Interpretacja Kroplą deszczu - Gabriel Fleszar

Piosenka Gabriela Fleszara „Kroplą deszczu” to bez wątpienia jeden z tych utworów, które na stałe wpisały się w krajobraz polskiej muzyki przełomu wieków, zdobywając szczyty list przebojów w 1999 roku, kiedy artysta miał zaledwie 19 lat. Jest to tekst pełen melancholii, introspekcji i subtelnego pragnienia bliskości, ukrytego pod płaszczem przemijania.

Pierwsza zwrotka wprowadza słuchacza w świat podmiotu lirycznego, który "W zimnym deszczu posłusznie moknie". To obraz bierności, poddania się okolicznościom, poczucia osamotnienia i bezsilności. Porównanie do "człowieka – on to lepiej zna / Co znaczy czekać – on tu dłużej moknie" sugeruje poczucie własnej nieadekwatności, jakby istniał ktoś bardziej doświadczony w cierpieniu czy czekaniu. Podkreśla to liryczne wrażenie bycia "wiecznym debiutantem" życia, stojącym w cieniu tych, którzy już wszystko widzieli. Słowa "Wpisany w los milczenia łyk / Zapisany wierszem / Poetą mistrz – a błaznem ja / Z datą wczorajszego dnia" budują obraz artysty, który czuje się niezrozumiany lub niedoceniony, może nawet wyśmiewany w swojej wrażliwości. Jest niczym błazen wobec mistrza-poety, a jego twórczość – zapisana wierszem – wydaje się przynależeć do przeszłości, o czym świadczy "data wczorajszego dnia". To poczucie bycia "z innej epoki" może odzwierciedlać późniejsze refleksje samego Gabriela Fleszara, który przyznawał, że jego skromność i pokora nie sprzyjały medialnej karierze w mainstreamie.

Refren to serce piosenki i jej najbardziej ikoniczny fragment: "Kroplą deszczu namaluję cię / A potem długo sam – sam w to nie uwierzę / Kroplą deszczu spłynie twoja twarz / W tej kropli będę ja – i z sobą mnie zabierzesz". Deszcz, który w zwrotkach jest symbolem chłodu i biernego moknięcia, tutaj staje się narzędziem twórczości i ulotnego, lecz intensywnego kontaktu. Malowanie deszczem jest gestem naznaczonym kruchością – obraz powstaje i zaraz znika. "Nie uwierzę" dodaje warstwę niewiary, może lęku przed odrzuceniem, ale też świadomości ulotności chwili. Metafora spływającej twarzy symbolizuje zacieranie się wspomnień, ale jednocześnie zawiera w sobie nadzieję na nierozerwalne połączenie: w tej kropli, która zabiera obraz ukochanej osoby, będzie też ja. To wyraz tęsknoty za współistnieniem, bycie częścią czyjegoś życia, nawet w najbardziej efemerycznej formie.

Druga zwrotka kontynuuje autofunkcję, tym razem deszcz jest "moim sługą", co może oznaczać zaakceptowanie go jako części swojej tożsamości, a może nawet wykorzystanie go jako medium do wyrażenia siebie. Podmiot liryczny jawi się jako "Wielkich powstań i upadków mąż" – postać z bogatą, choć niekoniecznie heroiczną, historią wewnętrznych zmagań i przeżyć. Jest "mrocznych pieśni zapisanych nut / Swoich marzeń otępiałym więźniem". To obraz kogoś, kto jest głęboko zanurzony w swojej sztuce, w swoich fantazjach, ale jednocześnie jest przez nie więziony, z trudem odnajduje się w rzeczywistości. Pomimo tej introspektywnej walki, pojawia się wzmianka "Tak to ja – a przy mnie twoja twarz", co znowu przywołuje obraz pragnienia bliskości, która jest dla niego kotwicą.

Tekst piosenki, którego autorką jest Aldona Dąbrowska, wyróżnia się poetycką wrażliwością. Wykorzystuje on assonanse i niedokładne rymy dokładne, co nadaje mu specyficznej, nieco eterycznej melodii. Sama kariera Gabriela Fleszara po tym debiucie pokazuje, że pomimo propozycji aktorskich (jak główna rola w filmie „Sezon na leszcza” u boku Anny Przybylskiej) i wydania kolejnych albumów ("Niespokojny II", "Pełnia"), to właśnie "Kroplą deszczu" pozostała jego najbardziej rozpoznawalnym utworem. Fleszar, mający doświadczenie teatralne już przed debiutem muzycznym, zrezygnował z medialnego szumu, co sam tłumaczył brakiem parcia na szkło. Nadal tworzy muzykę, eksperymentując z różnymi gatunkami, chociażby z zespołem Candida, grającym nu metal czy stoner rock. Jego artystyczna droga – od melancholijnego popowego hitu do alternatywnych brzmień – wydaje się spójna z tekstem utworu, który portretuje wrażliwego artystę, świadomego swojej odrębności i ceniącego autentyczność ponad blichtr. Piosenka "Kroplą deszczu" jest więc nie tylko romantyczną balladą, ale także głębokim studium wewnętrznych zmagań i poszukiwania sensu w ulotnym świecie, które doskonale rezonuje z osobistą historią artysty, który wybrał życie poza blaskiem fleszy, zawsze pozostając muzykiem.