Interpretacja Kolejowy flirt - Majka Jeżowska

Majka Jeżowska, znana przede wszystkim z twórczości dla dzieci, ma w swoim repertuarze również utwory dla dorosłych, a jednym z nich jest właśnie „Kolejowy flirt”. Piosenka ta, wydana w 1981 roku na debiutanckim albumie Jadę w świat, do którego Majka Jeżowska skomponowała muzykę, natomiast słowa napisał Marek Dutkiewicz, to subtelna opowieść o ulotności, nadziei i nieoczekiwanym zbiegu okoliczności. Utwór ukazał się jako strona A singla „Od rana mam dobry humor”.

Tekst piosenki rozpoczyna się od malowniczego obrazu wczesnego poranka na stacji kolejowej: „Blade światło dnia, kryształowy chłód, stacyjka piąta punkt”. Ta sceneria od razu wprowadza nastrój melancholii, ale i pewnej tajemniczości. Kolej, jako metafora życia, symbolizuje nieustanny ruch, zmiany i przemijanie, a pociągi są „wielkich tęsknot rojem dla ludzi wytrąconych ze snu”. Jest to trafne spostrzeżenie – dworzec to miejsce, gdzie splatają się ludzkie losy, nadzieje na nowe początki i smutek pożegnań.

Pojawienie się kobiety na peronie jest opisane z niezwykłą delikatnością i idealizacją: „Ona stoi tu, jakby rajski ptak spłynął na peron, między nas”. Jest to postać eteryczna, niemal nierealna, która natychmiast przyciąga uwagę narratora. On z kolei dostrzega ją w tłumie, porównując do odnalezienia „polarnej gwiazdy wśród innych gwiazd”. To podkreśla wyjątkowość tego momentu i natychmiastowe, głębokie zauroczenie. Sam początek flirtu jest natomiast zuchwale prozaiczny: „Papierosa blask i zapałki trzask, banalnie tak zaczyna się”. To zestawienie ulotnego, codziennego gestu z tak doniosłym, niemal kosmicznym odkryciem, jakim jest pojawienie się drugiej osoby, dodaje piosence uroku i autentyczności. Wiatr rzuca mu w twarz dym i „włosów mgłę”, co jest niemalże zmysłowym gestem, potęgującym wrażenie bliskości i intymności.

Refren stanowi klucz do interpretacji utworu, ukazując wewnętrzny konflikt: „Nie więcej niż kolejowy flirt, nic więcej nie miało być. Nie więcej niż kolejowy flirt, a jednak serce ci drży”. Z jednej strony mamy racjonalne założenie, że to tylko przelotna znajomość, bez zobowiązań, typowy „flirt” (chociaż warto zaznaczyć, że nazwa pociągów FLIRT (Fast Light Innovative Regional Train), eksploatowanych w Polsce od 2008 roku, jest jedynie zbieżnością akronimową i nie ma związku z piosenką). Z drugiej strony pojawia się niekontrolowana reakcja emocjonalna – drżenie serca, które świadczy o tym, że dla bohaterów to coś znacznie więcej. Ta sprzeczność podkreśla uniwersalną tęsknotę za miłością, która „drzemie w każdym z nas”, wiarę „że ktoś dziś dedykuje życie mi”. Nawet w najbardziej ulotnej relacji człowiek szuka głębszego sensu, pragnąc znaleźć tę jedyną osobę, która poświęci mu swoje życie.

Dalsza część piosenki prowadzi nas przez podróż, zarówno fizyczną, jak i emocjonalną: „Jaworowy most, a w tunelu noc i słodki słodki dreszcz”. Te obrazy potęgują poczucie intymności, ekscytacji i niepewności. Ciemność tunelu, symbolizująca niewiadomą przyszłość, staje się tłem dla „słodkiego dreszczu” – mieszanki strachu i podniecenia, towarzyszącej nowemu uczuciu. Czas jednak płynie nieubłaganie, a zbliżający się Kraków, „nadciągający we mgle”, oznacza koniec tej krótkiej podróży i, być może, romansu. Pojawia się myśl o wypowiedzeniu „jeszcze tyle słów”, co świadczy o niedosyt, o pragnieniu zatrzymania chwili.

Piosenka zamyka się z nutą przeznaczenia: „Przeznaczenie wie, jaki będzie kres tego romansu na dwa ‘pa’. Niechaj odtąd prowadzi ich najlepsza z gwiazd”. To zakończenie sugeruje poddanie się losowi, z odrobiną nadziei, że nawet jeśli ich drogi się rozejdą, to „najlepsza z gwiazd” pokieruje ich ku szczęściu, być może nawet ku ponownemu spotkaniu. Całość utworu, z jego subtelnymi obserwacjami, emocjonalną głębią i melancholijnym urokiem, sprawia, że „Kolejowy flirt” pozostaje ponadczasową opowieścią o krótkotrwałej, lecz intensywnej miłości, zrodzonej w wyjątkowych okolicznościach podróży. W kontekście całej kariery Majki Jeżowskiej, która później skierowała się głównie ku muzyce dziecięcej, ten utwór jest dowodem na jej wszechstronność i zdolność do interpretacji różnorodnych emocji, co zresztą sama artystka wielokrotnie podkreślała w wywiadach, mówiąc o swojej tożsamości jako wokalistki „z krwi i kości”.