Interpretacja Not Abel - Hop Along

Utwór „Not Abel” zespołu Hop Along, wydany 6 kwietnia 2018 roku na albumie „Bark Your Head Off, Dog”, to głęboka eksploracja ludzkiej natury, rozczarowania i skomplikowanych relacji, zarówno międzyludzkich, jak i społecznych. Frances Quinlan, wokalistka i autorka tekstów, umiejętnie splata biblijną historię Kaina i Abla z współczesnymi refleksjami, tworząc utwór, który wykracza poza zwykłe opowiadanie.

Piosenka otwiera się obrazem zbiorowego doświadczenia: „The whole town lined up outside the tent / What those kids thought they saw-” i natychmiast stawia pytanie o naturę pamięci: „Do you really want to remember this?”. To sugeruje, że niektóre wspomnienia, szczególnie te trudne lub zbiorowe, mogą być obciążające. Quinlan wprowadza ideę „alien shots in the dark / That at one time, all at once, coexisted”, co może odnosić się do niezliczonych, często sprzecznych perspektyw i wydarzeń, które składają się na historię lub czyjeś życie, a które jednocześnie istnieją w naszej świadomości.

Centralnym punktem utworu jest odniesienie do historii Kaina i Abla. Zamiast skupiać się na ofierze, Abel, Quinlan przenosi uwagę na Kaina – zabójcę. Jak sama wyjaśniła w wywiadzie dla MUSIC&RIOTS Magazine z lutego 2018 roku, zainspirowała ją książka Karla Ove Knausgårda „A Time for Everything”, która „podchodzi do Kaina i Abla z o wiele bardziej intymnej, a nawet przyziemnej perspektywy, zupełnie inaczej niż Biblia, która jest pozbawiona osobistego opisu”. To podejście sprawia, że „Kain staje się coraz bardziej sympatyczny”. W piosence ten zwrot perspektywy objawia się w wersach: „Shirt bloodstained / And yet it was not Abel but Cain who got to hear / The voice that for so long had been a stranger”. To jest kluczowe: ofiara pozostaje w milczeniu, podczas gdy sprawca otrzymuje uwagę, a może nawet zrozumienie, od „głosu, który tak długo był obcy”. Może to symbolizować, jak często społeczeństwo, czy nawet jednostki, skupiają się na oprawcy, szukając motywów, podczas gdy ból ofiary pozostaje niezauważony. To także komentarz do tego, jak złożone są relacje międzyludzkie, zwłaszcza te rodzinne, gdzie „Nawet miłość, tak, nawet miłość, tak, nawet traci / Coś do stracenia” („Even love, yes, even love, yes, even lose / Something to lose”). Pojawia się tu bolesne spostrzeżenie, że nawet najgłębsze więzi mogą ulec zniszczeniu, a ich strata jest odczuwalna.

Piosenka porusza również temat ukrytych traum i nierozwiązanych konfliktów rodzinnych: „What if the details there were suddenly shared? / Tender moments siblings keep secret”. Wskazuje to na niewypowiedziane prawdy i sekrety, które tkwią w rodzinach, kształtując relacje w niewidoczny sposób. Obraz „Unknowing mother rocks soft in her chair” dodaje warstwę tragizmu, sugerując, że nieświadomość lub ignorowanie bólu może być równie paraliżujące.

Refren „There must be a limit / This has happened / This will happen / This is happening” wprowadza poczucie nieuchronności i powtarzalności cykli cierpienia i niesprawiedliwości. To refleksja nad tym, że pewne wzorce zachowań, czy to na poziomie osobistym, czy społecznym, zdają się być wieczne, powtarzając się wciąż od nowa.

Pojawiająca się w utworze, a także w innych piosenkach z albumu „Bark Your Head Off, Dog”, fraza „Strange to be shaped by such strange men” jest szczególnie istotna. W wywiadzie dla Punk Rock Theory z lutego 2018 roku, Quinlan przyznała, że „dużo o tym myślała. Że w ciągu mojego życia po prostu podporządkowywałam się mężczyznom”. Dodała również, że „myśląc, że jesteś bezsilna, naprawdę okradasz siebie. Jestem w punkcie mojego życia, gdzie zamiast tego mówię: 'Cóż, co mogę zrobić?'”. Ta linia odzwierciedla frustrację i dezorientację w obliczu wpływów i władzy, często patriarchalnych, które kształtują jednostki i społeczeństwo. Pytanie „But where will you go? Where?” wyraża poszukiwanie autonomii i miejsca, w którym można być sobą, z dala od tych kształtujących sił.

Końcowe obrazy są zarówno intymne, jak i niepokojące: „A rubber hand extended to shake / Outside my kitchen the sound of fists on the door / In the early morning light / A death so small and sentimental / Daddy giving the middle finger to the Kodak lens / When I saw her face she smiled / ‘I don’t know why I saved it all this time’”. Gumowa ręka symbolizuje fałszywą serdeczność, a pięści na drzwiach — zagrożenie wkraczające w prywatną przestrzeń. „Śmierć tak mała i sentymentalna” może odnosić się do drobnych, lecz znaczących strat emocjonalnych, które kumulują się z czasem. Wizerunek ojca pokazującego środkowy palec do obiektywu Kodaka jest aktem buntu przeciwko utrwalaniu, może fałszywemu idealizowaniu, przeszłości. Uśmiechnięta twarz i zdanie „Nie wiem, dlaczego to wszystko zachowałam przez ten cały czas” („I don’t know why I saved it all this time”) to słodko-gorzkie podsumowanie. Sugeruje to akceptację skomplikowanej przeszłości, nawet jeśli jej sens nie jest w pełni zrozumiały. Piosenka, będąca częścią albumu charakteryzującego się bardziej rozbudowanym instrumentarium, w tym smyczkami, bardziej skomplikowanymi rytmami i bogatymi harmoniami, podkreśla emocjonalną głębię tekstu.

„Not Abel” to zatem nie tylko opowieść o biblijnych braciach, ale uniwersalna medytacja nad pamięcią, rozczarowaniem, wpływem zewnętrznych sił na nasze życie i ciągłym poszukiwaniem własnej tożsamości w obliczu powtarzających się wzorców ludzkiego zachowania. Frances Quinlan, dzięki swojej charakterystycznej, pełnej pasji wokalistyce, która „drapie, napina się, grucha i beczy w sposób, który wydaje się dziki i nieokiełznany, ale przekazuje taką specyfikę emocji, że nie może być przypadkowy”, nadaje tym złożonym tematom surową i przekonującą formę.