„Orgasmatron” zespołu Motörhead to utwór, który stanowi brutalne i bezkompromisowe oskarżenie najważniejszych, zdaniem Lemmy’ego Kilmistera, bolączek ludzkości: religii, polityki i wojny. Lemmy, znany ze swojej bezpośredniości i cynizmu, w tym utworze personifikuje te niszczycielskie siły, nadając im imię Orgasmatron i przedstawiając je jako jedną, wszechmocną, manipulującą istotę. Co ciekawe, gitarzysta Phil Campbell potwierdził w wywiadzie, że Lemmy napisał te „trzy piekielne zwrotki” z taką właśnie intencją, a ich treść nie miała nic wspólnego z urządzeniem o tej samej nazwie z filmu Woody’ego Allena „Sleeper”, mimo że zespół „kochał Woody’ego Allena i rozśmieszał ich”. Lemmy sam stworzył słowo „Orgasmatron”, nieświadom filmowego odniesienia.

Pierwsza zwrotka odnosi się do zorganizowanej religii. Podmiot liryczny, Orgasmatron, przedstawia się jako „wyciągnięta, chwytająca ręka”, której „obrazem jest agonia”. Opisuje swoich „sługusów gwałcących ziemię” i „dwa tysiące lat nędzy, tortur w [jego] imię”. Religia zostaje nazwana „obłudną i arogancką, tajną i próżną”, „hipokryzją ustanowioną najwyższym prawem, a paranoją – prawem”. Zwieńczeniem tego oskarżenia jest określenie religii mianem „sadystycznej, świętej dziwki”. To niezwykle mocne słowa, które odzwierciedlają głęboki sceptycyzm Lemmy’ego wobec instytucji religijnych i ich wpływu na historię oraz ludzkie cierpienie.

W drugiej zwrotce cel ataku zmienia się na politykę. Orgasmatron chwali się, że „przekręca prawdę”, „rządzi światem”, a jego „koroną jest oszustwo”. Nazywa się „cesarzem kłamstw”, przed którym ludzie „płaszczą się u stóp”. Mówi wprost: „okradam cię i morduję, twój upadek jest moim zyskiem”, a mimo to ludzie nadal „grają lizusów i rozkoszują się w bólu”. Obietnice polityków są „kłamstwami”, a ich miłość „nienawiścią”. Całość podsumowuje stwierdzenie: „Jestem politykiem i decyduję o twoim losie”. Ten fragment ujawnia głębokie rozczarowanie Lemmy’ego systemem politycznym i cynicznym wykorzystywaniem władzy dla osobistych korzyści, przy jednoczesnym biernym współudziale społeczeństwa.

Ostatnia zwrotka skupia się na wojnie. Orgasmatron „maszeruje przed umęczonym światem, armią do walki”, mówiąc o „wielkich heroicznych dniach, o zwycięstwie i potędze”. Trzyma „transparent skąpany we krwi” i namawia do odwagi, by w rzeczywistości poprowadzić ludzi „do przeznaczenia, do grobu”. Kości poległych budują jego pałace, a ich oczy zdobią jego koronę. Podmiot liryczny identyfikuje się tu jako „Mars, bóg wojny”, który „zetnie cię”. Jest to metafora bezlitosnej siły wojny, która karmi się ludzkim życiem i cierpieniem, obiecując chwałę, ale niosąc jedynie zniszczenie.

Tekst „Orgasmatron” jest przez wielu uważany za jeden z najpotężniejszych i najbardziej cynicznie błyskotliwych zestawów słów, jakie Lemmy kiedykolwiek skomponował. Sam Lemmy w swojej autobiografii White Line Fever wspomniał, że tekst do „Orgasmatron” napisał „przez sen”, o czwartej rano w pokoju hotelowym, a nazajutrz odnalazł jedynie zapisane gryzmoły, nie pamiętając procesu pisania. Piosenka była wyjątkowa również pod względem muzycznym, ponieważ, jak zauważyła krytyka, była to „jedyna piosenka Motörhead, która różniła się od wszystkich, które powstały wcześniej” – zbudowana wokół basowego drona, ciężka, makabryczna i groźna, z wokalem Lemmy’ego dostarczonym „z efektem warkotu”.

Album „Orgasmatron”, wydany w 1986 roku, był siedemnastym studyjnym albumem Motörhead i pierwszym pod nową wytwórnią GWR Records, a także pierwszym z dwoma gitarzystami (Phil Campbell i Michael „Würzel” Burston) i jedynym z Pete'em Gillem na perkusji. Płyta powstawała po burzliwym okresie problemów z poprzednią wytwórnią Bronze Records. Pierwotny tytuł albumu miał brzmieć „Ridin’ with the Driver”, ale ostatecznie zmieniono go na „Orgasmatron”. Producentem był Bill Laswell, którego wybór był dla wielu zaskakujący ze względu na jego wcześniejszą współpracę z artystami takimi jak Herbie Hancock czy Mick Jagger. Lemmy wyrażał później niezadowolenie z miksu Laswella, twierdząc, że „spieprzył wszystko w miksie. To był o wiele lepszy album, kiedy zabrał go do Nowego Jorku, niż kiedy go przywiózł z powrotem… To było okropne. Orgasmatron był błotem”. Mimo to, wielu krytyków doceniło album, a sam utwór tytułowy uważa się za przełomowy i wpływowy dla sceny ekstremalnego metalu, inspirując takie zespoły jak Sepultura czy Satyricon, które nagrały własne covery. W 2005 roku „Orgasmatron” zajął 313. miejsce w książce Rock Hard „The 500 Greatest Rock & Metal Albums of All Time”.

Interpretacja „Orgasmatron” to podróż przez ciemne zakamarki ludzkiej cywilizacji, gdzie władza, wiara i konflikt splatają się w jedną, niszczycielską siłę. Utwór stanowi nie tylko krytykę, ale i przestroga przed ślepym podążaniem za autorytetami i przed pozwalaniem na to, by cierpienie było celebrowane. Lemmy, w typowym dla siebie stylu, nie owija w bawełnę, celnie punktując hipokryzję i manipulację, które, jego zdaniem, napędzają świat. To ponadczasowe przesłanie, które pozostaje aktualne, odzwierciedlając nieustające zmagania człowieka z siłami, które sam stworzył.