Interpretacja Do słońca - Majka Jeżowska

Piosenka Majki Jeżowskiej „Do słońca” to prawdziwa oda do radości, wolności i beztroskiego celebrowania życia, szczególnie w jego najjaśniejszych, letnich odsłonach. To utwór, który z niezwykłą lekkością i zaraźliwym optymizmem oddaje tęsknotę za ciepłem i światłem, a następnie eksplozję energii, gdy te w końcu nadejdą. Tekst, którego autorem jest Jacek Cygan, doskonale współgra z wizerunkiem Majki Jeżowskiej jako artystki emanującej pozytywną energią i łączącej pokolenia.

Pierwsza zwrotka maluje obraz długich, ponurych zim, kiedy ludzie „chodzimy jak pingwiny”, skrępowani „stylem zimowych mód”, który „utrudnia chód”. To metafora nie tylko ciężkich ubrań, ale i ogólnego spowolnienia, marazmu i smutku, jakie często towarzyszą chłodniejszym miesiącom. Pojawienie się „wyżu”, który „świat podgrzeje”, staje się punktem zwrotnym. Następuje niemalże zwierzęca, instynktowna reakcja: „Jak misie co linieją / Zrzucamy starą sierść / I wystawiamy się!”. To moment transformacji, zrzucenia ciężaru, odrodzenia i otwarcia się na nowe. Jest to piękne odwołanie do natury, podkreślające uniwersalność tego cyklu i pragnienia światła.

Refren jest sercem piosenki – radosnym, nieskrępowanym manifestem słonecznej euforii. „Do słońca! / Skaczemy jak wesołe słonie!” – te słowa natychmiast wywołują uśmiech i poczucie absolutnej swobody. Obraz skaczących słoni, choć humorystyczny, idealnie oddaje skalę tej radości. Słońce staje się centralnym punktem, do którego lgną wszyscy, niezależnie od miejsca: „Na łące, w oknie, na balkonie!”. Porównanie do słoneczników, które „buzie wodzą za słońcem”, to prosta, a zarazem głęboka metafora ludzkiego dążenia do światła i ciepła. Frazę „By nałapać ciepła na zimowe miesiące!” można interpretować zarówno dosłownie, jako gromadzenie witaminy D i opalenizny, jak i metaforycznie – jako zbieranie pozytywnych wspomnień, energii i optymizmu, które pomogą przetrwać kolejne szare dni.

Druga zwrotka kontynuuje ten nurt, opisując letnie aktywności bez żadnych ograniczeń. Kiedy „dość upałów mamy”, „jak foki się taplamy”, a „żaden gad ni płaz / Nie będzie uczył nas”. Ten fragment to wyraz buntu przeciwko wszelkim nakazom i zakazom, apologia spontaniczności i beztroski. Pływanie „jak delfiny, choć Bałtyk bywa zimny”, to podkreślenie, że nawet drobne przeszkody nie są w stanie powstrzymać tej letniej, szalonej radości. Chodzi o pełne zanurzenie się w chwili, bez oglądania się na konwenanse czy potencjalne niedogodności. Ponowne „wystawianie się” do słońca utrwala ten obraz nieskrępowanej wolności.

Mostek piosenki dodaje odrobinę realizmu i humoru, kiedy Majka Jeżowska śpiewa: „I choć rozum czasami zasłaniać się każe, / A kremy z filtrami doradzają lekarze!”. To jest mrugnięcie okiem do słuchacza, świadomość zdroworozsądkowych zaleceń, które jednak w obliczu tak silnego pragnienia słońca, często schodzą na dalszy plan. Nie jest to zachęta do lekkomyślności, lecz urocze podkreślenie siły tej pierwotnej potrzeby radości i światła. Majka Jeżowska, znana ze swojego „rockandrollowego ducha” i optymizmu, perfekcyjnie oddaje tę dualność, gdzie rozsądek czasem ustępuje miejsca czystej, dziecięcej przyjemności.

Piosenka „Do słońca” pochodzi z albumu „Marzenia się spełniają” wydanego w 2003 roku. Jest to jeden z wielu utworów, które umocniły pozycję Majki Jeżowskiej jako artystki, która, choć kojarzona z muzyką dla dzieci, potrafi tworzyć uniwersalne przesłania. W wywiadach Majka Jeżowska często podkreśla swoją niezależność i odwagę, co znajduje odzwierciedlenie w swobodnym duchu tej piosenki. Jej muzyka „łączy pokolenia, a jej przeboje śpiewają ludzie w każdym wieku”. „Do słońca” jest tego doskonałym przykładem – piosenka bawi, porywa do tańca i przypomina o wartości czerpania radości z prostych, naturalnych rzeczy, bez względu na wiek. To hymn na cześć słońca, życia i niekończącego się optymizmu, który z powodzeniem wlewa energię w każdego słuchacza.