Interpretacja End of a day (하루의 끝) - Jonghyun

„End of a Day (하루의 끝)” Jonghyuna to piosenka głęboko osobista i niezwykle kojąca, która stała się symbolem pocieszenia dla wielu słuchaczy. Utwór ten pochodzi z jego pierwszego solowego albumu kompilacyjnego, Story Op.1, wydanego 17 września 2015 roku. Album ten, podobnie jak jego następca Story Op.2, zawierał piosenki, które Jonghyun napisał na podstawie historii i listów przesyłanych przez słuchaczy do jego nocnego programu radiowego MBC FM4U Blue Night. Jonghyun prowadził Blue Night przez trzy lata, od lutego 2014 do kwietnia 2017 roku, tworząc w nim bezpieczną przestrzeń, gdzie ludzie mogli dzielić się swoimi historiami i znajdować pocieszenie. Sam Jonghyun przyznał, że czuł się zrelaksowany w studiu radiowym i tam odzyskiwał siły po zmęczeniu.

Sama piosenka „End of a Day” po raz pierwszy została wyemitowana 10 listopada 2014 roku w ramach segmentu „The Man Who Composes” w Blue Night. Jonghyun napisał ją, czerpiąc inspirację z własnych uczuć związanych z powrotem do domu po pracy, a także, co jest szczególnie wzruszające, od swojego ukochanego psa, Byulroo (Roo). W wywiadzie dla V Live z 16 września 2015 roku, Jonghyun wyjaśnił, że chciał, aby słuchacze, którzy ciężko pracowali przez cały dzień, mogli posłuchać tej piosenki wieczorem i poczuć się docenieni. Powiedział: „Chciałem przekazać, że 'jesteśmy dla siebie nawzajem powodem do dumy'”. Opisał, jak po powrocie do domu po zakończeniu audycji radiowej, zazwyczaj około 2:30 w nocy, starał się być cicho, aby nie obudzić mamy czy siostry. Jednak jego pies, Byulroo, zawsze go słyszał i przybiegał, jakby mówił „Oppa, trzymaj się!”. To właśnie ona była inspiracją dla pierwszych wersów: „Wyciągnij dłoń, otocz moją szyję, masuj moje ramiona trochę niżej”.

Tekst piosenki, zaczynający się od prośby o dotyk i pocieszenie po wyczerpującym dniu, kiedy słońce już wzeszło, a on dopiero kładzie się spać, doskonale oddaje trud życia osób pracujących w nietypowych godzinach, często odczuwających izolację od reszty świata. „Chociaż przez cały dzień byliśmy w różnych światach, zawsze kończymy dzień razem” – ta linijka podkreśla znaczenie bliskości i zrozumienia, które wykracza poza codzienne doświadczenia. Małe ramiona i dłonie bliskiej osoby stają się „przytulną kołdrą” na koniec zmęczonego dnia, a sam podmiot liryczny wyraża pragnienie, by i jego ramiona oraz dłonie stały się „ciepłym pocieszeniem” dla ukochanej osoby. To wzajemne wsparcie i empatia stanowią serce utworu.

W „End of a Day” Jonghyun mówi o pragnieniu naturalnego zsynchronizowania oddechów, otulenia drugiej osoby „jak woda w wannie, ciepło i bez żadnych luk”, co symbolizuje całkowite oddanie i bezpieczeństwo w relacji. Przyznaje się do dnia pełnego „niezdarnych błędów” i „zawstydzających chwil”, ale znajduje ukojenie w wiedzy, że czeka na niego ktoś, kto jest jego „dumą”. Te szczere, wręcz kruche wyznania, są typowe dla stylu Jonghyuna, który był znany z pisania tekstów dotykających tematów izolacji, depresji i ludzkiej wrażliwości, co było rzadkością w K-popie.

Kulminacyjnym momentem piosenki jest fragment, w którym podmiot liryczny wyznaje, że „na koniec zmęczonego dnia, kiedy nie można płakać do woli ani śmiać się do woli, jednak będąc obok ciebie, szepczę jak dziecko, śmieję się, aż zapiera mi dech, i spotykam siebie, samego siebie, skrępowanego”. To pokazuje, że prawdziwe pocieszenie polega na możliwości bycia autentycznym, bez żadnych masek i zahamowań, w obecności kogoś, kto akceptuje nas w pełni.

Powtarzające się frazy „Napracowałeś się, naprawdę się namęczyłeś” stały się charakterystycznym przesłaniem Jonghyuna, które głęboko rezonowało ze słuchaczami. Wiele osób uważa tę piosenkę za swój „comfort song”, czyli utwór przynoszący ulgę i pocieszenie. Jego delikatny, kojący głos sprawia, że słowa wydają się być skierowane bezpośrednio do słuchacza, tworząc intymną więź. End of a Day to świadectwo empatii Jonghyuna i jego zdolności do tworzenia muzyki, która leczyła i dodawała otuchy, stając się trwałym źródłem wsparcia dla ludzi, którzy zmagali się z codziennym trudem, wierząc, że na koniec dnia czeka na nich choćby chwila spokoju i akceptacji.