Interpretacja Cokolwiek nie zrobisz wygrywam - Firma

Piosenka „Cokolwiek nie zrobisz wygrywam” krakowskiej Firmy, z gościnnym udziałem Bob One’a i Daddy Freddy'ego, wyprodukowana przez Piero Beatmakera, wydana w 2011 roku, stanowi manifest siły, dominacji i bezkompromisowego podejścia do sceny muzycznej i życia w ogóle. Utwór ten to esencja charakterystycznego dla Firmy stylu – bezpośredniego, pewnego siebie i skierowanego do tych, którzy kwestionują ich pozycję.

Już początek utworu, otwierający się słowami „Bardzo trudno jest być tu na szczycie, każdy chce zabrać twoje miejsce. Każdy zazdrości tobie lecz skrycie, przyjaciół masz mniej niż więcej”, wprowadza słuchacza w brutalną rzeczywistość bycia na topie. Opisuje osamotnienie i zazdrość, które towarzyszą sukcesowi, malując obraz świata, gdzie „przywiązanie do tej chorej ułudy” sławy może szybko zniszczyć życie. To wyraźne nawiązanie do trudności i presji, jakie wiążą się z osiągnięciem popularności, gdzie prawdziwi przyjaciele stają się rzadkością w obliczu fałszywych ambicji innych.

Refren, powtarzany z niezachwianą pewnością, „Cokolwiek nie zrobisz wygrywam, Ciebie szybko zabijam, Konkurencje wypalam, Bo ja daję tu energię, kiedy ty tu dajesz spam”, to centralne przesłanie piosenki. Jest to deklaracja absolutnej wyższości nad konkurencją, która w oczach artystów dostarcza jedynie „spam”, czyli treści pozbawionej wartości i prawdziwej energii. Zwrot „Nie masz szans, zrozum sam wykończyłem twój wulan” (prawdopodobnie "plan" lub "elan" - wulcan jako źródło siły) podkreśla totalną dominację i unicestwienie przeciwnika, zarówno w sensie symbolicznym, jak i artystycznym. To nie tylko puste przechwałki, ale ugruntowane przekonanie o własnej mocy twórczej i pozycji.

W kolejnych wersach, takich jak „Udzielamy lekcji jak się spuszcza manta, Nie ma tu awersji ani Kanta” oraz „Zabija cię czysta moc, więc oddawaj tu fanta”, grupa posługuje się agresywną retoryką, aby wyrazić swoją siłę. Porównania do „wilka zjadającego baranka” czy „palenia blanta” symbolizują bezwzględność i naturalną wyższość w hierarchii. To czysta, niczym nieskrępowana moc, która triumfuje nad słabością i fałszem. Tekst sugeruje, że ich muzyka to broń, która bezwzględnie eliminuje słabszych graczy na scenie.

Wkład Bosskiego Romana w piosenkę wzmacnia obraz artysty jako lidera, który mimo wyzwań, ma jasny cel. „Kiedy stopa robi bum Ja wokalem robię szum, Bawi się już ludzi tłum” to opis żywego, energetycznego występu, gdzie muzyka Firmy porywa tłumy i jednoczy słuchaczy. Deklaracja „Bosski Roman - dla ciebie gram, Od zawsze taki był mój plan” podkreśla autentyczność i oddanie publiczności, a także konsekwencję w dążeniu do artystycznych celów. W kontekście jego późniejszych wywiadów, gdzie Bosski Roman mówił o ewolucji swojego przekazu i braniu odpowiedzialności za słowo, ten utwór stanowi ważny punkt w jego artystycznej drodze, ukazując fundamenty jego tożsamości.

Bob One wnosi do utworu perspektywę kogoś, kto posiada „patent swój na ten świat i w nim przeżycie”. Jego wersy: „Wysyłamy kule, które mają to przebicie, przebicie. Przecież tu chodzi o to by mieć satysfakcję” mówią o celności i skuteczności ich przekazu, który trafia prosto w sedno, zapewniając satysfakcję zarówno twórcom, jak i odbiorcom. Krytyka „Ta gra to nie to, Mówimy stop tym makietom” oraz „Nie za monetą, lecz zawsze tam gdzie jest etos” to uderzenie w pozory i komercję, podkreślające ich przywiązanie do autentyczności i wartości, które wykraczają poza materialny zysk. Bob One w swoich innych projektach również często podkreśla, że idzie "po swojemu", co współgra z przesłaniem utworu o wierności własnym zasadom.

Utwór kończy się potwierdzeniem niezłomności i pasji: „I choćbyś wciąż próbował i ciągle tego chciał, Nie zatrzymasz siły tej ja będę tu trwał. I choćbyś fałszywe swe spiski ciągle knuł, Nie ściągniesz mnie w dół, nie!”. To nieugięta postawa, która odrzuca wszelkie próby podważenia ich pozycji. Powtarzające się dwukrotnie „Rap to moja droga, rap to moja pasja, Suplementem sława, zarobiona kasa” podkreśla, że miłość do muzyki jest siłą napędową, a sława i pieniądze są jedynie jej naturalnymi konsekwencjami, a nie celem samym w sobie. Ostatnie wersy „Pal, pal, pal donikąd mosty. Pal, pal, pal kolektyw zazdrosny. Pal, pal, pal systemowe troski. Pal, pal, pal to w ramach riposty” to wezwanie do spalenia za sobą wszystkich mostów i zerwania z negatywnymi wpływami, takimi jak zazdrość czy systemowe ograniczenia, w akcie ostatecznej odpowiedzi na wszelkie zarzuty i intrygi.

„Cokolwiek nie zrobisz wygrywam” to nie tylko piosenka, ale i filozofia, która charakteryzowała Firmę w tamtym okresie: nieugiętość, wiara we własne siły i bezkompromisowe dążenie do celu, pomimo wszelkich przeciwności i zakulisowych rozgrywek. To hymn dla tych, którzy czują się na szczycie i dla tych, którzy aspirują do bycia numerem jeden, podkreślający, że prawdziwa siła tkwi w autentyczności i pasji.