Piosenka „Satellites” Kevina Gatesa to intymna, surowa i wielowymiarowa opowieść, która eksploruje tematy miłości, pożądania, lojalności i skomplikowanej natury relacji w obliczu życia na ulicy i nieustannej pogoni za sukcesem. Utwór został wydany w 2013 roku i szybko stał się jednym z charakterystycznych singli Gatesa, ukazując jego unikalne połączenie wrażliwości i bezkompromisowej szczerości.

Zaczynając od deklaracji własnej wyjątkowości – „I'm everybody sworn favorite, People tend to feel I'm Michael Jackson reincarnated” – Gates od razu ustawia się w pozycji artysty o niezwykłym wpływie i niepowtarzalnym stylu. To śmiałe porównanie podkreśla jego pewność siebie i świadomość swojego miejsca w świecie muzyki. Jednak szybko przechodzi do sedna utworu, frazy „Satellites, never really made love”. Termin „satelity” może tu symbolizować kobiety krążące wokół niego, niczym ciała niebieskie na orbicie, bliskie, ale nigdy w pełni niezakotwiczone emocjonalnie. Może też odnosić się do samej dziewczyny, która, choć fizycznie z nim, jest emocjonalnie odległa lub nie doświadczyła jeszcze prawdziwej, głębokiej miłości.

Główny refren „Satellites, satellites, Never really made love, But she gon' get it right, Emotions probably telling her She could stay the night, But her friends all call us crazy, They don't give her good advice” ukazuje dychotomię między fizycznym pożądaniem a emocjonalnymi oczekiwaniami. Kobieta jest niezbyt doświadczona w miłości („never really made love”), ale Gates zamierza ją nauczyć, „naprawić” jej postrzeganie intymności. Jej własne emocje kuszą ją, by została na dłużej, jednak jej otoczenie – „friends all call us crazy” – próbuje odwieść ją od tego związku, co wskazuje na to, że ich relacja jest niekonwencjonalna lub postrzegana jako ryzykowna. Gates w jednym z wywiadów wspomniał, że piosenka była „inspirowana prawdziwymi wydarzeniami”, co nadaje tekstowi jeszcze większej autentyczności i osobistego wymiaru.

W pierwszej zwrotce Gates zagłębia się w swoje trudne doświadczenia życiowe, mówiąc „I've been shot through the heart, Just on the d-low, Lucas Brasi selling kilos”. Odniesienie do postaci Luki Brasiego z „Ojca Chrzestnego” podkreśla jego przeszłość związaną z ulicą i nielegalnymi interesami, jednocześnie sygnalizując lojalność i bezwzględność, które cechują jego świat. Jego „no time to lounge with hoes, On the grind, all the time” jasno komunikuje, że jego priorytetem jest zarabianie pieniędzy i przetrwanie, a związki emocjonalne są spychane na dalszy plan. Widzi miłość jako kasyno – „life is a gamble, Which means love is a casino”, gdzie wszyscy grają, by wygrać, co odzwierciedla cyniczne podejście do relacji, ukształtowane przez jego trudne doświadczenia. Mimo to pojawia się moment wrażliwości, kiedy pyta „Would you still be my friend, When I'm lonely love? Someone who strong when it's rough, Someone who won't give up”, co ujawnia jego głęboką potrzebę prawdziwego wsparcia i lojalności.

Druga zwrotka kontynuuje ten dualizm. Kevin Gates wyraża zmęczenie nieszczerością w kontaktach z ludźmi – „People changing on me, I am so sick of the masquerades”. Przypomina o swoich skromnych początkach – „Grew up poor, had no dishes, Ate off paper plates” – co wyjaśnia jego nieustanną ambicję i pragnienie sukcesu. Następnie tekst przechodzi w bardzo obrazowe i fizyczne opisy intymności, co jest bezpośrednim rozwinięciem motywu „never really made love, but she gon' get it right”. Gates z detalami opisuje scenę erotyczną, w której prowadzi kobietę do szczytowania, używając języka, który jest zarówno dominujący, jak i skupiony na jej przyjemności. Te fragmenty, takie jak „Arch it to the ceiling, Now bend over for me girl” i „When your body go to shaking, You're raising your right knee, Bit the pillow with your teeth, I know what it might mean”, podkreślają jego rolę jako nauczyciela i inicjatora, który pomaga jej odkryć nowe wymiary fizycznego doświadczenia.

Interesującą ciekawostką jest fakt, że Kevin Gates wydał później utwory takie jak „Satellites 2” i „Satellites 2.5”, co sugeruje, że temat i dynamika przedstawione w oryginalnej piosence miały dla niego ciągłe znaczenie i były rozwijane w jego twórczości. Te kontynuacje często eksplorują dalsze etapy relacji, odchodząc od czysto fizycznego aspektu w kierunku głębszych, choć wciąż skomplikowanych, połączeń, czasem nawet wspominając o małżeństwie, co jest znaczącą ewolucją od pierwotnego przesłania.

Pod koniec utworu, Gates ponownie odnosi się do rozproszeń swojego życia, z telefonem dzwoniącym w tle: „Just got a text, never mind what it said, IPhone ringing, I decline with a fret, Which color should I press, lime or the red, Decline or accept, Next line never read”. To pokazuje jego próbę odcięcia się od innych zobowiązań i skupienia na obecnej chwili, ale jednocześnie podkreśla, że jego życie jest pełne innych „satelitów” – innych kobiet i obowiązków. Ostatnie wersy: „Told her what it was first time that we met, But she cry and get upset every time that I left” zamykają krąg, ujawniając fundamentalny konflikt. Mimo że Gates był szczery od początku co do natury ich relacji, kobieta wciąż odczuwa ból z powodu jego odejść, co dowodzi, że emocjonalna strona związku jest trudna do zignorowania, nawet jeśli on sam próbuje ją zminimalizować.

„Satellites” to zatem głęboka refleksja nad paradoksami współczesnych relacji, gdzie dążenie do sukcesu, niezależność i przeszłe traumy zderzają się z pragnieniem intymności, choć często w sposób niekonwencjonalny. Kevin Gates przedstawia siebie jako złożoną postać, która z jednej strony jest bezwzględnym „hustlerem”, a z drugiej – człowiekiem poszukującym prawdziwej, choć trudnej do osiągnięcia, więzi.