Interpretacja To już jesień - Seweryn Krajewski

Seweryn Krajewski, ikona polskiej muzyki rozrywkowej i wieloletni lider Czerwonych Gitar, to artysta, którego twórczość nierzadko naznaczona jest głęboką refleksją i melancholią. Piosenka „To już jesień” jest tego doskonałym przykładem, stanowiąc poetycką opowieść o przemijaniu, godzeniu się z upływem czasu i odkrywaniu piękna w jesiennej zadumie. Tekst utworu, którego autorem jest Jacek Cygan, a muzykę skomponował sam Seweryn Krajewski, ukazał się na płycie „Lubię ten smutek” wydanej w 2000 roku. Płyta ta jest jednym z solowych przedsięwzięć Krajewskiego po rozstaniu z Czerwonymi Gitarami, gdzie artysta jawi się jako poważny, refleksyjny człowiek, zastanawiający się nad sobą i tym, co go ewentualnie czeka.

Piosenka rozpoczyna się od słów: „Mówisz mi: To już jesień, jakoś wolniej żyć chce się, tak, jakby złoty piach w żyłach płynął”. To wprowadzenie od razu sygnalizuje nadejście pewnego etapu w życiu, niekoniecznie kalendarzowej jesieni, ale raczej jesieni życia. Pragnienie wolniejszego tempa, symboliczne „złoto” płynące w żyłach, może odnosić się do zdobytego doświadczenia, mądrości, a także do świadomości cenniejszego, choć bardziej ulotnego czasu. Nie jest to jednak rezygnacja, lecz raczej pogodzenie się z naturalnym cyklem, gdzie po intensywnym lecie przychodzi czas na spowolnienie i kontemplację.

Kolejna zwrotka „Mówisz mi: Wiesz, tej nocy anioł bielił twe włosy, to nie był chyba sen, bo nie minął” to niezwykle subtelny i wzruszający obraz siwizny. Anioł, symbol czystości i duchowości, staje się tu metaforą łagodnego, niemal boskiego dotknięcia, które przemienia. Siwe włosy nie są tu postrzegane jako znak starości w negatywnym sensie, lecz jako dowód przeżytych lat, świadectwo historii i przemian, które wciąż trwają i nie są jedynie ulotnym snem.

Refren „Jesienie płyną, przez nas płyną, rozdają spokój, złoto, wino” to kwintesencja przesłania utworu. Jesień nie jest tylko zewnętrznym zjawiskiem, ale staje się integralną częścią nas samych, wpływa na nasze wnętrze. „Spokój” to ukojenie po burzach życia, „złoto” może oznaczać bogactwo wspomnień i wartości, które udało się zebrać, a „wino” symbolizuje dojrzewanie, celebrację życia mimo jego melancholijnych odcieni, a także pewną lekkość bytu, którą zdobywa się z wiekiem.

Obrazy takie jak „Na policzku cień chłodu, polne myszy u progu, odloty budzą nas skrzydeł szumem” pogłębiają poczucie nadejścia chłodniejszych dni, zarówno dosłownie, jak i metaforycznie. Cień chłodu na policzku to subtelny znak starzenia się, myszy u progu mogą symbolizować bliskość natury, a jednocześnie pewną ulotność i zamyślenie. Odloty ptaków, uniwersalny symbol jesieni, przywołują myśl o przemijaniu, o pożegnaniach, ale też o naturalnym cyklu i cyklicznym odnawianiu się życia. To przypomnienie o nieustannym ruchu, nawet jeśli nasz własny rytm życia staje się wolniejszy.

Wersy „Cały świat jest dziś w sepii, stare zdjęcia ktoś wkleił, brakuje tylko nas – dwóch stron albumu” malują obraz nostalgii i wspomnień. Świat widziany w sepii to świat przeszłości, barwny, ale już przetworzony przez czas. Porównanie do albumu ze starymi zdjęciami, z którego brakuje tylko dwóch stron – „nas” – sugeruje, że podmiot liryczny i jego towarzyszka stanowią żywe dopełnienie tej opowieści, wciąż tworząc swoją historię, choć już w odcieniach minionego czasu. To piękna metafora na wiek dojrzały, kiedy wspomnienia są na wyciągnięcie ręki, a przeszłość jest równie realna, co teraźniejszość.

Seweryn Krajewski, znany z unikania rozgłosu i niechęci do występów w mediach, jak zauważyła dziennikarka muzyczna Maria Szabłowska, jest przede wszystkim człowiekiem muzyki, który najbardziej lubi komponować w samotności. Ta introwertyczna natura artysty, jego skłonność do refleksji, doskonale odzwierciedla się w nastroju piosenki „To już jesień”. To utwór, który z pewnością resonuje z dojrzałą publicznością, ale jego uniwersalne przesłanie o akceptacji przemijania, odnajdywaniu spokoju i piękna w każdym etapie życia, trafia do każdego, kto potrafi docenić subtelność i głębię emocji. Piosenka wpisuje się w nurt twórczości Krajewskiego, który, jak wielu wybitnych kompozytorów, tworzy utwory z melodyjnością i prostotą, a jednocześnie z ogromną siłą wyrazu. "To już jesień" to jeden z tych utworów, które choć opisują jesień, w istocie przypominają nam, że każdy etap życia ma swoje niepowtarzalne piękno i oferuje inne dary.