Interpretacja 911 (Charli XCX & A. G. Cook Remix) - Lady Gaga

Interpretacja utworu "911 (Charli XCX & A. G. Cook Remix)" Lady Gagi, wzbogacona o wkład Charli XCX, zagłębia się w złożony świat zmagań z własnym umysłem i poszukiwania ulgi w obliczu wewnętrznego cierpienia. Oryginalna piosenka Lady Gagi z albumu Chromatica (2020) jest głęboko osobistą opowieścią o jej doświadczeniach ze zdrowiem psychicznym, a konkretnie o zażywaniu leków antypsychotycznych, takich jak olanzapina, aby kontrolować myśli, które jej mózg generuje i których nie zawsze jest w stanie kontrolować. Remix, stworzony przez Charli XCX i A.G. Cooka na album Dawn of Chromatica (2021), rozszerza tę narrację, dodając nowe perspektywy i warstwy emocjonalne.

Początkowe wersy "I can't see me cry / Can't see me cry ever again / I can't see me cry / Can't see me cry, this is the end" śpiewane przez Lady Gagę, mogą odnosić się do efektów ubocznych leków, które mogą osłabiać reakcje emocjonalne, uniemożliwiając odczuwanie i wyrażanie smutku. To poczucie odrętwienia jest kluczowe dla zrozumienia walki Gagi z chorobą psychiczną, gdzie unikanie płaczu staje się symbolem ucieczki od intensywnych emocji.

Wersy Charli XCX w pierwszej zwrotce, "I look through the mirror / I don't see my face / I'm tryin' to find me (Tryin') / I'm tryin', I'm tryin' again / I'm tryna keep it cool / I look out to Venus / And search for a place / And sometimes I hate myself / I'm tryin', I'm cryin' again / I'm tryin' to keep it cool", wprowadzają perspektywę zagubienia tożsamości i wewnętrznej walki. Poszukiwanie siebie w lustrze i na zewnątrz, w symbolicznej planecie Wenus, odzwierciedla pragnienie odnalezienia stabilności i miejsca, gdzie można poczuć się bezpiecznie. Wypowiedź Charli XCX o tym, że "czasami nienawidzę siebie", podkreśla wspólny temat samooskarżenia i wewnętrznego wroga, który jest centralnym punktem utworu.

Refren "My biggest enemy is me, pop a 911" wielokrotnie powtarzany przez Lady Gagę, jest bezpośrednim odniesieniem do numeru alarmowego, ale jednocześnie stanowi slangowe określenie na zażywanie leków. Gaga otwarcie mówi, że jej największym wrogiem jest ona sama, co odnosi się do jej własnego umysłu i negatywnych myśli, które wydają się działać przeciwko niej. "Pop a 911, then pop another one" podkreśla zależność od leków jako mechanizmu radzenia sobie z kryzysem psychicznym.

Druga zwrotka, również śpiewana przez Charli XCX, "Keep my dolls inside diamond boxes / Save 'em 'til I know I'm gon' drop this / Front I've built around my oasis / Paradise is in my hands / Holdin' on so tight to this status / It's not real, but I'll try to grab it / Keep myself in beautiful places / Paradise is in my hands", odnosi się do tematu ukrywania wrażliwości i utrzymywania fasady. Termin "dolls" jest nawiązaniem do powieści i filmu "Dolina lalek" z lat 60., które poruszały temat uzależnienia od pigułek. "Diamentowe pudełka" symbolizują cenną, choć bolesną, zależność od leków. "Front", czyli publiczny wizerunek, jest budowany wokół wewnętrznej "oazy" – stanu spokoju, który artystka stara się chronić. Trzymanie się "statusu", który "nie jest prawdziwy", ale którego próbują się uchwycić, może odnosić się do presji bycia perfekcyjnym w oczach społeczeństwa i branży muzycznej.

Most z udziałem Lady Gagi powtarza motyw "pop a 911" i "I can't see me cry", wzmacniając desperację i cykliczność walki z chorobą.

