Interpretacja Czułe struny [Polonez As-dur] - Natalia Kukulska

Natalia Kukulska w utworze „Czułe struny [Polonez As-dur]” zaprasza słuchacza w podróż do świata wewnętrznych przemian, odnajdywania siebie i otwierania się na miłość oraz wrażliwość. Jest to singiel promujący jej trzynasty album studyjny o tym samym tytule, wydany 28 sierpnia 2020 roku przez Agorę. Krążek ten to wyjątkowe przedsięwzięcie na polskim rynku fonograficznym, gdzie wybrane dzieła Fryderyka Chopina po raz pierwszy zostały opracowane w formie utworów symfonicznych z dodanymi do nich tekstami. Tytułowa piosenka jest wokalną interpretacją słynnego Poloneza As-dur Op. 53 Fryderyka Chopina, za którą odpowiada aranżacja Pawła Tomaszewkiego.

Tekst piosenki rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania: „Poczuj to. Przecież tego właśnie chcesz. Zarumienić każdy poszarzały dzień. Odwagę miej”. To zachęta do przebudzenia, do odrzucenia rutyny i szarości na rzecz intensywniejszych doznań. Kukulska podkreśla nienazwaną moc, która drzemie w człowieku, zdolną „góry przenosić”, a uczucie to jest niczym niepowstrzymana „lawina, co spada tu z chmur”. Metafora podniebnego zaprzęgu, unoszącego „nas na skrzydłach snów”, sugeruje lekkość i niezwykłość doświadczenia, niemal transcendentalne uniesienie, które nie jest dziełem przypadku. Wokalistka śpiewa, że strzała amora została wbita precyzyjnie, co oznacza, że to nie ślepy los, lecz świadome przeznaczenie wiedziało, jak i gdzie trafić, znając wszystkie czułe struny. To właśnie te „czułe struny” są osią całego albumu, odnosząc się zarówno do fortepianowych strun (muzyka Chopina), jak i metaforę wewnętrznych, głębokich emocji człowieka, które można poruszyć.

W dalszych zwrotkach pojawia się afirmacja tego stanu: „Kocham to. Czuję znów mrowienie rąk, przyspieszony oddech, ten motyli szmer schowany gdzieś”. To opis fizycznych manifestacji intensywnego uczucia, które sprawia, że „lekko robi się” i wszelkie dotychczasowe troski tracą na znaczeniu. W wywiadach Natalia Kukulska wielokrotnie podkreślała, że inspiracją do stworzenia albumu była jej miłość do muzyki Chopina i pragnienie, aby jego dzieła, które wydawały się jej bardzo śpiewne, żyły w nowej, wokalnej formie. Pomysł na tak ambitny projekt narodził się już dekadę wcześniej, po koncercie „Chopin nasz współczesny”, gdzie utwory mistrza były aranżowane jazzowo. Artystka zaznaczyła, że do tego wydawnictwa „wymagało to odwagi”.

Szczególnie poruszająca jest część tekstu, gdzie mowa o bezdomnych słowach, osieroconych gestach i nieposkładanych myślach. To obrazy wewnętrznego chaosu, braku wyrażania siebie, poszukiwania pewności i sensu. Uczucia błądzą w labiryntach snów, a wzrok jest płochliwy, powoli wyostrza się. Ta część utworu doskonale oddaje proces dojrzewania do pełnego przeżywania emocji, moment, gdy stłumione do tej pory stany wewnętrzne wreszcie mogą znaleźć swoje ujście. Natalia Kukulska podkreślała w wywiadach, że kluczem do projektu stała się czułość, która idealnie pasuje do Chopina i pozwala na ciekawe interpretacje. Czułość, jako motyw przewodni, przewija się przez cały album, będąc apoteozą wrażliwości.

Zakończenie piosenki przynosi nadzieję i wiarę w przyszłość: „Wierzę w to, że cokolwiek stanie się, tajemnicza jeszcze droga kiedyś nada temu sens”. Jest to wyraz optymizmu i zaufania do procesu życia, nawet jeśli jego ścieżki są jeszcze niejasne. Przekonanie, że „najmniejszy nawet ślad zawibruje miłością” i nic nie powstrzyma lawiny prawdziwych uczuć, jest potężnym przesłaniem. Ostateczne wezwanie „Poczuj je. Usłysz ten znajomy dźwięk” to zaproszenie do wsłuchania się w siebie, w te czułe struny, które rezonują z kompozycją Chopina, ale przede wszystkim z głębią ludzkiego serca. Płyta „Czułe struny” jest postrzegana jako wydarzenie przełomowe, które oswoiło Fryderyka Chopina ze współczesnością w sposób elegancki i przyjemny, udowadniając, że klasyka może dotrzeć do każdego odbiorcy. Wokalistka chciała, aby jej Chopin „żył i inspirował kolejnych twórców”.