Interpretacja Jezu jak się cieszę - Klaus Mitffoch

"Jezu jak się cieszę" autorstwa Klaus Mitffoch to utwór, który zyskał status jednego z najważniejszych przebojów polskiej nowej fali, a sama płyta zespołu z 1984 roku jest uznawana za jedną z najważniejszych w historii polskiego rocka. Piosenka, która ujrzała światło dzienne na singlu w 1983 roku, a później znalazła się na debiutanckim albumie, w warstwie tekstowej stanowi niezwykle celny, gorzki i autoironiczny komentarz do rzeczywistości, łączący osobiste doświadczenia z uniwersalnym przesłaniem o frustracji i poszukiwaniu ulotnego szczęścia.

Lider zespołu i autor tekstu, Lech Janerka, stworzył ten utwór bazując na własnych przeżyciach. Jak sam wspominał, choć w środowisku uchodził za gwiazdę, często borykał się z brakiem pieniędzy. Momentem przełomowym było przejście na system akordowy w pracy, co niespodziewanie zwiększyło jego zarobki do tego stopnia, że "zarabiał więcej niż dyrektor". Ta nagła euforia i zmiana w życiu, kiedy "świat się zmienił w ciągu sekundy", stała się bezpośrednią inspiracją dla słów piosenki. Janerka pierwsze zarysy kompozycji ułożył, leżąc na tapczanie z gitarą akustyczną. Co ciekawe, początkowo jego żona i koleżanka porównały utwór do "słodkich, landrynkowych piosenek" zespołu Partita, co w przypadku nowofalowego Klausa Mitffocha brzmi niemal ironicznie.

Tekst piosenki rozpoczyna się od wybuchu radości: "Jezu jak się cieszę / Z tych króciutkich wskrzeszeń / Kiedy pełną kieszeń znowu mam". Fraza "króciutkie wskrzeszenia" doskonale oddaje efemeryczność tego szczęścia. Nie jest to zbawienie duchowe, lecz chwilowe odrodzenie, które następuje wraz z przypływem gotówki. "Pełna kieszeń" przywraca "zdolność do myślenia trochę jakby ściślej" i pozwala "wymyślać śmiało nowy plan", co sugeruje, że niedostatek ogranicza nie tylko możliwości działania, ale i wolność intelektualną. Jest to moment, w którym świat na chwilę staje się bardziej klarowny i dający nadzieję na przyszłość. Określenie "i pięknie jest / Nieskromnie bardzo jest" podkreśla intensywność tej, być może nawet przesadnej, radości, która wyrywa się poza ramy skromności i codzienności.

Jednakże, ta euforia, jak "wszystko", mija. "Ta euforia kilkudniowa" to cyniczne spostrzeżenie, które natychmiast sprowadza bohatera na ziemię. Refren "Wstawać i pra-cować, i mieć / Nie bardzo mogę / Nie bardzo chcę" staje się manifestem buntu lub rezygnacji. Jest to odrzucenie przymusu pracy i gromadzenia dóbr, wynikające być może z głębszej apatii, zmęczenia lub po prostu braku chęci do konwencjonalnego funkcjonowania w systemie. Ten beznamiętnie zaśpiewany tekst, jak na zespół przystało, opisuje "leniucha-marzyciela, który chciałby coś mieć, a nie robić nic", co w pewnym stopniu utożsamiało się z członkami zespołu, którzy w 1983 roku byli głównie osobami nieaktywnymi zawodowo.

Dalsze strofy pogłębiają obraz bohatera: "Jezu jak ja lubię / Jak ja bardzo lubię / Chyba tak nie umie lubić nikt". To zintensyfikowanie uczuć, tym razem wyrażone przez "lubienie", odnosi się do poszukiwania ucieczki od nudy i monotonii. "Lubiłem się zaszywać / Lubię nadużywać / Szukam wciąż okazji i je mam" – te słowa opisują skłonność do wycofywania się z życia publicznego i jednoczesnego oddawania się nałogom lub przyjemnościom bez umiaru. To świadome wybory, które dają poczucie kontroli i ulotnej satysfakcji, zastępując niechęć do pracy.

Piosenka "Jezu jak się cieszę" była jednym z pierwszych utworów, które zostały zarejestrowane przez Klaus Mitffoch w 1983 roku w studiu Tonpress w Warszawie. Jej pierwotna wersja trwała zaledwie 2 minuty i 10 sekund, a byłaby jeszcze krótsza, gdyby Lech Janerka nie powtórzył na końcu pierwszej zwrotki. Utwór ten odegrał kluczową rolę w karierze zespołu, pomagając im zająć drugie miejsce na Ogólnopolskim Turnieju Młodych Talentów w 1983 roku, a także stając się jedynym utworem Klaus Mitffoch, który zdobył pierwsze miejsce na kultowej Liście Przebojów Programu Trzeciego. Mimo sukcesu, zespół rozpadł się w 1984 roku, a Lech Janerka rozpoczął karierę solową. Co ciekawe, w 1984 roku zespół Klaus Mitffoch wystąpił z tym hitem na festiwalu w Opolu podczas koncertu "Przebojów", jednak telewizja zdecydowała się wyciąć ten występ z retransmisji, co sprawiło, że utwór usłyszeli jedynie radiosłuchacze i około 5 tysięcy osób zgromadzonych w amfiteatrze.

"Jezu jak się cieszę" to piosenka o gorzkim smaku wolności, która pojawia się jedynie sporadycznie i jest zależna od zewnętrznych czynników, takich jak pieniądze. To także hymn na cześć chwilowej, hedonistycznej ucieczki od przymusu i odpowiedzialności, a jednocześnie wyraz zmęczenia codziennością i braku zgody na narzucane role społeczne. W kontekście lat 80. w Polsce, gdy zespół Klaus Mitffoch działał stosunkowo krótko, od 1979 do 1984 roku, utwór ten rezonował z nastrojami społecznymi, oddając frustrację i pragnienie choćby chwilowej autonomii w trudnych czasach. Mimo upływu lat, jego przekaz pozostaje aktualny, stanowiąc świadectwo geniuszu tekstowego Lecha Janerki i trwałego wpływu Klaus Mitffoch na polską muzykę rockową.