Interpretacja My Way - Elvis Presley

"My Way" w wykonaniu Elvisa Presleya to utwór o głębokim, introspektywnym charakterze, będący rozliczeniem z życiem u jego schyłku. Choć jest to piosenka nierozerwalnie związana z wizerunkiem Franka Sinatry, Elvis nadał jej własne, unikalne znaczenie, szczególnie w późniejszych latach swojej kariery. Oryginalnie, melodia pochodzi z francuskiej piosenki "Comme d'habitude" z 1967 roku, autorstwa Claude'a François, Jacquesa Revaux i Gillesa Thibauta. Paul Anka usłyszał ją podczas wakacji we Francji i postanowił napisać do niej angielskie słowa, celowo tworząc je dla Franka Sinatry, który w tamtym czasie rozważał zakończenie kariery. Anka wspomina, że pisał teksty, wyobrażając sobie, co powiedziałby Frank, używając nawet jego charakterystycznego sposobu mówienia, w tym zwrotów takich jak "I ate it up and spit it out".

Elvis Presley zaczął wykonywać "My Way" na koncertach w połowie lat 70., mimo sugestii Anki, że piosenka nie do końca do niego pasuje. Jednak dla Elvisa ten utwór stał się czymś wyjątkowym. Wielu ludzi z jego otoczenia przyznaje, że stała się to jedna z najważniejszych piosenek w jego repertuarze w ostatnich latach życia, będąca dla niego sposobem na "wylanie z siebie żalu" na temat wzlotów i upadków jego własnego życia. Elvis nagrał swoją studyjną wersję utworu w czerwcu 1971 roku w RCA Studio B w Nashville, choć ta wersja została wydana dopiero w 1995 roku. To jednak wykonania na żywo, zwłaszcza te z lat 1973 ("Aloha from Hawaii Via Satellite") i 1977 ("Elvis In Concert"), przyniosły jej największą sławę i uznanie. Wersja nagrana 21 czerwca 1977 roku, na kilka tygodni przed śmiercią Presleya, została wydana jako singiel pośmiertnie i osiągnęła wyższe pozycje na listach przebojów w USA niż wersja Sinatry, zdobywając status złotej płyty.

Tekst piosenki otwiera się słowami "And now the end is near / So I face the final curtain", co od razu wprowadza nastrój podsumowania i refleksji. Narrator zwraca się do przyjaciela, deklarując swoją pewność co do drogi, którą przeszedł w życiu. Fragment "I've lived a life that's full / I've traveled each and every highway / And more, much more than this / I did it my way" jest kwintesencją przesłania utworu. Jest to deklaracja niezależności i odwagi w kroczeniu własną ścieżką, nawet jeśli wiązało się to z popełnianiem błędów.

Kolejna zwrotka, "Regrets, I've had a few / But then again, too few to mention", ujawnia pewną samoświadomość i akceptację przeszłości. Nie ma tu miejsca na głęboki żal, jedynie na lekkie skinienie głową w stronę niedoskonałości. Elvis, podobnie jak Sinatra, mierzył się z intensywną publiczną presją i krytyką. To, jak śpiewa o "przebyciu każdej drogi" i "zobaczeniu tego do końca bez wyjątku", doskonale oddaje jego osobiste doświadczenia jako artysty, który przez dekady był na świeczniku. Poczucie, że "I did what I had to do / And saw it through without exception", jest potężnym wyrazem determinacji.

W refrenie "Yes, there were times, I'm sure you know / When I bit off more than I could chew / But through it all when there was doubt / I ate it up and spit it out / I faced it all and I stood tall / And did it my way" ujawnia się niezłomność ducha. Mimo trudności, wątpliwości i momentów, kiedy Elvis "odgryzł więcej niż mógł przeżuć", zawsze stawiał czoła wyzwaniom. To odniesienie do jego własnych walk, zarówno osobistych, jak i zawodowych, sprawia, że jego interpretacja jest szczególnie poruszająca. Wielokrotnie podkreślano, że w ostatnich latach życia Elvisa piosenka ta nabrała dodatkowej głębi emocjonalnej, stając się jego osobistą spowiedzią o blaskach i cieniach jego słynnego życia.

Ostatnia zwrotka: "For what is a man, what has he got / If not himself, then he has naught / To say the words he truly feels / And not the words of one who kneels" to filozoficzne podsumowanie. Podkreśla wagę autentyczności i wierności sobie. Jest to przesłanie o byciu prawdziwym, wyrażaniu swoich uczuć i przekonań, zamiast ulegania innym. Dla Elvisa, który musiał mierzyć się z oczekiwaniami menedżera, publiczności i własnymi demonami, ten wers musiał mieć ogromne znaczenie. "The record shows I took the blows / And did it my way" to świadectwo przetrwania, mimo wszelkich przeciwności.

Elvis podkreślał swoją niezależność i to, że to on kierował swoim losem, nawet w momentach, gdy być może wydawało się, że jest inaczej. Jego interpretacja "My Way" jest nie tylko mistrzowskim wykonaniem wokalnym, ale i emocjonalnym testamentem artysty, który, pomimo wzlotów i upadków, do samego końca "robił to po swojemu". Ten utwór stał się nieoficjalnym hymnem jego życia, odzwierciedlającym zarówno chwałę, jak i skomplikowaną naturę jego kariery i osobistej podróży. Właśnie dlatego ta piosenka, śpiewana przez Elvisa, nadal rezonuje z tak wielką siłą i emocjonalną głębią, będąc symbolem indywidualności i refleksji nad własnym życiem.