Interpretacja Lush Life - Lady Gaga

„Lush Life” to piosenka, która w twórczości Lady Gagi zajmuje szczególne miejsce, symbolizując jej głębokie korzenie w jazzie i wirtuozerię wokalną, którą często eksplorowała w duecie z legendarnym Tonym Bennettem. Choć tekst nie jest jej autorstwa, lecz Billy'ego Strayhorna, skomponowany w latach 1933-1936, Lady Gaga nadała mu własną, poruszającą interpretację, między innymi na ich wspólnym albumie jazzowym Cheek to Cheek z 2014 roku. Utwór ten to nie tylko jeden z najbardziej wyrafinowanych standardów jazzowych, ale również bardzo osobiste dzieło Strayhorna, który jako gej, pisał o swoich doświadczeniach i dorastaniu, a nawet użył słowa „gay” w tekście w kontekście, który nie był jeszcze powszechnie akceptowany.

Piosenka otwiera się obrazem podmiotu lirycznego, który "used to visit all the very gay places, those come what may places", szukając ukojenia i sensu życia w nocnym świecie jazzu i koktajli. Te miejsca, gdzie "relaxes on the axis of the wheel of life", opisują beztroskie, ale ostatecznie powierzchowne środowisko. Dziewczyny, które znał, miały "sad and sullen gray faces, with distingué traces" – ślady dawnej świetności zmyte przez "too many through the day twelve o'clocktails". To gorzki portret utraty niewinności i zmęczenia bywalców nocnych klubów, sugerujący pustkę za fasadą splendoru. Lady Gaga, znana z ekstrawaganckiego wizerunku, często pokazywała również swoją wrażliwą stronę, a jej wykonania jazzowe pozwalają jej na pełne wyrażenie tej złożoności, co słychać w emocjonalnych interpretacjach takich utworów jak „Lush Life”.

Następnie pojawia się "you", osoba, która wdarła się w życie podmiotu lirycznego ze "siren's song", wabiąc do "madness". Przez chwilę podmiot liryczny wierzył, że ten "pointed smile was tinged with the sadness of a great love for me", ale szybko uświadamia sobie, że "again I was wrong". Ten fragment ukazuje rozczarowanie miłością i powracającą samotność. Dla Lady Gagi, która sama zmagała się z wypaleniem i szukała w jazzie powrotu do korzeni i uzdrowienia swojej duszy, te słowa mogły mieć dodatkowy wymiar osobisty. W wywiadzie dla BreatheHeavy.com z 2014 roku, Lady Gaga podkreśliła, że jazz "uzdrowił jej duszę w młodym wieku" i że powrót do tego gatunku na albumie Cheek to Cheek był dla niej jak wydanie pierwszej płyty, ponownie poczuła ten "głód w brzuchu".

Refren boleśnie konstatuje: "Life is lonely again". To powrót do pierwotnego poczucia osamotnienia, które wydawało się być zażegnane zaledwie "last year". Optymizm zniknął, a życie znów stało się "awful". Myślenie o sercu, „thoughtful of heart”, teraz wydaje się być jedynie nudne. Wizyta w Paryżu mogłaby "ease the bite of it", lecz mimo prób zapomnienia, obraz ukochanej osoby nadal "burning inside my brain". Ta wewnętrzna walka między pragnieniem ucieczki a nieustającą pamięcią o straconej miłości jest esencją utworu.

Końcowe strofy to kapitulacja i przyjęcie „lush life” jako swego rodzaju fatum. Podmiot liryczny stwierdza, że "Romance is mush, stifling those who strive" i decyduje się "live a lush life in some small dive", rotując "with the rest of those whose lives are lonely too". To akceptacja melancholijnego, izolowanego losu, rezygnacja z poszukiwania głębszych więzi na rzecz życia w rozmytej rzeczywistości. Billy Strayhorn, autor piosenki, był znany z życia pełnego jazzu i alkoholu, a sam tekst odzwierciedlał jego światowe, introspektywne spojrzenie na życie, mimo że pisał go jako nastolatek. Lady Gaga, wykonując „Lush Life”, nie tylko oddaje hołd mistrzostwu kompozycji Strayhorna, ale także eksploruje uniwersalne tematy samotności, rozczarowania i ucieczki, rezonując z publicznością, która dostrzega w jej interpretacji zarówno wokalną precyzję, jak i emocjonalną głębię. Jej występy z Tonym Bennettem, gdzie często wykonywała „Lush Life” solo, pokazały jej zdolność do poruszania się w klasycznym repertuarze jazzowym z autentycznością i charyzmą, co zostało docenione przez krytyków.