'Brainfood' autorstwa Gizmo to brutalna, bezkompromisowa ekspresja gniewu, nihilizmu i walki wewnętrznej, charakterystyczna dla nurtu trap metalu, którego Gizmo jest jednym z pionierów. Artysta, znany również jako Benjiman Reilley Roach, pochodzi z Jamestown na Rhode Island i słynie z agresywnych, energetycznych rapsów. Jego twórczość często eksploruje mroczne tematy, co widać również w tym utworze.

Utwór rozpoczyna się od zdecydowanego i prowokacyjnego wersetu: „Bitch it's the Cyclops, I'm where the sky drops / Don't interrupt, don't fuck with me while I talk”. Wizerunek „Cyklopa” sugeruje jednostronną, intensywną perspektywę i nieugiętość, podkreślając brak tolerancji dla sprzeciwu. Linia „I'm where the sky drops” może symbolizować znalezienie się na granicy, w miejscu ekstremalnych doświadczeń, gdzie konwencje przestają obowiązywać. Następnie pojawiają się motywy autodestrukcji lub niebezpiecznego stylu życia: „Suicide walk every step / With action comes consequence, get what you get”. Jest to mroczna refleksja nad nieuchronnością konsekwencji, które wynikają z podjętych działań.

Tekst szybko przechodzi w kierunku ostrej krytyki społeczeństwa i władzy. Słowa „Don't listen to the government, just live and forget / Burn the white house, it’s still fuck the president” to wyraźny manifest antyestablishmentowy, nawołujący do ignorowania autorytetów i otwartej rebelii. Ta linia idealnie wpisuje się w buntowniczy charakter twórczości Gizmo, który czerpie inspiracje z gatunków takich jak metal i alternatywny rock z lat 90.. W tekście pojawia się również wzmianka o zażywaniu narkotyków: „Burn me a roach to the face like its relevant”, co może być odzwierciedleniem ucieczki od rzeczywistości lub elementem nihilistycznego stylu życia, często obecnego w jego muzyce. Gizmo sam przyznaje, że w przeszłości zmagał się z uzależnieniami, co wpływało na jego stan psychiczny i zdolność do tworzenia.

Pre-Hook to bezpośrednia konfrontacja, skierowana prawdopodobnie do kogoś, kogo artysta postrzega jako fałszywego lub pozbawionego autentyczności: „I'm a man now, you a bitch, dude / Better stand down, I don't like your attitude”. Może to być rozliczenie z dawnymi rywalami, osobami, które osiągnęły powierzchowny sukces („You gotta fan now, you ain't rich dude / You had a band, wow”), ale bez prawdziwego szacunku czy znaczenia. Wyrażenie „go and eat a dick” podkreśla całkowite odrzucenie i agresywne zlekceważenie adresata. Ten bezceremonialny styl jest znakiem rozpoznawczym Gizmo, który w wywiadach często podkreśla swoje wkurzone i pełne energii podejście do rapu.

Najbardziej intrygujący i centralny dla tytułu utworu jest refren: „Eat my brain, feed my brain / Need my brain, bleed my brain / See my brain, let me keep my brain / Reap my brain, decease my brain”. Powtarzające się odniesienia do „mózgu” sugerują obsesję na punkcie umysłu, myśli i stanu psychicznego.

• „Eat my brain” może symbolizować pochłanianie własnych myśli, bycie nimi opanowanym lub oferowanie ich jako pożywienia – być może dla sztuki, dla innych.
• „Feed my brain” to poszukiwanie stymulacji, wiedzy, ale też karmienie mrocznych myśli czy kreatywności.
• „Need my brain” podkreśla fundamentalne znaczenie umysłu dla istnienia i tożsamości.
• „Bleed my brain” może oznaczać ból psychiczny, uwolnienie myśli pod presją lub nawet metaforyczne krwawienie z powodu intensywności doświadczeń.
• „See my brain” to pragnienie zrozumienia siebie, bycia widzianym w swojej prawdziwej myśli, lub próba wizualizacji wewnętrznych procesów.
• „Let me keep my brain” to błaganie o zachowanie zdrowia psychicznego, o autonomię nad własnym umysłem w obliczu presji lub destabilizacji.
• „Reap my brain” może odnosić się do czerpania korzyści z własnych myśli (np. twórczych), ale także do konsekwencji lub żniwa wynikającego ze stanu umysłu.
• „Decease my brain” to ostateczne zakończenie myślenia, śmierć mentalna lub pragnienie ulgi od psychicznego cierpienia.

Refren jest niczym potok świadomości, który bada intensywną i często niepokojącą relację artysty z własnym umysłem. Można go interpretować jako walkę o kontrolę nad myślami, o zrozumienie siebie w obliczu presji twórczej, egzystencjalnej, czy problemów ze zdrowiem psychicznym. Gizmo przyjął pseudonim na cześć postaci z filmu „Gremliny”, ponieważ uważa, że „Gizmo sam w filmie potrafi być opanowany i miły, uroczy i puszysty... ale jeśli z nim zadzierasz... wtedy wychodzą gremliny”. Ta dwoistość idealnie odzwierciedla jego styl muzyczny, który łączy w sobie zarówno spokojniejsze, jak i demonicznie agresywne elementy. Cały utwór „Brainfood” jest więc surowym, introspektywnym wołaniem o uwagę dla umysłu, jednocześnie będąc odważną deklaracją artystycznej niezależności i brutalnej szczerości.