Utwór "Maps" zespołu Yeah Yeah Yeahs, pierwotnie wydany w 2003 roku, jest balladą indie rockową i art-punkową, głęboko zakorzenioną w osobistych doświadczeniach wokalistki Karen O. Lirycznie, piosenka opowiada o jej związku z ówczesnym chłopakiem, Angusem Andrew, frontmanem zespołu Liars. Tytuł "Maps" jest często interpretowany jako akronim "My Angus Please Stay" ("Mój Angusie, proszę zostań"), choć zespół nigdy tego oficjalnie nie potwierdził. Sama Karen O w wywiadzie dla Rolling Stone w 2006 roku wyjaśniła, że "They don't love you like I love you" odnosiło się do konfliktów w ich związku spowodowanych napiętymi harmonogramami koncertowymi, co sugerowało jej pytanie: "Dlaczego jesteś tam z nimi, skoro powinieneś być ze mną?". Emocjonalna intensywność utworu jest szczególnie widoczna w teledysku, gdzie łzy Karen O były prawdziwe – jej chłopak spóźnił się trzy godziny na plan zdjęciowy, a ona sama miała wyruszyć w trasę koncertową, obawiając się, że się nie pojawi.

Kiedy Macy Gray wzięła na warsztat "Maps" w 2012 roku, w ramach swojego albumu z coverami zatytułowanego "Covered", nadała mu zupełnie nowe brzmienie i warstwę emocjonalną. Album ten, wydany 26 marca 2012 roku, zawierał różnorodne interpretacje utworów rockowych, popowych, rapowych i indie artystów, w tym Radiohead, My Chemical Romance czy Metalliki. Gray, znana ze swojego charakterystycznego, chropawego głosu, który recenzenci opisywali jako "Myszka Minnie spotyka Arethę i arkusz papieru ściernego", przeniosła surową energię indie rockowego oryginału w rejony soulu i R&B.

Interpretacja Macy Gray podkreśla rozpaczliwą prośbę i głęboką tęsknotę zawartą w tekście. Powtarzające się frazy "Wait, they don't love you like I love you" (Czekaj, oni nie kochają cię tak jak ja) stają się w jej wykonaniu jeszcze bardziej dobitne, niosąc ze sobą ciężar doświadczenia i życiowego znużenia, w przeciwieństwie do młodzieńczego, nieco chaotycznego bólu Karen O. Wokal Gray wnosi element dojrzałej introspekcji i melancholii. Słowa takie jak "Pack up, I'm straight, Enough" (Spakuj się, jestem gotowa, Wystarczy) mogą w jej interpretacji sugerować moment, w którym podmiot liryczny, pomimo głębokiego cierpienia, próbuje zebrać się w sobie, by stawić czoła rozstaniu, jednocześnie rozpaczliwie pragnąc, by druga strona powstrzymała ten proces.

Kluczowe pytanie: "Maps, I need the directions to your heart, To your love, to your feet so I can watch you walk" (Mapy, potrzebuję wskazówek do twojego serca, do twojej miłości, do twoich stóp, żebym mogła patrzeć, jak odchodzisz) wybrzmiewa u Macy Gray jako niemal błagalna prośba o zrozumienie lub przynajmniej o ostatnią chwilę wspólnej bliskości, zanim ostateczne odejście stanie się faktem. Nie jest to już tylko prośba o pozostanie, ale również o wyjaśnienie, o to, by poznać wewnętrzne motywy ukochanej osoby, nawet jeśli to oznacza zaakceptowanie jej odejścia. Jej wykonanie sprawia, że prośba o "mapy" staje się metaforą dla poszukiwania sensu w obliczu nadchodzącej straty.

Krytycy różnie przyjęli cover Gray. Niektórzy uznali, że jej "panicked time-signature-shifting" i "soulful twist" były "truly inspired", co świadczy o jej zdolności do przekształcania utworów i nadawania im własnego charakteru. Inni byli bardziej sceptyczni, sugerując, że "wyjęła ducha z piosenki", zastępując go "prostymi bitami". Jednak niewątpliwie, z jej unikalną barwą głosu, Macy Gray potrafi "uczynić każdą piosenkę swoją własną". Jej interpretacja "Maps" to nie tylko odtworzenie melodii, ale przede wszystkim głębokie zanurzenie się w emocjonalny rdzeń utworu, ukazując uniwersalne poczucie odrzucenia i desperackiej miłości, która szuka drogi do serca drugiej osoby, nawet gdy ta osoba jest już na granicy odejścia.