Interpretacja Idiots of Oz - I Dont Know How But They Found Me

Utwór „iDIOTS OF Oz” autorstwa I DONT KNOW HOW BUT THEY FOUND ME, będący zwieńczeniem albumu GLOOM DIVISION, stanowi manifest wolności artystycznej i osobistej w obliczu presji zewnętrznej. Powtarzające się jak mantra frazy „Ooh, it doesn't matter what you think of us / Ooh, we aren't beholden to the idiots of Oz” („Och, nieważne, co o nas myślicie / Och, nie jesteśmy zobowiązani wobec idiotów z Oz”) to jaskrawy wyraz odrzucenia opinii, osądów i cynizmu, które często towarzyszą światu rozrywki i życiu publicznemu. Dallon Weekes, główny twórca zespołu, podsumował całe przesłanie albumu w tej ostatniej linijce, stwierdzając, że „najlepszym sposobem na zdrowe życie jest przestanie dbania o to, co myślą o tobie ludzie”. To lekcja, którą sam przyswoił „zdecydowanie za późno”.

Tytuł utworu jest szczególnie intrygujący. Weekes wyjaśnił, że „iDIOTS OF Oz” to gra słów nawiązująca do terminu „idiot savant” (sawant). Wcześniej użył tego określenia w piosence „Choke”, ale po tym, jak fani zwrócili uwagę na jego obraźliwy charakter, postanowił „zmienić to sformułowanie i, mam nadzieję, przekazać, że chcę działać lepiej i sprawić, by wszyscy czuli się mile widziani”. Dodatkowo, geneza utworu wiąże się z osobistą podróżą Weekesa jako osoby neuroróżnorodnej. W wieku 40 lat dowiedział się, że jest w spektrum autyzmu i ma ADHD, co było dla niego „remedium” w zrozumieniu siebie. Ta warstwa interpretacyjna nadaje piosence głębszy wymiar, podkreślając wagę samopoznania i akceptacji.

Tekst piosenki rozpoczyna się od słów „Post-boredom couldn't get me higher then I am” („Poborem z nudów nie mógł mnie wynieść wyżej niż jestem”), co może sugerować poczucie przesytu i znużenia powierzchownymi aspektami branży. Postać „mistress of the destructive one-liner” („kochanka destrukcyjnych, jednostajnych komentarzy”) to prawdopodobnie satyra na bezrefleksyjną krytykę czy płytkie, choć efektowne, opinie, które szybko zyskują rozgłos. W tym kontekście, ponowne zapewnienie, że „Couldn't give a damn about the idiots of Oz” („Nie mogę przejmować się idiotami z Oz”), umacnia postawę niezależności i obojętności wobec takich głosów.

Dalsze wersy, takie jak „Make your name, steal a thought / Don't thank anybody else / Stick and stones in the trunk / Keep your feelings to yourself” („Zrób swoje nazwisko, ukradnij myśl / Nie dziękuj nikomu innemu / Kije i kamienie w bagażniku / Zachowaj swoje uczucia dla siebie”), malują cyniczny obraz dążenia do sukcesu w dzisiejszym świecie. Opisują strategię, w której samopromocja, plagiat i brak wdzięczności są na porządku dziennym, a prawdziwe emocje są ukrywane. Alternatywnie, „ego trip through the streets / Only break for the applause” („ego-trip przez ulice / Zatrzymuj się tylko na brawa”) doskonale oddaje powierzchowną naturę publicznego uznania, gdzie wartość człowieka mierzy się jedynie aplauzem, a nie autentycznością.

Jednym z najbardziej wymownych fragmentów jest powtarzające się „Stand up (Ow), sell-out” („Wstań, sprzedaj się”). Termin „sell-out” tradycyjnie ma negatywne konotacje, oznaczając artystę, który zdradził swoje ideały dla komercyjnego sukcesu. W kontekście „iDIOTS OF Oz”, to zestawienie ze „Stand up” oraz natarczywym „It doesn't matter what you think about” („Nieważne, co myślisz”) zdaje się być próbą redefinicji lub wręcz obojętności wobec tego oskarżenia. Niektórzy recenzenci interpretują to jako krytykę zespołów, które przedkładają muzykę komercyjną nad artystyczną integralność, lub artystów, którzy sprzedają prawa do swoich piosenek, by zyskać rozgłos – jest to odniesienie do „tiktokizacji” muzyki pop. Utwór zdaje się prowokować pytanie, czy w obliczu wszechobecnej komercjalizacji, prawdziwa sztuka może istnieć bez „sprzedawania się” w jakiś sposób. Odpowiedź Weekesa zdaje się brzmieć: „niezależnie od osądów, będę żył swoją prawdą”.

Mimo że tytuł piosenki zawiera słowo „Oz”, co mogłoby sugerować nawiązania do „Czarnoksiężnika z Oz”, jeden z recenzentów zauważył, że nie ma w tekście bezpośrednich odniesień do tej opowieści. Jednakże, sama koncepcja Oz jako odległej, fantastycznej krainy, rządzoną przez wszechmocnego, ale ostatecznie iluzorycznego czarnoksiężnika, może symbolizować zwodniczy i często bezduszny świat przemysłu muzycznego, w którym zewnętrzne pozory często przesłaniają rzeczywistość. IDKHOW, poprzez „iDIOTS OF Oz”, staje ponad tymi iluzjami, ogłaszając swoją autonomię i artystyczną niezależność. Piosenka, utrzymana w stylistyce, która tematycznie pasuje do techno-dźwięków z pierwszego albumu „Razzmatazz” i wykorzystuje sarkastyczne, pewne siebie teksty, jest zarówno refleksją, jak i buntem przeciwko oczekiwaniom i krytyce. To przypomnienie o sile samoakceptacji i odwadze podążania własną drogą, niezależnie od tego, co myślą „idioci z Oz”.