Interpretacja Zaczekaj aż opadnie mgła - Edward Hulewicz

Piosenka Edwarda Hulewicza „Zaczekaj aż opadnie mgła” to utwór przesycony melancholią i tęsknotą, będący zarazem rozczulającą prośbą o odroczenie nieuchronnego rozstania. Już sam tytuł buduje nastrój niepewności i ulotności, co doskonale oddaje liryczną warstwę tekstu, za którą odpowiada Włodzimierz Patuszyński, podczas gdy muzyka jest dziełem Macieja Kossowskiego. To właśnie z twórczością Macieja Kossowskiego, wybitnego kompozytora, wiąże się wiele sukcesów Edwarda Hulewicza z okresu jego współpracy z zespołem Heliosi. Utwór ten stał się jednym z największych przebojów Hulewicza w tym czasie, zanim w 1971 roku artysta rozpoczął udaną karierę solową.

Tekst piosenki rozpoczyna się od obrazu „mgły wieczornej, w szarej mgle”, w której „niebezpieczne są rozstania”. Mgła jest tu metaforą – nie tylko dosłownego zjawiska atmosferycznego, ale przede wszystkim stanu emocjonalnego, który zaciemnia osąd, utrudnia komunikację i sprawia, że pożegnanie staje się bolesne i niejasne. Podmiot liryczny pragnie jeszcze coś powiedzieć, lecz „Mgła odbiera głos, zabrania”, co symbolizuje paraliżujące poczucie bezsilności wobec narastającego smutku i niemożności wyrażenia głębi swoich uczuć. To poczucie zablokowania komunikacyjnego potęguje dramaturgię rozstania, czyniąc je jeszcze bardziej dotkliwym.

W kolejnej zwrotce narrator bezpośrednio wyraża swój sprzeciw wobec odejścia ukochanej osoby: „Przecież nie chcę żebyś szła / Bez pożegnań w mglistą ciemnię”. Mgła jawi się tu jako siła niemal sprawcza, która aktywnie „zabiera” bliską osobę, nie pozwalając na właściwe, pełne pożegnanie. To podkreśla poczucie utraty kontroli nad sytuacją i narastającą rozpacz. Odejście w „mglistą ciemnię” jest niczym zniknięcie w niebycie, bez możliwości uzyskania jasności czy zamknięcia pewnego etapu.

Najbardziej wzruszającym elementem piosenki jest z pewnością prośba o odroczenie: „Gdybym wiedział, gdybym przeczuł / Wybrałbym na to spotkanie gwiezdny wieczór”. Podmiot liryczny żałuje okoliczności, w jakich przyszło mu się rozstać. Kontrast między szarą, wieczorną mgłą a „gwiezdnym wieczorem” jest uderzający. Gwiazdy symbolizują tu jasność, romantyzm, a może nawet nadzieję i sprzyjające okoliczności do szczerej rozmowy. Podkreśla to myśl, że „Zawsze łatwiej pod lampami z gwiazd” rozmawiać o trudnych sprawach, podejmować decyzje, a może nawet… zmienić bieg wydarzeń. Kluczowe staje się więc błaganie: „Zaczekajmy mgła opadnie / Znajdziemy na to czas”. Jest to nie tylko prośba o odłożenie pożegnania w czasie, ale przede wszystkim wołanie o szansę na lepszy moment, na jaśniejszą perspektywę, na rozwiązanie, które nie będzie naznaczone smutkiem i niepewnością spowijającą chwilę obecną.

Piosenka Edwarda Hulewicza, która zyskała dużą popularność w okresie jego występów z zespołem Heliosi, wybrzmiewa jako uniwersalna opowieść o lęku przed rozstaniem i pragnieniu, by czas stanął w miejscu, dając szansę na zmianę decyzji lub przynajmniej na pełniejsze pożegnanie. Całość zamyka powtórzone przesłanie: „W mgle wieczornej, szarej mgle / Niebezpiecznie jest dla rozstań / Noc przeminie, przyjdzie dzień / Zostań, zostań.” Ostatnie, dwukrotnie powtórzone „Zostań, zostań” jest kulminacją emocji, rozpaczliwym wezwaniem i nadzieją, że wraz z nadejściem dnia, symbolizującego nową szansę i rozjaśnienie sytuacji, odejście nie nastąpi. W tej prostej, a zarazem głęboko emocjonalnej frazie zawiera się cała bezsilność i miłość podmiotu lirycznego. Edward Hulewicz, uznawany za wybitnego piosenkarza estradowego, kompozytora i autora tekstów, zmarły 4 września 2022 roku, zostawił po sobie utwór, który wciąż porusza swoją szczerością i ponadczasowym przesłaniem o ulotności chwil i pragnieniu zatrzymania tych, na których nam zależy.