Singiel „Muminki” autorstwa Floral Bugs, wydany 14 lutego 2023 roku, to utwór niezwykle intymny i odważny, stanowiący świadectwo głębokich wewnętrznych zmagań artysty. Piosenka, która również znalazła się na albumie „Kłamczuch”, którego premiera odbyła się w połowie maja 2023 roku, jest zerwaniem z wizerunkiem, który Floral Bugs, czyli Tymoteusz Grzywa, budował przez lata. Jak sam przyznał w wywiadzie dla serwisu Groove.pl, „Muminki to bardzo ważny numer dla mnie, nigdy w życiu nie otworzyłem się tak w kawałku. Stało się to za namową mojej narzeczonej, która mówiła, żebym opowiedział swoją historię i dał się w końcu ludziom poznać, nie do końca od tej strony, jaką kreowałem przez lata w swojej twórczości”. To właśnie to dążenie do autentyczności, połączone z bólem i rozczarowaniem, stanowi oś interpretacyjną tego emocjonalnego dzieła.

Pierwsza zwrotka zanurza słuchacza w mroczny świat wewnętrznej walki. Artysta kreuje obraz siebie jako nieudolnego „magika”, który zamiast pozytywnej przemiany, dokonuje destrukcji: „Jestem magikiem, zmieniłem pijanego ćpuna / Nie w żabę, tylko przepełnionego frustracją gbura”. To wyznanie symbolizuje porażkę w próbie ucieczki od nałogu i samooszukiwania się, prowadzącą jedynie do stania się jeszcze gorszą wersją siebie – gburem, czyli osobą nieokrzesaną, irytującą, przepełnioną negatywnymi emocjami. Porównania do Sarumana, postaci z „Władcy Pierścieni”, która uległa złu, oraz do Mac Millera, rapera zmarłego tragicznie w wyniku przedawkowania, podkreślają poczucie wszechogarniającej ciemności i strach przed podobnym losem. W wywiadach, w tym dla Mestosława, Tymoteusz Grzywa otwarcie mówił o swoim uzależnieniu od substancji psychoaktywnych i alkoholu, a także o ciągłym życiu w kłamstwie, nawet wobec najbliższych.

Poczucie izolacji jest wszechobecne: „Gdzie nie pójdę zostają zwiędłe kwiaty / Odcinam się od ludzi, od emocji i przyjaźni”. To metafora jego destrukcyjnego wpływu na otoczenie, gdzie jego obecność więdnie i niszczy. Odmowa odebrania telefonu od ojca – „Wieczory późne, nie odbieram znów od taty / Bo nie chciałbym cię martwić, że jestem trochę jak ty” – ujawnia strach przed ujawnieniem własnej słabości i powieleniem być może trudnych wzorców rodzicielskich, jednocześnie wskazując na bolesne, ukryte podobieństwo. Delikatna porcelana, którą potłukł, to symbol zniszczonych relacji lub własnej kruchej psychiki. Artysta w tym fragmencie wyraża zmęczenie dotychczasowym życiem i pragnienie zmiany: „Czuję, że muszę odejść, pobyć sam i pobyć inny”. Jednocześnie odrzuca bliskich (Dyzma, Hazi, Nero), widząc w dzwoniącym telefonie przerażającą Samary Morgan, co świadczy o głębokiej paranoi i niezdolności do nawiązywania zdrowych więzi. Wreszcie, spowiedź o niezaspokojonej potrzebie akceptacji i poczucie winy – „Nie obroniłem ciebie, gdy potrzebowałaś tego najbardziej / I nie wiem co mam zrobić byś mi powiedziała twardziel / I modlę się do Boga byś patrzyła tak jak dawniej / Przed tym jak cię zawiodłem i jak poznałaś prawdę” – to krzyk rozpaczy osoby, która czuje, że zawiodła bliską osobę, i pragnie powrotu do niewinności, zanim prawda o jego nałogu została ujawniona.

