do cyklu telewizyjnego "Z pamiętnika szalonej gospodyni" w 1983 roku.

Centralnym motywem utworu jest nieobecność ukochanej osoby, która przekształca zwykłe, radosne chwile w trudne do zniesienia pustki. Podmiot liryczny nie znosi nie tylko niedziel, tradycyjnie kojarzących się z odpoczynkiem i rodziną, ale także "wolnych sobót i świąt". To nie dni same w sobie są problemem, lecz ich pustka bez obecności drugiego człowieka. Niedziela, symbolizująca ukojenie i radość po tygodniu pracy, w kontekście samotności staje się ciężarem. Wolne dni, które powinny być okazją do wspólnego spędzania czasu, stają się wręcz boleśniejsze w swojej ciszy i braku bliskości.

Metafora "jak smutny księżyc po niebie, wędruję z morza na ląd" doskonale oddaje stan błądzenia, zagubienia i bezcelowości. Księżyc, choć piękny, często jest symbolem samotności i melancholii, a jego wędrówka "z morza na ląd" sugeruje brak stałego miejsca, niemożność odnalezienia spokoju i przynależności. Podmiot liryczny jest jak kosmiczny wędrowiec, pozbawiony celu i sensu w świecie, który bez ukochanej osoby stał się obcy. Podkreśla to poczucie alienacji i bezradności.

Kolejna strofa wprowadza silny kontrast między "słoneczną stroną dnia" a "ciemną stroną drzew". "Po słonecznej stronie dnia żyją tylko słowa dwa: ty i ja, to ty i ja". To proste, powtarzalne zdanie, pełne prostoty i dziecięcej wręcz prawdy, wyraża esencję szczęścia – jest nim współistnienie i wzajemna obecność. Całe piękno świata, cała radość i nadzieja zamykają się w relacji z drugą osobą. Bez niej, świat staje się "ciemną stroną drzew", gdzie "mieszka żal i czarna krew i ból, i gniew i łza". Ten obraz jest drastyczny i pełen dramatyzmu. "Czarna krew" może symbolizować głęboki smutek, wręcz depresję, a zestawienie bólu, gniewu i łzy ukazuje pełne spektrum cierpienia wynikającego z osamotnienia. Jest to stan wewnętrznego rozpadu, kiedy brak bliskości niszczy od środka.

Druga zwrotka powtarza ten sam schemat, tym razem odnosząc się do zjawisk pogodowych: "Nie lubię deszczu bez Ciebie, ni długiej zimy i mgły". Deszcz, zima i mgła, które naturalnie kojarzą się z melancholią i szarością, stają się nieznośne w braku bliskości. Bez ukochanej osoby, ich negatywny wydźwięk potęguje się, czyniąc świat jeszcze bardziej ponurym. Analogia "Jak senna mucha po chlebie, wędruję głodny i zły" jest kolejnym, niezwykle trafionym obrazem bezcelowego błądzenia i wewnętrznego cierpienia. "Senna mucha" to istota zdezorientowana, pozbawiona energii, a jej wędrówka "po chlebie" – symbolu pożywienia i życia – wskazuje na głód, lecz niekoniecznie fizyczny, ale emocjonalny. Podmiot liryczny jest "głodny" miłości, bliskości, sensu, a brak tego czyni go "złym" – być może na los, na siebie, na pustkę.

Seweryn Krajewski, kompozytor, i Agnieszka Osiecka, autorka tekstu, stworzyli wiele niezapomnianych piosenek. Krajewski często podkreślał, że miał ogromne szczęście w swoim artystycznym życiu, że udało mu się tak wiele piosenek napisać z Agnieszką. Ich współpraca, choć oparta głównie na płaszczyźnie zawodowej, bez wchodzenia w swoje prywatne światy, zaowocowała wyjątkowo wzruszającymi i prawdziwymi utworami, które na stałe wpisały się w kanon polskiej muzyki. "Nie lubię niedziel" jest jedną z piosenek, które zespół Retro Gitary umieścił na swojej drugiej płycie z utworami Osieckiej i Krajewskiego, zatytułowanej „Życie to bal”, co świadczy o jej ponadczasowości i znaczeniu w polskiej kulturze muzycznej. Utwór ten znalazł się także na płycie "Strofki" Seweryna Krajewskiego. Istnieją również jazzowe aranżacje twórczości Krajewskiego, w tym "Nie lubię niedziel bez ciebie", które prezentuje projekt "Seweryn Krajewski Smooth Jazz". To pokazuje, jak głęboko zakorzeniona jest ta piosenka w świadomości artystów i słuchaczy, inspirując do nowych interpretacji.

Piosenka "Nie lubię niedziel" jest zatem przejmującym hymnem o samotności w obliczu braku ukochanej osoby. To opowieść o tym, jak cała rzeczywistość traci barwy i sens, gdy zabraknie tej jednej, najważniejszej bliskości. Jest to piosenka, która z niezwykłą wrażliwością i prostotą oddaje ból tęsknoty, sprawiając, że każdy, kto doświadczył podobnego uczucia, odnajduje w niej cząstkę siebie.