Interpretacja Sailing to Philadelphia - James Taylor

"Sailing to Philadelphia" to piosenka Marka Knopflera, tytułowy utwór z jego drugiego solowego albumu wydanego w 2000 roku, w której gościnnie zaśpiewał James Taylor. Utwór opowiada historię dwóch angielskich mierniczych i astronomów, Charlesa Masona i Jeremiaha Dixona, którzy w latach 1763-1767 wytyczyli słynną Linię Masona-Dixona w kolonialnej Ameryce. Linia ta stała się później symboliczną granicą między północnymi a południowymi stanami, w tym między stanami wolnymi a niewolniczymi przed wojną secesyjną, a do dziś często oznacza kulturowy i polityczny podział Stanów Zjednoczonych.

Knopfler, będąc miłośnikiem literatury i historii, zainspirował się do napisania tej piosenki po przeczytaniu powieści Thomasa Pynchona z 1997 roku, również zatytułowanej „Mason & Dixon”. Artysta, który kiedyś uczył historii USA, zafascynował się życiem tych dwóch postaci i postanowił opowiedzieć ich historię w formie muzycznego dialogu. Mark Knopfler śpiewa partię Jeremiaha Dixona, a James Taylor wciela się w postać Charlesa Masona, co było pomysłem Knopflera ze względu na "folkowy" rodowód Taylora i jego zdolność do wcielenia się w rolę Masona.

Piosenka rozpoczyna się przedstawieniem postaci Jeremiaha Dixona, śpiewanego przez Knopflera. Dixon, "Geordie boy" z hrabstwa Durham i Northumberland, opisuje siebie jako człowieka, którego przeznaczeniem było "odcisnąć piętno na ziemi" ("to make my mark upon the earth"). Wyraża też swoją wesołą naturę, mówiąc o kieliszku wina i towarzystwie dam. To odzwierciedla historyczne doniesienia, że Dixon był "dzikim chłopakiem", wyrzuconym z kwakrów za nadużywanie alkoholu i luźne towarzystwo, choć jednocześnie był utalentowanym matematykiem i geodetą, który dołączył do Royal Society.

Następnie głos zabiera Charles Mason, śpiewany przez Jamesa Taylora. Mason przedstawia się jako "stargazer" – obserwator gwiazd, urodzony, by "chart the evening sky" (wytyczać wieczorne niebo). Wspomina, że mógłby piec chleb, ale miał inne marzenia, które doprowadziły go do Royal Society. Ten kontrast między praktycznym geodetą (Dixonem) a marzycielskim astronomem (Masonem) jest kluczowy dla utworu i odzwierciedla różnice w ich charakterach, które Knopfler uznał za dobry materiał na duet. Mason i Dixon faktycznie zostali wybrani przez Królewskie Towarzystwo Astronomiczne.

Refren „We are sailing to Philadelphia / A world away from the coaly Tyne / Sailing to Philadelphia / To draw the line / A Mason-Dixon Line” (Płyniemy do Filadelfii / Świat z dala od węglowego Tyne / Płyniemy do Filadelfii / Aby wytyczyć linię / Linię Masona-Dixona) podkreśla wielką podróż przez Atlantyk z ojczystej Anglii (Tyneside, skąd pochodził Dixon) do Nowego Świata, z misją nakreślenia granicy. Sam Knopfler, pochodzący z Newcastle, utożsamiał się z Dixonem jako "Geordie".

Kolejne zwrotki ukazują napięcia i kontrasty między bohaterami w dziczy Ameryki. Dixon, choć uznany za dobrego geodetę, doprowadza Masona do szaleństwa. Mason wyraża obawy, że "Zachód zabije ich obojga" i podważa ideę amerykańskiej wolności, skoro "Geordie i chłopiec piekarza" (Mason był synem piekarza) mają mierzyć ziemię w lasach Irokezów. Ta część tekstu podkreśla zderzenie porządku Starego Świata z dziką, nieokiełznaną naturą Ameryki oraz kwestię wolności w kontekście kolonizacji i rdzennych mieszkańców. Linia Masona-Dixona była faktycznie wytyczana przez ziemie, które były przedmiotem sporów, a w październiku 1767 roku ich indiańscy przewodnicy odmówili dalszej drogi, gdy dotarli do granicy ziem Irokezów.

Jednakże, Dixon zachęca Masona, by "podniósł głowę" i ujrzał Amerykę, gdzie "poranny przypływ podniósł przylądki Delaware". Wskazuje, że "nowy poranek się zaczął" i że "inny dzień wyjaśni, dlaczego jego gwiazdy powinny ich tu prowadzić". To symbolizuje nadzieję i obietnicę Nowego Świata, gdzie nawet astrologiczne obserwacje Masona mają swoje praktyczne zastosowanie w wytyczaniu granic. Sam Knopfler w wywiadach podkreślał kontrast między optymistycznym Dixonem a bardziej wątpiącym Masonem.

Piosenka nie tylko opowiada historię dwóch angielskich naukowców, którzy rozwiązali spór graniczny między koloniami Pensylwanii, Maryland, Delaware i Wirginii, ale także staje się metaforą dla większych tematów, takich jak dążenie do celu, naukowe odkrycia, zderzenie kultur i narodziny narodu. To pieśń o determinacji, odwadze i znaczeniu pozostawiania po sobie trwałego śladu, zarówno na ziemi, jak i w historii. Jak zauważa Knopfler, "Opowiadanie historii w piosenkach jest jak miniatura Bonsai". Ostatecznie, praca Masona i Dixona, kosztująca Pennów i Calvertów znaczną sumę pieniędzy, była niezbędna do ustalenia własności w nowym kraju, a ich linia, wytyczona z niezwykłą precyzją jak na ówczesne czasy, do dziś budzi podziw.