Trzecia zwrotka Charli XCX pogłębia emocjonalny wymiar piosenki: "When I cry like I'm a waterfall / And pour it out like alcohol / Would you raise your hands and catch it all? / Turn into a swimming pool / When my blood is filled with cortisol / And I'm feeling like I'm flammable / I could do something so radical, ooh / Lately I'm feelin' so blue (Blue) / I know you're feelin' it too (Too) / If it's all getting way harder (Ooo) / Turn it up, party to Gaga / Lately I just wanna lose (Lose) / Switch it up, get it, renew (Oh) / When it's all getting way darker / Sometimes I just wanna go in the car (Ooo)". Wersy te mówią o przytłaczającym smutku ("cry like I'm a waterfall") i potrzebie zrozumienia oraz wsparcia ("Would you raise your hands and catch it all?"). Wspomniany "cortisol" – hormon stresu – podkreśla fizjologiczne skutki chronicznego cierpienia. Fraza "party to Gaga" w kontekście pogarszającego się stanu psychicznego, odzwierciedla ideę albumu Chromatica, który miał być przestrzenią, w której można tańczyć i znajdować radość nawet w najsmutniejszych chwilach. Jest to zaproszenie do ucieczki w muzykę jako formy autoterapii, by "zgubić się" i odnowić.

Outro, powtarzane "I'm crying, I'm crying, I'm crying" przeplatane z "Not crying, not crying, not crying", doskonale oddaje wewnętrzny konflikt między pragnieniem wyrażenia bólu a próbą stłumienia go, walkę między autentycznym cierpieniem a maską obojętności.

Remix Charli XCX i A.G. Cooka nadał utworowi intensywniejszego, hyperpopowego brzmienia, co doskonale współgra z chaotycznym i surrealistycznym obrazem wewnętrznego świata artystki. Oryginalna piosenka Lady Gagi, z jej "monotonnymi, zrobotyzowanymi efektami wokalnymi", już brzmiała mechanicznie, celowo odzwierciedlając odrętwienie emocjonalne spowodowane lekami. Charli XCX, znana z eksplorowania granic popu i cyfrowych brzmień, oraz A.G. Cook, będący czołową postacią gatunku PC Music, wzmocnili ten efekt, tworząc remiks, który jest jednocześnie triumfalny i naznaczony podstawowym smutkiem. Sam Murphy z Junkee zauważył, że remix "zawsze utrzymuje ukryty smutek u korzeni, z okiem na jaśniejsze dni", co idealnie podsumowuje złożoność emocjonalną utworu. Charli XCX wyrażała swoje uwielbienie dla albumu Chromatica i utworu "911", mówiąc, że "umarłaby i zrobiłaby to w mgnieniu oka", gdyby miała okazję zremiksować ten utwór. Ostatecznie, remix powstał, a Lady Gaga dała artystom wolną rękę, choć podobno nie udzieliła bezpośredniego feedbacku na temat finalnej wersji.

Klip do oryginalnej wersji "911", wyreżyserowany przez Tarsem Singh, jest "poezją bólu", wizualną reprezentacją jej walki ze zdrowiem psychicznym, inspirowaną ormiańskim filmem "Kolor granatów" Siergieja Paradżanowa i twórczością Fridy Kahlo. Wizualizacje te, choć nie są częścią tekstu remixu, rzucają światło na głębokie korzenie osobistych doświadczeń Gagi, z których narodziła się ta piosenka.

Ostatecznie, "911 (Charli XCX & A. G. Cook Remix)" to nie tylko piosenka o zmaganiach z chorobą psychiczną i uzależnieniem od leków, ale także o poszukiwaniu ratunku, zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego. To opowieść o tym, jak w najciemniejszych chwilach, kiedy "największym wrogiem jest ja sam", muzyka i kreatywność mogą stać się formą przetrwania i odnowy.