Interpretacja A my Wom zycymy - Religijne

Pieśń „A my Wom zycymy” to poruszający przykład tradycyjnej góralskiej pieśni życzeniowej, głęboko zakorzenionej w kulturze Podhala i wyróżniającej się autentyczną gwarą. Jej prostota formy idzie w parze z niezwykłą głębią treści, która łączy ziemskie pragnienia z żarliwą wiarą i odwołaniem do Stwórcy. Tytułowy „Religijne” jako autor wskazuje, że mamy do czynienia z utworem o charakterze ludowym, sakralnym, który przez wieki był przekazywany ustnie, ewoluując i stając się dziedzictwem wspólnoty, a nie dziełem jednego twórcy.

Tekst rozpoczyna się od kontrastu między powszechnymi, często powierzchownymi życzeniami, a tymi płynącymi prosto z serca śpiewających: „Syćka se Wom zycom to i owo, a my Wom zycymy scyńścio zdrowio”. Ta fraza od razu ustala ton – podczas gdy inni składają ogólne, niezobowiązujące życzenia, podmiot liryczny (reprezentujący całą społeczność) skupia się na najważniejszych wartościach: szczęściu i zdrowiu. To pragnienie dobrobytu w najszerszym sensie – zarówno fizycznego, jak i duchowego – stanowi fundament góralskiego spojrzenia na życie.

W drugiej zwrotce życzenia zdrowia są pogłębione i wzmocnione: „Zycymy Wom zdrowio nojlepsego, a do tego siły, do kożdźickiyj zyły w kozdym roku”. Wyrażenie „do kożdźickiyj zyły” (do każdej żyły) symbolizuje pełnię i witalność, pragnienie zdrowia, które przenika całe jestestwo. Co ciekawe, w niektórych wersjach tej pieśni, zamiast „w kozdym roku” pojawia się „w setnym roku”, a nawet „równego pstrągowi w Morskim Oku”. Ta ostatnia fraza to barwny, góralski sposób na życzenie niezwykłej siły i długowieczności, porównując ludzkie zdrowie do kondycji dzikiego pstrąga, żyjącego w krystalicznych wodach tatrzańskiego jeziora. O ile tekst podany w zadaniu mówi o życzeniu siły na każdy rok, to te wariacje uwydatniają góralską poetykę i zamiłowanie do natury.

Kolejne wersy pieśni wprowadzają wymiar duchowy, który jest niezwykle ważny w kulturze góralskiej: „Coby Wom Pon Jezus Błogosławiył, I na długie lata nos ostawiył”. To prośba o Boże błogosławieństwo i długie życie na ziemi, postrzegane jako dar i łaska. Wyrażenie „nos ostawiył” (nas zostawił) w tym kontekście oznacza pragnienie, by Bóg pozwolił im żyć długo, wspierając ich swoją łaską. To świadectwo głębokiej religijności i ufności w Bożą opatrzność, typowej dla mieszkańców gór.

Czwarta zwrotka rozszerza krąg życzeń na aspekt wspólnotowy i międzyludzki: „Cobyście nom syćka długo zyli i do syćkich ludzi miłość mieli”. Tutaj pojawia się pragnienie długowieczności, ale połączone z apelacją o powszechną miłość i życzliwość wobec wszystkich. Jest to piękny wyraz wartości, takich jak harmonia społeczna i miłosierdzie, które są fundamentem chrześcijańskiej etyki. Pieśń przypomina, że życie w pełni to nie tylko indywidualne szczęście, ale również budowanie relacji opartych na wzajemnym szacunku i uczuciu.

Ostatnia zwrotka jest kwintesencją całego utworu i jednoznacznie określa jego charakter: „Co by te zycynio sie spełniły, Ło to Pana Boga Dziś pytómy”. Te słowa jasno wskazują, że pieśń nie jest jedynie zbiorem życzeń, lecz uroczystą modlitwą. Podmiot liryczny, reprezentujący wspólnotę, zwraca się bezpośrednio do Boga, prosząc o spełnienie tych głębokich i szczerych pragnień. To akt pokory i wiary, podkreślający, że ostateczne spełnienie nadziei leży w rękach Stwórcy.

Jedną z najbardziej intrygujących ciekawostek związanych z tą pieśnią jest jej silny związek z osobą papieża Jana Pawła II. „A my Wom zycymy” stała się swego rodzaju nieoficjalnym hymnem, śpiewanym przez górali na cześć Ojca Świętego podczas jego pielgrzymek do Polski, szczególnie w Zakopanem w 1997 roku. Wówczas pieśń ta nabrała dodatkowego, symbolicznego znaczenia, stając się wyrazem głębokiej miłości i oddania góralskiej społeczności dla Papieża Polaka, a także swoistej modlitwy o jego zdrowie i długie lata posługi. Nagrania z tych wydarzeń, na których tysiące wiernych intonuje tę melodię, są niezapomnianym świadectwem jej siły i wpływu.

Dziś „A my Wom zycymy” wciąż jest popularna i wykonywana przez liczne zespoły folklorystyczne, takie jak Mała Armia Janosika. Jej prostota, głębia i uniwersalne przesłanie sprawiają, że pozostaje żywą częścią polskiej tradycji religijnej i kulturowej, przypominając o ponadczasowych wartościach i sile wspólnotowej modlitwy. Ta pieśń to prawdziwy klejnot polskiego folkloru, łączący dziedzictwo kulturowe z głęboką duchowością.