Interpretacja Everything Now - Arcade Fire

Everything Now Arcade Fire to utwór, który stanowi serce i tytułową inspirację piątego albumu studyjnego zespołu, wydanego w 2017 roku. Piosenka ta, a także cały album, są satyrą na współczesną kulturę konsumpcji, natychmiastowej gratyfikacji i przesycania informacjami. Win Butler, lider zespołu, opisał ten fenomen jako "everything-nowness" życia, gdzie każda chwila rozpada się na tysiąc różnych rzeczy – prawdziwych, fałszywych, próbujących coś sprzedać, ale i głębokich. Utwór próbuje uchwycić doświadczenie bycia żywym w dzisiejszych czasach, z wszystkimi jego wadami i zaletami.

Początkowe wersy "I'm in the black again / Can't make it back again" mogą sugerować poczucie uwięzienia lub powtarzalności, cykliczności w dążeniu do posiadania, które ostatecznie prowadzi do pustki. To stan, w którym mimo pozornego dostatku, brakuje czegoś fundamentalnego. Idea ta jest rozwijana w kolejnych strofach: "Every inch of sky's got a star / Every inch of skin's got a scar" – każdy aspekt życia jest nasycony, ale też naznaczony doświadczeniami, które stają się bliznami. Tekst piosenki trafnie oddaje poczucie przeładowania: "Every inch of space in your head / Is filled up with the things that you read" oraz "Every film that you've ever seen / Fills the spaces up in your dreams". To metafora cyfrowego wieku, w którym jesteśmy bombardowani treściami z każdej strony, a nasz wewnętrzny świat zostaje nimi zdominowany.

Win Butler wspominał w wywiadzie, że inspiracją do tego motywu była rozmowa, którą podsłuchał w kawiarni. Kobieta narzekała, że skończyła oglądać "Rodzinę Soprano" i jest zirytowana, że nie ma już więcej odcinków, mimo że produkcja serialu trwała dziesięć lat. To uświadomiło mu "everything-nowness" – kulturowe pragnienie natychmiastowego dostępu do wszystkiego i irytację, gdy ten dostęp się kończy. Piosenka, mimo swoich na pozór ponurych tekstów, brzmi zaskakująco tanecznie i optymistycznie, co wielu krytyków porównywało do stylu ABBA. To celowy zabieg, który podkreśla powierzchowność i ironię epoki, w której krytyka konsumpcjonizmu podawana jest w przystępnej, popowej formie.

W utworze słyszymy również odniesienia do braku autentyczności: "Every time you smile it's a fake!". To oskarżenie skierowane pod adresem społeczeństwa, które udaje szczęście i zadowolenie, mimo wewnętrznej pustki. Przejmujące wersy "Daddy, how come you're never around? / I miss you, like everything now" oraz "Mama, leave the food on the stove / Leave your car in the middle of the road" wprowadzają osobisty, melancholijny ton, sugerując utratę bliskości i rodzinnych więzi na rzecz pogoni za "wszystkim teraz". Finalne "Til every room in my house is filled with shit I couldn't live without" doskonale podsumowuje pułapkę materializmu – gromadzimy przedmioty, które stają się niezbędne, ale w rzeczywistości nie przynoszą spełnienia.

Interesującym faktem jest to, że piosenka "Everything Now" powstała w pewnym sensie "przez przypadek". Win Butler pracował nad remiksem utworu "The Coffee Cola Song" kameruńskiego artysty Francisa Bebeya i po prostu napisał wokół niego zupełnie inną piosenkę. W piosence słychać fletnię pana, którą zagrał Patrick Bebey, syn Francisa Bebeya, a jego partia opiera się na oryginalnej fletni z utworu ojca. Produkcja utworu była również efektem współpracy, m.in. z Thomasem Bangalterem z Daft Punk.

Cały album Everything Now był promowany poprzez złożoną, satyryczną kampanię marketingową, która parodiowała media i konsumpcjonizm. Zespół stworzył fikcyjną korporację "Everything Now Corp", publikował fałszywe recenzje i wiadomości, a nawet prowokował "fejkowe" kłótnie na Twitterze, aby pokazać, jak działa obieg informacji i fake newsów. Win Butler wyjaśniał, że chciał zrozumieć, jak funkcjonuje internet i dlaczego negatywne treści rozprzestrzeniają się tak szybko, a nawet, jak to wpłynęło na wybory polityczne. Choć kampania była inteligentna, część krytyków uznała, że sam album nie dorównuje jej pomysłowości, a lirycznie bywa "młotkowaniem" zamiast subtelnej refleksji. Mimo to, "Everything Now" pozostaje potężnym hymnem, który, niczym echa "Neon Bible", ukazuje dysfunkcje współczesnego świata, lecz w bardziej tanecznym i pozornie beztroskim opakowaniu. Koniec utworu, z powracającym "And then you're black again / Can't make it back again / From everything now", symbolizuje cykliczny charakter tej pustki i niemożność ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości, w której ma się "wszystko teraz", ale niewiele z tego naprawdę się liczy.