Utwór „Walls Talking” Kevina Gatesa to głęboka i niezwykle osobista podróż w głąb umysłu artysty, naznaczonego traumatycznymi doświadczeniami i nieustanną walką o psychiczną równowagę. Od samego początku piosenka zaprasza słuchacza do intymnej spowiedzi, otwierając się słowami: „Czasami bolesne jest przeżywanie przeszłości, ale czasami trzeba przeżyć przeszłość, aby się z niej wyleczyć”. Ten wstęp jest kluczem do zrozumienia całego utworu, który stanowi swoisty akt terapii dla Gatesa, pozwalając mu stawić czoła wewnętrznym demonom.

Centralnym motywem, powtarzającym się niczym mantra, jest fraza „I’m a prisoner in my own mind / I feel like these walls talkin’ to me” („Jestem więźniem własnego umysłu / Czuję, jak te ściany do mnie mówią”). Odzwierciedla ona paranoję, poczucie uwięzienia w spirali myśli i wspomnień, które nie dają spokoju. Kevin Gates w wielu wywiadach otwarcie mówił o swoich zmaganiach z depresją i chorobami psychicznymi, podkreślając, że muzyka jest dla niego formą ujścia i ukojenia. Potwierdza to jego współpraca z organizacją SAVE.ORG zajmującą się prewencją samobójstw, co pokazuje, że przesłanie utworu wykracza poza osobiste doświadczenia, stając się apelem o pomoc i przełamywanie tabu wokół zdrowia psychicznego. Teledysk do „Walls Talking” wizualizuje ten motyw, przedstawiając Gatesa w małym pokoju z zmieniającymi kształt ścianami, a następnie na pustynnym krajobrazie, gdzie traumatyczne momenty z przeszłości ukazują mu się jako miraże, symbolizujące jego niestabilny stan psychiczny.

Pierwsza zwrotka zagłębia się w trudne dzieciństwo i wczesną młodość artysty. Wersy takie jak „Byłem młody, kiedy urodziła mnie moja mama / Chyba uciekłem z domu w wieku około piętnastu lat, zakład poprawczy” malują obraz niestabilnego i naznaczonego problemami środowiska. Przyznaje się do bycia „czarną owcą” w rodzinie, doświadczając osądu i odrzucenia. Artysta szczerze opowiada o „złych decyzjach” podjętych w młodości i o tym, jak jego lojalność została wykorzystana przeciwko niemu. To doświadczenie nauczyło go skupienia na sobie i przyjęcia „tunelowego widzenia”, co oznacza bezkompromisowe dążenie do celu pomimo przeszkód. Kevin Gates relacjonuje pobyt w domach grupowych i więzieniu, co podkreśla autentyczność jego przekazu.

Najbardziej szokującym i enigmatycznym fragmentem jest linijka: „Nigdy o tym nie mówiłem, mówią, że zamordowałem mojego najlepszego przyjaciela / To był tylko biznes, to nie było osobiste, wiesz, jak jest na świecie”. Chociaż brak jest konkretnych informacji na temat tego incydentu, to zdanie potwierdza brutalność świata, w którym dorastał Gates, gdzie zasady ulicy dyktowały okrutne wybory. Nie jest to przyznanie się do zbrodni w tradycyjnym sensie, lecz raczej ukazanie bezwzględności środowiska, w którym lojalność i przetrwanie często wymagały trudnych, moralnie dwuznacznych decyzji, przedstawianych jako „biznes”. Ten fragment wpisuje się w motyw skompartmentalizowanej traumy, którą artysta porusza również w innych swoich utworach, np. „Therapy Sessions”.

W drugiej zwrotce Gates mówi o swoich „wujkach, którzy są zabójcami”, co cementuje obraz otoczenia, w którym przemoc była wpisana w codzienność. Intrygujący jest też fragment o jego „ulubionym raperze, kuzynie”, do którego zawsze podziwiał, sugerując, że ich relacja mogła się pogorszyć lub zakończyć. Kevin Gates wyraża również swoją frustrację i poczucie niezrozumienia przez „ludzi z branży”, którzy nie doświadczyli jego trudnego życia. Nazywany „aspołecznym” artysta broni swojej autentyczności, podkreślając, że nie potrafi udawać uczuć, których nie ma. Pomimo tej twardej fasady, Gates deklaruje niezachwianą lojalność wobec tych, na których mu zależy: „Umrę za ciebie, jeśli mi na tobie zależy / Pojadę za tobą, nigdy się nie zmienię, kochanie / Jestem świetnym przyjacielem, po prostu nie jestem towarzyski”. To mocne oświadczenie ujawnia jego prawdziwą naturę – osobę głęboko lojalną i zdolną do miłości, ukrywającą wrażliwość pod płaszczem twardziela, ukształtowanego przez trudne doświadczenia.

„Walls Talking” to zatem bolesna, ale oczyszczająca introspekcja, w której Kevin Gates konfrontuje się ze swoją przeszłością, traumami i wewnętrznymi zmaganiami. Jest to świadectwo jego odporności, ale także nieustannego poszukiwania wewnętrznego spokoju. Utwór ten to nie tylko osobista opowieść o przetrwaniu, ale również ważny głos w dyskusji o zdrowiu psychicznym, zachęcający do otwartego mówienia o trudnościach i szukania wsparcia.