"Nierozłączny Kompan (O.S.T.R, Rahim)" Fokusa to utwór z albumu Prewersje, który ukazał się 5 lutego 2011 roku. Płyta zadebiutowała na 6. miejscu listy OLiS i stanowiła drugi solowy krążek rapera, znanego z działalności w Paktofonice oraz Pokahontaz. Sama piosenka jest poruszającą refleksją nad wewnętrznymi demonami, stratą i przemijaniem, wzbogaconą o osobiste doświadczenia każdego z artystów. Tytułowy "nierozłączny kompan" staje się wielowymiarową metaforą, symbolizującą zarówno własne myśli i lęki, jak i przeszłość, która nieustannie towarzyszy.

Pierwsza i ostatnia zwrotka, wykonane przez Fokusa, wprowadzają atmosferę introspekcji i zmagania z samym sobą. "Mroczny pasażer ze mną jedzie / Siedzi, obok choć tyle pustych siedzeń" to sugestywny obraz wewnętrznego ciężaru, być może depresji lub natrętnych myśli, które pomimo dostępnej przestrzeni (symbolizującej wolność wyboru czy możliwość zmiany) nie opuszczają podmiotu lirycznego. Fokus odwołuje się do poczucia zagubienia, "jak słowa w eterze", co może odnosić się do trudności w wyrażeniu wewnętrznego cierpienia lub do poczucia niezrozumienia przez otoczenie. Wzmianka o "psychoterapii", która "myśli uwalnia", jasno wskazuje na tematykę zdrowia psychicznego i poszukiwania ulgi w obliczu "natręctw wtłoczonych w galimatias", zamkniętych "szczelnie jak w Alcatraz". To odważne i szczere przedstawienie walki z własną psychiką, pokazujące, że nawet w świecie hip-hopu, gdzie często dominują obrazy siły i niezłomności, artyści zmagają się z kruchością ludzkiego umysłu. Fokus w wywiadach podkreślał, że depresja często jest ukrywana za uśmiechem, a on sam i Rahim nie mieli pojęcia o problemach Magika, mimo bliskości. To dodaje głębi do jego wersów, sugerując, że "mroczny pasażer" to często niewidzialny wróg.

Zwrotka O.S.T.R.-a koncentruje się na przemijaniu młodości i utracie wartości, które zdmuchnął wiatr. "Mamy po 30 lat, wartości młodości zdmuchnął wiatr". To gorzkie spostrzeżenie na temat dorosłości i jej konsekwencji. Artysta opisuje "upadek" bliskiej osoby, używając określeń takich jak "koleś spadł", "bydlak spadł". Narracja jest bardzo osobista i sugeruje stratę kogoś bliskiego, być może przyjaciela, który był "jak rodzina", "jak brat" i pozostawił "ślad na kartach kultury". Finał tego upadku to nie brak wyboru, lecz "brak honoru w czynach". Ten fragment może być interpretowany jako refleksja nad błędami, które doprowadziły do odejścia lub utraty kontaktu z ważną osobą, której artysta teraz brakuje ("jest mi zioma brak"). O.S.T.R. wyraża również swoją determinację do przetrwania i podjęcia wyzwania: "Dzisiaj wiem, jak by nie było, to pochytam cały świat".

Najbardziej emocjonalna i dosłowna jest zwrotka Rahima, która jest hołdem dla zmarłych legend hip-hopu. Rahim wylicza konkretne daty i nazwiska, które odcisnęły piętno na jego życiu i na historii rapu. Wspomina śmierć Big L'a ("15 lutego 1999 - miałem 19 lat i rap zginął z Big L'em"), Magika z Paktofoniki ("26 grudnia bro 2000 rok i dlatego nienawidzę drugiego dnia świąt"), Jam Master Jaya ("30 października 2002") oraz J Dilla ("10 luty 2006"). Śmierć Magika, która nastąpiła 26 grudnia 2000 roku, drugiego dnia świąt Bożego Narodzenia, poprzez samobójczy skok z okna, jest szczególnie bolesna dla Rahima i Fokusa, ponieważ byli z nim blisko związani w Paktofonice. Rahim w wywiadach wspominał o początkowej złości na Magika za to, że ich zostawił, ale później próbował zrozumieć jego motywy. Podkreślał, że nikt nie widział oznak świadczących o tym, że Magik planuje odebrać sobie życie, i że depresja często jest chorobą, która ukrywa się za uśmiechem. Te osobiste wyznania Rahima rzucają nowe światło na wers "oddałbym wszystkie wersy za jeden Magika / dla życia, za życia by tym mógł rap oddychać", ukazując ogromną tęsknotę i żal za utraconym przyjacielem i artystą. Daty te to nie tylko fakty, ale punkty zwrotne w życiu Rahima i w ewolucji hip-hopu, naznaczone bólem i poczuciem straty. Deklaruje, że "jedna miłość, jedno życie / dedykowane prawdzie", co wskazuje na jego niezachwianą wierność hip-hopowi i autentyczności.

Utwór "Nierozłączny Kompan" to głęboko osobiste świadectwo trzech artystów, którzy, choć zmagają się z różnymi aspektami życia – wewnętrznymi demonami, przemijaniem czy stratą przyjaciół – łączy ich niezłomna pasja do rapu i wierność prawdzie. Przez metaforę "nierozłącznego kompana" każdy z nich opowiada o własnej podróży w nieznane, w której towarzyszy mu bagaż doświadczeń, myśli i emocji. Piosenka, będąca częścią albumu Prewersje Fokusa, jest nie tylko poruszającym dziełem muzycznym, ale także ważnym komentarzem na temat kondycji psychicznej, znaczenia pamięci i siły przetrwania w obliczu trudności.