„Życie MC” autorstwa Kapsla i Białego to utwór, który z dużą dozą autentyczności i surowości przedstawia codzienność i wewnętrzne rozterki artystów związanych z hip-hopową kulturą, zwłaszcza na wczesnych etapach kariery. Piosenka, choć prawdopodobnie nie jest szeroko udokumentowana w mainstreamowych mediach, co może świadczyć o jej undergroundowym charakterze lub tym, że jest wczesnym dziełem artystów, wybrzmiewa szczerą opowieścią o zderzeniu artystycznych ambicji z prozą życia.

W zwrotce Kapsla uderza obraz zmęczonego studenta, który balansuje między edukacją a pasją. Pobudka „z samego rana” przy muzyce w radiu od razu wprowadza w rytm dnia, gdzie kawa jest substytutem "valium", a nie luksusem. Scena egzaminu, nocnego zakuwania i porannej podróży zatłoczonym autobusem numer 61, gdzie raper „śpi prawie na stojąco” i narzeka na „gorąco”, maluje realistyczny portret młodego człowieka zmagającego się z obowiązkami. Jego ambicje akademickie są pragmatyczne – wystarczy „trója”, by w domu móc pograć w Fifę, ale przede wszystkim, by znaleźć czas na „skończyć wersy na płytę”. To zdanie jest kluczowe, bo ujawnia prawdziwy priorytet. Pomimo braku czasu, „pomysłów w pyte” jest mnóstwo, co świadczy o niegasnącym twórczym impulsie. Ostatnie wersy Kapsla o spóźnieniu na spotkanie z "Becią" i przewidywaniu, że jego wymówka będzie „tania jak MC teatr”, ukazują konflikt między życiem osobistym a poświęceniem się muzyce. To gorzka refleksja nad tym, jak łatwo codzienne zmagania mogą zepchnąć na dalszy plan relacje, a jednocześnie ironicznie odnosi się do powierzchowności niektórych rapowych kreacji.

Refren, powtarzany zarówno przez Kapsla, jak i Białego: „Nie robię wiele choć tyle mi wystarczy / I tak cały rok, cały rok / Nie potrzeba mi wiele tylko długopis i kartka / I tak cały rok, cały rok / Jestem chamski, bezczelny jest tak najczęściej / Przez cały rok, cały rok / Z życia staram się brać jak najwięcej / I tak cały rok, cały rok”, jest sercem utworu. Jest to manifest prostoty i niezmienności ich postawy. Podkreśla, że prawdziwemu MC wystarczy niewiele – „długopis i kartka” – by tworzyć i wyrażać siebie. Użycie słów „chamski, bezczelny” może odnosić się do autentycznego, bezkompromisowego podejścia do rapu, które często charakteryzuje undergroundowych artystów, a także do pewnej obojętności na opinie zewnętrzne. Deklaracja „z życia staram się brać jak najwięcej” to z kolei wyraz młodzieńczej chęci doświadczania i czerpania inspiracji z otaczającej rzeczywistości do tworzenia.

Zwrotka Białego prezentuje nieco inny, bardziej refleksyjny i prowokacyjny ton. Rozpoczyna od zmęczenia dniem poprzednim i myślenia o tym, jak „myśli swe ułożyć” na dzień następny. Powrót „o drugiej” i marzenie o „odespaniu na luzie” rezonują z obrazem niewyspanego Kapsla, ale Biały dodaje element buntu: „Obudź mnie mistrzu to Cię zbesztam okrutnie”. Ta linia może być skierowana do kogoś (np. do producenta, ale i do własnego sumienia, czy do presji zewnętrznej), kto narzuca mu rytm życia. „Bo co dzień ja mess robię zamach na przeciętność / Tak że mówią na mnie w Stanach: "Morderco"” – to silne oświadczenie o artystycznym dążeniu do oryginalności i odrzucaniu konwencji. „Morderca” może symbolizować bezwzględność w dążeniu do celu, "zabijanie" bitów, lub niszczenie nudy i przeciętności w rapie, co jest charakterystyczne dla undergroundu. Nawiązanie do „Stanów” to ironiczny ukłon w stronę kolebki hip-hopu, ale zaraz potem raper „zostawia Stany” i „łapie realia”, skupiając się na własnym, polskim doświadczeniu. Tajemniczość „co robię o drugiej we wtorek” i autoironiczne „Powinienem coś widocznie zły ze mnie człowiek” podkreślają jego indywidualizm i swobodę. Biały przyznaje się do posiadania „sporego asortymentu rymów, którymi zabijam”, ale jednocześnie jest „zbyt leniwy tylko by ich używać”. To świadczy o ogromnym potencjale, który nie zawsze jest w pełni wykorzystywany, być może przez młodzieńczy luz lub brak presji. Zakończenie zwrotki, gdzie zaprasza słuchaczy, by „napisali, zadzwonili, wpadli” i dowiedzieli się, jak wygląda jego dzień, jest bezpośrednim zwrotem, burzącym czwartą ścianę i zapraszającym do bliższego poznania artysty.

Chociaż szczegółowe ciekawostki czy wywiady dotyczące konkretnie utworu „Życie MC” są trudne do znalezienia, co może sugerować, że jest to jeden z mniej znanych kawałków wczesnej twórczości Kapsla i Białego, to kontekst hip-hopu undergroundowego wskazuje na pewne uniwersalne prawdy. Artyści tacy jak Kapsel i Biały, często działający poza głównym nurtem, mierzą się z wyzwaniami codziennego życia, jednocześnie pielęgnując autentyczność i bezkompromisowość w swojej twórczości. Wspomniana w wynikach wyszukiwania aktywność Kapsla w projekcie „Podziemna Sfera Rapu Vol. 1”, gdzie prezentuje „oldschoolowy klimat z dobrymi metaforami na pełnym luzie”, oraz wcześniejsze wypowiedzi Białego o tym, że „hip-hop to nie dissy, pyskówki i zaczepki dla fejmu – HIP – HOP to coś o wiele więcej”, wzmacniają interpretację „Życia MC” jako deklaracji artystycznej niezależności i pasji, która wykracza poza komercyjne oczekiwania, skupiając się na esencji kultury. Cały utwór jest więc hołdem dla tej codziennej walki i nieustającej miłości do rapu, niezależnie od okoliczności.