Interpretacja All Apologies - Nirvana

"All Apologies" to utwór, który zamyka ostatni studyjny album Nirvany, In Utero, wydany w 1993 roku. Jest to piosenka, która na pierwszy rzut oka wydaje się być subtelną, melancholijną przeprosiną, ale pod powierzchnią kryje głębię wewnętrznego konfliktu, walki z tożsamością i oczekiwaniami społecznymi, a także ślady wstrętu do samego siebie. Dave Grohl wspominał w 2005 roku, że Kurt Cobain napisał tę piosenkę na czterościeżkowcu w ich mieszkaniu w Olympii, a on sam pomyślał wtedy: "Boże, ten facet ma tak piękne poczucie melodii, nie mogę uwierzyć, że ciągle krzyczy".

Tekst rozpoczyna się od retorycznych pytań: "What else should I be / All apologies / What else could I say / Everyone is gay / What else could I write / I don't have the right". Te wersy oddają poczucie rezygnacji i znużenia, być może poczucia winy lub ciągłego rozczarowywania innych. Zwrot "All apologies" może być odbierany jako niemal wymuszona pokora, sarkastyczna odpowiedź na oczekiwania świata i krytyków. Cobain, zapytany o znaczenie piosenki, podobno stwierdził, że oznacza ona "spokój, szczęście, komfort", choć dla wielu słuchaczy jej ton jest bardziej złożony.

Szczególne kontrowersje wzbudzał wers "Everyone is gay". Kurt Cobain wyjaśnił to, mówiąc, że nie miało to być obraźliwe, ale raczej kpina z tych, którzy uważali słowo "gay" za obelgę w latach 90.. Można to również interpretować jako komentarz na temat konformizmu, jego własnego poczucia bycia outsiderem, krytykę heteronormatywnego społeczeństwa, z którego czuł się wyobcowany, a nawet jako autoironiczną uwagę na temat własnej seksualności, często kwestionowanej przez media. Cobain był zwolennikiem praw LGBTQ+ i sprzeciwiał się dyskryminacji. W innym wywiadzie powiedział: "Nie jestem gejem, choć chciałbym nim być, tylko po to, żeby wkurzyć homofobów". Z kolei "I don't have the right" pogłębia poczucie frustracji i niemożności twórczego wyrażania się lub bycia niezrozumianym.

W refrenie "In the sun / In the sun I feel as one" wyraża się tęsknota za spokojem, jednością, a może duchowym połączeniem. Słońce symbolizuje tu ciepło, życie i jasność. Zaraz po tym następuje jednak brutalne zestawienie: "Married, buried" (żonaty, pogrzebany). To zestawienie, choć piosenka powstała przed ślubem Cobaina z Courtney Love w 1992 roku, wielu interpretatorów odnosi do jego życia osobistego. Może sugerować, że czuł się uwięziony i duszony przez małżeństwo i życie, lub że postrzegał małżeństwo jako formę śmierci. Kurt Cobain faktycznie dedykował tę piosenkę Courtney Love i swojej córce Frances Bean w trakcie występu na Reading Festival w 1992 roku, mówiąc, że utwór dotyczy wszystkiego, czego się od niego oczekiwało i zmian, przez które przeszedł, a które nie zawsze były przyjemne.

Dalej w tekście pojawia się zazdrość: "I wish I was like you / Easily amused". Jest to pragnienie prostoty, ucieczki od własnego skomplikowanego i często bolesnego świata wewnętrznego. "Find my nest of salt" to sugestywna metafora miejsca dyskomfortu, bólu lub goryczy, być może odnosząca się do jego ran, łez czy cynicznego nastawienia. Linia "Everything is my fault / I'll take all the blame / Aqua seafoam shame" wskazuje na samooskarżenie i internalizowanie wszystkich problemów, a "aqua seafoam shame" może odnosić się do wstydu związanego z jego osobistymi zmaganiami lub sławą, łącząc poczucie hańby z czymś pięknym, ale niepokojącym, jak zanieczyszczona morska piana.

"Sunburn with freezerburn" to sprzeczne doznania, reprezentujące ekstremalne stany emocjonalne, bycie jednocześnie intensywnie eksponowanym i odrętwiałym. "Choking on the ashes of her enemy" to intensywny obraz, który może odnosić się do konfliktów w małżeństwie Cobaina lub negatywności, którą absorbował ze świata wokół niego. Piosenka była finalnym singlem Nirvany przed śmiercią Kurta Cobaina w 1994 roku, wydanym jako podwójny singiel A-side z "Rape Me". Kuszące jest, aby nadać tym dwóm tytułom pewną historyczną poezję, choć "All Apologies" reprezentowało także możliwą przyszłość dla Cobaina, który podziwiał zespoły takie jak R.E.M. i chciał eksplorować różne rodzaje twórczości.

Zamykające utwór, powtarzane wielokrotnie "All in all is all we are" stanowi swego rodzaju mantrę rezygnacji. Może być to fatalistyczne zaakceptowanie, komentarz na temat społeczeństwa, a nawet duchowe przebudzenie. Jest to stwierdzenie nihilistyczne, które neguje transcendentne znaczenie lub wartość ludzkiej egzystencji, albo mistyczne potwierdzenie wzajemnego połączenia wszystkich bytów. Powtórzenia sprawiają, że fraza staje się niemal hipnotyczna, podkreślając jej wagę i wzmacniając poczucie nieuniknioności.

Wersja "All Apologies" z koncertu MTV Unplugged in New York stała się szczególnie ikoniczna, prezentując surową, okrojoną wersję utworu. Sam Cobain w wywiadzie dla MTV w grudniu 1993 roku przyznał, że nie uważał tej wersji za najlepsze wykonanie piosenki, mówiąc, że zespół "grał tę piosenkę o wiele lepiej wcześniej", ale wyjaśnił, że był zbyt zajęty trasami koncertowymi, aby wymyślić teledysk do wersji studyjnej. Mimo to, występ z MTV Unplugged jest uznawany za kluczowy dla popularności piosenki, zdobywając uznanie krytyków i umacniając jej miejsce w kulturze popularnej.
Na albumie In Utero utwór wzbogacono o partię wiolonczeli, którą nagrała Kera Schaley. Cobain poprosił ją, aby "pobawiła się" z "All Apologies" po tym, jak skomponowała partię do utworu "Dumb". Dodało to piosence bogactwa i złożoności, podkreślając zdolność Nirvany do łączenia grunge'u z introspektywnymi elementami akustycznymi. "All Apologies" to świadectwo zdolności zespołu do dywersyfikacji brzmienia, pozostając wiernym swojej unikalnej tożsamości. W kontekście późniejszej śmierci Cobaina, piosenka często bywa postrzegana jako pożegnanie, a nawet "ukryte pożegnanie i przeprosiny za jego śmierć", choć powstała w 1990 roku, na długo przed jego tragicznym końcem. Jej melancholijne piękno, połączone z ostrymi tekstami, sprawia, że pozostaje ona jednym z najbardziej poruszających i wieloznacznych dzieł Kurta Cobaina.