Utwór „Sorry” Future’a, monumentalny, trwający ponad siedem i pół minuty, stanowi poruszający, a jednocześnie złożony i pełen sprzeczności lament, będący jednym z najbardziej intymnych momentów na albumie HNDRXX z 2017 roku. Album ten, wydany zaledwie tydzień po agresywnym FUTURE, był celowo zaprojektowany, by ukazać bardziej introspektywną, wrażliwą i inspirowaną R&B stronę artysty, którą sam Future opisał jako swoje najbardziej autentyczne i otwarte dzieło. Piosenka rozpoczyna się powtarzanym refrenem „Yeah, ain't really mean to hurt you / Sorry it's gotta be this way / Ain't mean to try to desert you / Sorry, tryna be this way”, co natychmiast wprowadza ton pozornej skruchy, ale również pewnego rodzaju fatalizmu. To nie jest prosta prośba o wybaczenie, lecz raczej przyjęcie do wiadomości, że jego działania – choć szkodliwe – są nieuchronną konsekwencją jego stylu życia i osobowości. Repetycja tych fraz może symbolizować cykl destrukcyjnych zachowań, z którego artysta, choć świadomy, wydaje się nie być w stanie lub nie chcieć się wyzwolić.

W pierwszej zwrotce Future zabiera słuchacza w podróż po mrocznych zakamarkach swojego świata. Wzmianka o „Addy got me daydreamin', hope I ain't goin' insane” odnosi się do używania Adderallu, co podkreśla ucieczkę od rzeczywistości i walkę o zachowanie równowagi psychicznej. Następnie Future zderza luksus („this mink draggin' to the floor”) z infidelity („Tryna find a PYT, I already got some at home”), jawnie przyznając się do niewierności, która, jak sam przyznaje, zmusza go do „check every single stone”, wskazując na jej autodestrukcyjny charakter. Linia „Gotta drink my blood like a Hebrew / 'Cause I've been gettin' fly, since Evisu” może sugerować zarówno czerpanie zysków z bólu, jak i długą historię sukcesu, budowanego od wczesnych lat (Evisu to marka odzieży symbolizująca początki jego bogactwa). Dalej teksty stają się brutalne i obiektywizujące, gdzie kobiety są traktowane niemal przedmiotowo, jako kolejne zdobycze. Jednak to wers „Sold crack to a pregnant lady / Forgive me for the crack baby” uderza najmocniej, będąc uznawanym za jeden z najbardziej szokujących i mrocznych w całej twórczości Future’a. Ta linia to nagie wyznanie przeszłości dilera narkotyków, moment, w którym – mimo hardcore'owej otoczki – przebija się echo prawdziwej skruchy lub przynajmniej świadomości ogromu wyrządzonej krzywdy, choć sposób jej wyrażenia pozostaje enigmatyczny. W kontraście do wcześniejszych utworów, gdzie Future deklarował, że „If she catch me cheating, I won't ever tell her, "sorry"”, w „Sorry” artysta faktycznie mierzy się z poczuciem winy, co stanowi znaczący element introspekcji albumu HNDRXX.

Dalsze zwrotki eksplorują ciężar sławy i jej destrukcyjny wpływ. „It can get scary when you legendary” to refleksja nad presją bycia ikoną. Future krytykuje branżę muzyczną, mówiąc: „Cash rules everything around music / The game doped up, every nigga usin'”. Jednocześnie broni się, tłumacząc swoje zachowania trudnymi warunkami i pragnieniem bliskości: „You see what I've been put up against, baby / You see why I've been tryna make the rent, baby / Tryna keep you closer than lint, baby”. Te wersy, choć brzmią jak próba usprawiedliwienia, odsłaniają również rzadką potrzebę zrozumienia i akceptacji, mimo jego toksycznego wizerunku. Artysta przyznaje, że „All your bad energy, it's hard to bless you”, przerzucając część winy na partnerkę, co jest kolejnym przejawem jego złożonej i często sprzecznej natury.

W ostatniej części utworu Future kontynuuje wyliczanie swoich podbojów i hedonistycznego życia, mieszając luksusowe wojaże z beztroską mizoginią. Wersy takie jak „My Lamb hit a pothole / These bitches some thot hoes” czy lista imion kobiet z różnych zakątków świata, podkreślają jego globalny rozmach i jednocześnie płytkość relacji. Jednak nawet w tym chaosie Future wraca do tematu swojego pochodzenia: „How can you blame us when we all out the trenches?”, co stanowi próbę uzasadnienia jego twardego, ulicznego podejścia do życia. Mimo deklaracji „Sorry”, piosenka kończy się tak, jak się zaczęła, z powtarzanymi wersami, które pozostawiają słuchacza z pytaniem o prawdziwą naturę tej skruchy. Czy to autentyczne wyrzuty sumienia, czy tylko znużenie konsekwencjami własnych wyborów?

W wywiadach Future często poruszał temat ciężaru, jaki niosą ze sobą jego osobiste i często bolesne teksty, oraz presji, by kontynuować styl życia, z którego – jak sam przyznał – wyrósł. Mówił o chęci zmiany i dojrzałości, odejściu od ulicznej mentalności, która kształtowała jego wcześniejsze zachowania, oraz o rozpoznawaniu, kiedy mógł wykorzystywać lojalność i przyjaźnie. „Sorry” jest potężnym wyrazem tej wewnętrznej walki, ukazującym artystę rozdarty między postacią, którą stworzył, a człowiekiem, który pragnie – lub przynajmniej rozumie potrzebę – głębszej zmiany. To jest utwór o mężczyźnie przeglądającym się w lustrze i po raz pierwszy szczerze mówiącym o uszczerbkach, które doznał i zadał.