Refren stanowi serce piosenki, wprowadzając kluczowe dla interpretacji metafory z „Muminków”: „Mama kochała Muminki i ich wolność na chmurkach / Stałem się tym czego się bałem, czuję się jak Buka / Tata mój jak Włóczykij, znalazł to, czego szukał / Błądzę, zabijając wokół wszystko tak jak Buka”. Muminki, symbol beztroski, miłości i rodzinnego ciepła, reprezentują utracony świat artysty. Mama kochała ich „wolność na chmurkach”, odzwierciedlając ideał, do którego Tymek tęsknił. On sam stał się Buką – postacią z doliny Muminków, która symbolizuje strach, zimno, samotność i niszczycielską moc. To alter ego artysty, które zamraża wszystko wokół, odzwierciedla jego autodestrukcyjne zachowanie i zdolność do ranienia bliskich poprzez nałóg. Tata z kolei jest jak Włóczykij, postać wędrowna, która „znalazł to, czego szukał” – być może własną drogę, wolność, a może ucieczkę. To zestawienie ukazuje kontrast między odnalezioną ścieżką ojca a zagubieniem syna, który czuje się potworem, niszczącym wszystko na swojej drodze. Floral Bugs w wywiadzie dla Mestosława z marca 2023 roku wyjaśnił, że persona Floral Bugs była dla niego „ucieczką”, „pancerzem” i „tarczą” dla wrażliwego Tymka, który potrafił „płakać na filmach animowanych dla dzieci”. Stanie się Buką to ucieleśnienie lęku przed własną mroczną stroną, którą, jak mówił w wywiadzie dla Popkillera w lutym 2023 roku, chciał przedstawić w tym singlu, w nadziei, że „może to zniechęci was do kolejnego kieliszka”.

Druga zwrotka pogłębia poczucie zmęczenia i rozczarowania otaczającym światem: „Nie mam siły gadać z ludźmi / Tylu z was zmienia zdanie po przywołaniu gotówki”. Artysta wyraża tu cynizm wobec powierzchownych relacji opartych na interesie materialnym. Zmieniając priorytety, stał się „nudny” dla otoczenia, które ceni powierzchowność. Deklaracja „Jebać gwiazdy, jebać fałsz, wszystko może się pierdolić” to bunt przeciwko hipokryzji show-biznesu i własnej przeszłości, kiedy, jak sam przyznał w artykule opublikowanym na CGM.pl w czerwcu 2023 roku, imponowało mu życie z alkoholem i narkotykami, a nawet odrzucał osoby niepijące i niebiorące narkotyków. Pytanie „Czy to są konsekwencje przejścia do dobrej strony?” jest kluczowe. Artysta zastanawia się, czy cierpienie i samotność są ceną za porzucenie starego życia i podjęcie próby trzeźwości. To trudna refleksja nad konsekwencjami drogi ku lepszemu, która bywa bolesna i samotna. Wspomniany w wywiadzie dla Popkillera fakt, że jego narzeczona pomogła mu „wyjść w ostatniej chwili z pożaru nałogu”, dodaje kontekstu do tej walki o „dobrą stronę”.

W dalszej części zwrotki kontrastuje poczucie ulotnej siły „czuję się ponad tak jak latawiec” z nieuchronnym upadkiem „A jak zostanę sam, to znowu wyląduję w trawie”. To obraz kruchej nadziei i uzależnienia od zewnętrznych bodźców, bez których artysta traci grunt pod nogami. Kulminacją zwrotki jest przerażający obraz rozpaczy i myśli samobójczych: „Leżę pijany w hotelu w centrum Warszawy / Kabel od telefonu jak krawat mam zawiązany / Koszulę mam ze wstydu, garnitur z braku odwagi / I pytam się sam siebie czy się chciałem serio zabić”. Ta scena maluje portret człowieka na skraju, uwięzionego we własnym wstydzie i braku siły do działania. Kabel od telefonu, który mógłby być łącznością ze światem, staje się narzędziem autodestrukcji.

„Muminki” to nie tylko osobista spowiedź Floral Bugs, ale też, jak sam podkreślił w wywiadzie dla CGM.pl, manifestacja chęci uświadomienia ludziom „powagi chorób psychicznych i uzależnień”. Ten singiel, charakteryzujący się „mixem świeżego brzmienia i emocjonalnej treści” oraz „ciężkim, wręcz depresyjnym klimatem”, jest świadectwem trudnej, lecz heroicznej drogi ku autentyczności i trzeźwości. Przez pryzmat bajkowych postaci, Bugs opowiada bardzo prawdziwą i mroczną historię o tym, jak łatwo zatracić się w nałogach i kłamstwach, oraz jak długa i wyboista może być droga do odnalezienia siebie.