Interpretacja It Doesn't Matter - Depeche Mode

Utwór „It Doesn't Matter” z albumu Some Great Reward z 1984 roku to gorzka ballada, w której wokalnie dominującą rolę przyjmuje Martin L. Gore, główny autor tekstów i kompozytor Depeche Mode. Jest to piosenka, która ukazuje ewolucję liryczną zespołu i jego dążenie do poruszania głębszych, bardziej introspektywnych tematów, w tym miłości, pożądania i izolacji.

Tekst rozpoczyna się od deklaracji szczęścia: „I am happy / That I have you / Even though you're not here now”. Te słowa od razu wprowadzają element sprzeczności, sugerując radość z samej świadomości istnienia drugiej osoby, pomimo jej fizycznej nieobecności. Ta nieobecność jest wzmocniona gorzkim zrozumieniem: „I know somewhere / You are dreaming / Though it's definitely not of me”. Podmiot liryczny jest świadom, że nie jest centrum świata tej osoby, co wskazuje na nieodwzajemnione uczucie lub związek, w którym jedna strona jest znacznie bardziej zaangażowana emocjonalnie niż druga. Jest to portret dwóch osób, które kiedyś się kochały, ale jedna z nich poszła dalej, podczas gdy druga wciąż tkwi w przeszłości.

Refren „It doesn't matter / If this all shatters / Nothing lasts forever / But I'm praying / That we're staying / Together” wyraża jednocześnie rezygnację i desperacką nadzieję. Akceptacja ulotności ("Nic nie trwa wiecznie") zderza się z błaganiem o utrzymanie więzi, co podkreśla wewnętrzny konflikt między rozumem a pragnieniem. To jak mantra, technika samouspokojenia w obliczu nieustannej deziluzji, pancerz przed światem, który często nie spełnia oczekiwań.

W dalszych zwrotkach podmiot liryczny ceni sobie przyjaźń („I am warmed / By your friendship”), nawet gdy druga osoba jest daleko. Radość z tego platonicznego wsparcia współistnieje z bolesną świadomością, że romantyczna intymność może nigdy nie nadejść: „And I'm happy / In the knowledge / We may never see the day / When I kiss you / And you kiss me”. To wzmocnienie tematu niespełnionej romantycznej tęsknoty, gdzie akceptacja smutnej prawdy staje się źródłem pewnego rodzaju spokoju.

Następnie pojawia się ostre ostrzeżenie: „Don't pretend you miss me / The worst kind / Of diseased mind / Is one filled with jealousy”. To bezpośrednie wezwanie do szczerości i odrzucenie fałszu. Podmiot liryczny wykazuje silną awersję do zazdrości, być może dlatego, że sam z nią walczył lub widział jej niszczycielską moc w przeszłości. Ten fragment ujawnia pragnienie autentyczności, nawet jeśli jest ona bolesna.

W kolejnym segmencie piosenki, „If we should meet again / Don't try to solve the puzzle / Just lay down next to me / And please don't move a muscle”, wyraża się pragnienie prostej, nieskomplikowanej bliskości. „Rozwiązywanie zagadki” sugeruje zmęczenie analizowaniem problemów związku, pragnienie ucieczki od emocjonalnej złożoności i chęć doświadczania po prostu bycia, bez wysiłku czy pretensji. Chodzi o spokój i moment nieuwiedziony przez nadmierne myślenie.

Piosenka kończy się potężnym wyrazem pokory i niewystarczalności: „I will thank you / Most of all for / The respect you have for me / I'm embarrassed / It overwhelms me / Because I don't deserve any”. To oświadczenie o niskiej samoocenie, gdzie podmiot liryczny jest zaskoczony i zawstydzony okazywanym mu szacunkiem, ponieważ szczerze wierzy, że na niego nie zasługuje. Ten fragment dodaje głębi i wrażliwości całej interpretacji, podkreślając wewnętrzne zmagania i lęki.

Some Great Reward, na którym znajduje się „It Doesn't Matter”, został nagrany w Hansa Tonstudios w Berlinie, miejscu słynącym z eksperymentów, gdzie swoje kluczowe dzieła tworzyli tacy artyści jak David Bowie czy U2. To tło podkreśla chęć zespołu do eksplorowania nowych brzmień i głębszych narracji. Mimo że „It Doesn't Matter” nie był jednym z bardziej popularnych singli i nie doczekał się teledysku, jest to powolna ballada z syntezatorami, która oddaje ducha emocjonalnej szczerości albumu.

Interesującym faktem jest to, że Martin Gore napisał później utwór „It Doesn't Matter Two”, który znalazł się na albumie Black Celebration z 1986 roku. Choć tytuł sugeruje kontynuację, Gore opisał tę drugą piosenkę jako „bardzo desperacką, bardzo bardzo chorobliwą”. Jej tematyka skupia się na pożądaniu i ulotnym seksie, co kontrastuje z bardziej romantyczną, choć niespełnioną, wrażliwością pierwotnego „It Doesn't Matter”. Ta dychotomia podkreśla wyjątkową, pełną nadziei i samoakceptacji, a jednocześnie głęboko melancholijną naturę oryginalnego utworu. Jest to piosenka, która w subtelny sposób porusza złożone emocje, oferując intymny wgląd w duszę podmiotu lirycznego, który pomimo bólu i wątpliwości, znajduje ukojenie w samej możliwości bycia w relacji, nawet jeśli ta relacja jest daleka od ideału.