Utwór "Glamour Zombie", choć często kojarzony z wczesną twórczością Lady Gagi i bywa klasyfikowany jako niezrealizowany demo, jest w rzeczywistości szeroko uznawany za piosenkę stworzoną przez fanów artystki. Powstał on poprzez kreatywne połączenie fragmentów wokalnych z jej oficjalnych utworów, takich jak "Just Dance" i "Paparazzi". Mimo to, tekst i jego konstrukcja idealnie wpisują się w estetykę i tematykę, którą Lady Gaga eksplorowała w okresie albumów The Fame i The Fame Monster, co sprawia, że interpretacja może być prowadzona w duchu jej oryginalnej narracji.

Piosenka otwiera się kilkukrotnym, ostrzegawczym refrenem: "Don't be girl, Don't be burnt, Don't be a glamour zombie". To wezwanie można rozumieć jako przestroga przed pułapkami obsesji na punkcie powierzchownego blasku, sławy i wyglądu. "Glamour zombie" to figura osoby, która, choć otoczona splendorami, staje się pozbawiona życia, autentyczności, a wręcz – spala się, zostaje "burnt" w pogoni za akceptacją czy idealnym wizerunkiem. To motyw często przewijający się w twórczości Gagi, gdzie krytykuje ona puste dążenia do celebryckiego stylu życia, jednocześnie zanurzając się w nim i dekonstruując go.

Kolejne wersy, "We dance, And we show, And baby doll, I'll be the prison", podkreślają performatywny charakter życia w świetle reflektorów. "Tańczymy i pokazujemy" odnosi się do nieustannej prezentacji siebie, do wystawiania na widok publiczny. Metaforyczne stwierdzenie "I'll be the prison" może sugerować, że sama tożsamość artysty, jego persona sceniczna lub narzucone role stają się więzieniem. Artysta może być uwięziony w stworzonym przez siebie wizerunku, który, choć daje sławę, jednocześnie ogranicza wolność i autentyczność, zamieniając w pewnym sensie w "glamour zombie".

Interesującym zwrotem jest wyznanie "I love you, I love us, I love the planet zombie". Można to odczytać jako ironiczne, a zarazem tragiczne przyjęcie tej "zombifikowanej" rzeczywistości. Artystka (lub podmiot liryczny) akceptuje, a może nawet zaczyna kochać ten świat zdominowany przez powierzchowność, rozciągając ten stan na całą planetę. To gorzkie stwierdzenie o uleganiu systemowi, który samemu się krytykuje, a jednocześnie jest się jego częścią. Z drugiej strony, może to być manifestacja pewnej siły, która potrafi odnaleźć piękno lub sens nawet w tym zdehumanizowanym środowisku, przyznając się do kompleksowości i sprzeczności własnych uczuć.

Fragment "Love don't promise, Boy, d'you still miss me? x3, Love don't mind, I just can't stand it now" wnosi element osobisty, melancholijny. Odzwierciedla on ulotność miłości i relacji w świecie show-biznesu, gdzie uczucia nie są gwarantowane. Powtarzające się pytanie "Boy, d'you still miss me?" to wołanie o autentyczną więź, tęsknota za przeszłością lub utraconą niewinnością, która kontrastuje z obojętnością ("Love don't mind") i poczuciem przytłoczenia ("I just can't stand it now"). To moment, w którym glamour zombie na chwilę odzyskuje świadomość i odczuwa ból związany z utratą.

Kluczowym elementem utworu jest wyliczanka: "Fashion, Love, Sex, Money, Fame, Art, Pornography, Death". Ta lista to swoista credo estetyczne, ale i mroczne podsumowanie obsesji współczesnego świata, a także fundamentów, na których Lady Gaga budowała swoją early-career image. Każde z tych słów to potężna siła napędowa i jednocześnie potencjalna pułapka, która może przyczynić się do powstania "glamour zombie". Te elementy są ze sobą splecione, tworząc skomplikowany, często dwuznaczny krajobraz. Obecność "porno" i "śmierci" obok "miłości" i "sztuki" podkreśla jej zamiłowanie do przekraczania granic i ukazywania ciemnej strony blichtru.

Sekcja "House Music, New York City, House Music, New York, respect" stanowi hołd dla korzeni Lady Gagi. Nowy Jork i muzyka house były inkubatorem jej artystycznej tożsamości, miejscem, gdzie szlifowała swój styl i zdobywała pierwsze doświadczenia sceniczne. "Respect" w tym kontekście to nie tylko wyraz szacunku dla gatunku i miasta, ale także dla procesu tworzenia, dla autentyczności i ciężkiej pracy, która stoi za fasadą glamouru. To przypomnienie o pochodzeniu w świecie, który często zapomina o korzeniach w pogoni za nowością.

Podsumowując, "Glamour Zombie", choć stworzone przez fanów, jest intrygującym komentarzem do wczesnej twórczości Lady Gagi i jej eksploracji tematów sławy, tożsamości, konsumpcjonizmu i autodestrukcji. Odzwierciedla walkę między pragnieniem akceptacji a zachowaniem autentyczności w świecie zdominowanym przez powierzchowność, gdzie nawet miłość staje się ulotna, a życie w blasku fleszy może prowadzić do wewnętrznego wypalenia. Piosenka, mimo swojego nieoficjalnego statusu, jest de facto trafną rekapitulacją artystycznych motywów, które Lady Gaga konsekwentnie rozwijała.