Interpretacja Always on my mind - Elvis Presley

"Always on My Mind" w wykonaniu Elvisa Presleya to utwór przesiąknięty żalem, skruchą i tęsknotą, który wybrzmiewa z niezwykłą intensywnością, szczególnie gdy weźmiemy pod uwagę kontekst jego powstania. Piosenka, napisana przez Wayne'a Carsona, Johnny'ego Christophera i Marka Jamesa, po raz pierwszy została nagrana przez Brendę Lee we wrześniu 1971 roku, a następnie wydana przez Gwen McCrae w marcu 1972 roku. Jednak to wersja Elvisa, nagrana 29 marca 1972 roku, zaledwie kilka tygodni po jego separacji z Priscillą Presley, stała się pierwszą komercyjnie udaną i powszechnie rozpoznawalną interpretacją utworu.

Tekst utworu to głębokie przeprosiny skierowane do ukochanej osoby, której narrator nie poświęcił wystarczającej uwagi i miłości, choć zawsze miał ją w myślach. Słowa takie jak „Maybe I didn't treat you quite as good as I should have, Maybe I didn't love you quite as often as I could have” („Może nie traktowałem cię tak dobrze, jak powinienem, Może nie kochałem cię tak często, jak mogłem”) doskonale oddają poczucie winy i uświadomienie sobie zaniedbań. Chodzi o „małe rzeczy, które powinienem był powiedzieć i zrobić”, na które „nigdy nie znalazłem czasu”. To uniwersalne przesłanie, które, jak przyznał Wayne Carson, nie było napisane dla Elvisa, lecz „dla każdego mężczyzny”, stanowi „jedną długą przeprosinę” za błędy popełniane w związkach.

Szczególnie poruszające są fragmenty, w których podmiot liryczny wyraża żal, że nie obejmował ukochanej w „tych wszystkich samotnych, samotnych chwilach” i nie mówił jej, jak bardzo jest szczęśliwy, że jest jego. Refren „You were always on my mind, You were always on my mind” (Zawsze byłaś w moich myślach) staje się tu bolesnym wyznaniem – myśli były, ale działania brakowało. Ostatnie błaganie „Tell me, tell me that your sweet love hasn't died, Give me, give me one more chance” (Powiedz mi, powiedz mi, że twoja słodka miłość nie umarła, Daj mi, daj mi jeszcze jedną szansę) podkreśla desperacką nadzieję na naprawienie błędów i utrzymanie związku.

Dla Elvisa, nagranie „Always on My Mind” miało wyjątkowo osobisty wymiar. W marcu 1972 roku, kiedy utwór był rejestrowany, jego małżeństwo z Priscillą chyliło się ku upadkowi. Wielu krytyków i osób z bliskiego otoczenia Elvisa uważało, że piosenka idealnie odzwierciedlała jego emocje związane z rozwodem. Priscilla Presley sama wspominała, że „Always on My Mind” oraz inne piosenki nagrane w tym okresie, takie jak „Separate Ways” (którego „Always on My Mind” było stroną B singla), rezonowały z bólem i żalem, jakiego doświadczał Elvis. Czuł, że ta ballada jest muzycznym wyrazem jego osobistych zmagań, a słowa utworu, pełne miłości, żalu i tęsknoty, uderzały w strunę jego własnych doświadczeń. Perkusista Elvisa, Ronnie Tutt, wspominał jego głębokie zaangażowanie w piosenkę podczas występów, a surowa emocjonalność, jaką wkładał w wykonanie, często wzruszała publiczność do łez.

Co ciekawe, sama geneza utworu jest również związana z osobistymi perypetiami. Wayne Carson, jeden z autorów, wpadł na pomysł piosenki podczas rozmowy telefonicznej z żoną. Musiał zostać w Memphis 10 dni dłużej niż planował, a jego żona była „dość wściekła” z tego powodu. Carson, próbując ją uspokoić, powiedział: „Wiem, że długo mnie nie było, ale cały czas o tobie myślałem”. Te słowa uderzyły go jak „młotkiem” i stały się zalążkiem piosenki. Początkowo Carson nie napisał mostku do utworu, uważając, że nie jest potrzebny, ale później, z pomocą Johnny'ego Christophera i Marka Jamesa, ostatecznie go dodał.

Mimo że piosenka została najpierw nagrana przez innych artystów, to Elvis Presley nadał jej komercyjny sukces i ugruntował jej pozycję jako klasyka. Jego wersja osiągnęła 16. miejsce na liście Billboard Hot Country Singles w USA i weszła do pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii w styczniu 1973 roku. Po latach utwór doczekał się wielu słynnych interpretacji, m.in. przez Willie'ego Nelsona w 1982 roku, która zdobyła nagrody Grammy, oraz przez Pet Shop Boys w 1987 roku. Niemniej jednak, to wykonanie Elvisa Presleya, przesiąknięte jego osobistym bólem i szczerością w obliczu rozpadu małżeństwa, pozostaje dla wielu najbardziej przejmujące i autentyczne. W 2013 roku nagranie Elvisa zajęło pierwsze miejsce w plebiscycie ITV na „Ulubione Piosenki Elvisa Narodu”. Teledysk do utworu Elvisa, często przeplatany zdjęciami jego i Priscilli, jeszcze bardziej podkreśla emocjonalny ciężar i sprawia, że piosenka pozostaje uniwersalnym hymnem o żalu i straconej miłości.