Utwór „Devil Like Me” autorstwa JT Music, singiel wydany 24 sierpnia 2024 roku, a także obecny na albumie „JT XXIII”, który ukazał się 27 czerwca 2025 roku, to błyskotliwa narracja osadzona w uniwersum popularnej gry „Doom”. Duo JT Music, znane z tworzenia rapu o tematyce gier wideo, tym razem serwuje słuchaczom opowieść, która z precyzją odtwarza ich charakterystyczny styl wcielania się w postacie. Piosenka, która jest nie tylko grą słów, ale i głęboką interpretacją ikonicznego bohatera, rozpoczyna się z perspektywy samego Lucyfera.

Tekst otwiera się wyznaniem pokonanego Władcy Piekieł, który zwołuje swoją „wierną radę”, aby podzielić się upokarzającą porażką: „I'm down bad with a case of the blues / See, I just took an L, that's a tough look for hell / Old Lucifer don't like to loose”. To natychmiastowe przywołanie archetypu diabła po przegranej zakłada znajomość z klasycznym motywem „diabelskiego paktu”, a w szczególności piosenki „The Devil Went Down to Georgia” zespołu Charlie Daniels Band. Lucyfer opisuje swój „powrót do domu z Georgii” z „ogone_m podkulonym między nogami” po tym, jak został „prze_skrzypcowany” („outfiddled”). Jednak szybko dowiadujemy się, że instrument jego przeciwnika „wasn't no fiddle”, co sugeruje, że stawka była o wiele większa niż tylko muzyczna potyczka. To celowe odwrócenie klasycznej opowieści wskazuje na brutalną i bezlitosną naturę rywala.

Gdy tajemniczy przeciwnik przemawia, jego słowa są niczym deklaracja siły i braku litości: „I'm no more an angel / Than I am any friend to thee / But I'll raise a hand to Heaven / You ain't never met a devil like me”. Ta linia, powtarzająca się w utworze, doskonale oddaje naturę Doom Marine’a (Doom Slayera) – bohatera, który, choć walczy ze złem, sam jest uosobieniem bezwzględnej furii i zniszczenia. Jego „instrumentem” nie są skrzypce, lecz broń, która „could make a man sing” – piekielny arsenał, na czele z kultowym BFG. Lucifer początkowo próbuje odzyskać swoją pozycję, mówiąc: „Hold up, he's not the Devil, I'm me!” i pyta: „Son, I'm the dark Lord, are you some impostor”. Jednak odpowiedź przeciwnika: „Sorry, I just meant that I'm a monster”, a następnie przedstawienie się jako „Papa 'pocalypse” i „Doomdaddy”, nie pozostawia wątpliwości co do jego dominacji. Te przydomki podkreślają jego zdolność do siania totalnej destrukcji: „when I'm dropping hits, even the Earth will move / I've already put half the universe under my boot”.

Kulminacja utworu następuje, gdy narracja wprost odnosi się do lore „Doom”. Dowiadujemy się, że ten „Doom Marine came from a tomby thing / With a lock, that we got to find!!!”. To bezpośrednie nawiązanie do sarkofagu, w którym Doom Slayer został uwięziony przez kapłanów Piekieł po tym, jak wpadł w zasadzkę i został przytłoczony (a nawet „znokautowany”, jak pisze się w plikach Kodeksu gry). Sarkofag ten, będący starożytną technologią Piekieł, miał zdolność przywracania do życia istot z rasy Primeval (do której należy Doom Slayer). Teraz jednak to on „sits on my throne”, a Lucifer stracił swoje królestwo, ryzykując swoją duszą w zakładzie. Zwycięzca, w swoim triumfie, ogłasza: „Bye to the devil you know / Hi to the devil you don't”.

Ostatnie wersy to prawdziwy plot twist, który redefiniuje całą piosenkę. Narrator, początkowo podający się za Lucyfera, z zaskoczeniem stwierdza, że jego „praca została przejęta przez jego najgorsze stworzenie” – „A God made Man on a sacred campaign”. Linia „See, they were fake after all / 'Cause I'm the Doom Marine of whom you've been warned!!!” jest momentem, w którym podmiot liryczny zrzuca maskę Piekielnego Władcy, by ujawnić swoją prawdziwą tożsamość – jest nim sam Doom Marine. To on był tym „diabłem”, przed którym ostrzegano, tym, który przeszedł piekło, aby zniszczyć je od wewnątrz. Cała opowieść jest więc ironicznym monologiem Doom Slayera, który z perspektywy pokonanego „diabła” opowiada o swoim triumfie, śmiejąc się z Piekieł, które próbowały go powstrzymać. Emocje zawarte w tekście to triumf, bezlitosna determinacja i czysta siła, z domieszką czarnego humoru, które doskonale oddają esencję postaci Doom Marine’a. JT Music, tworząc tę historię, nie tylko bawi się konwencjami opowiadania, ale także oddaje hołd bogatej i brutalnej historii jednego z najbardziej ikonicznych bohaterów gier wideo.