Interpretacja Heaven - Chris Rea

Utwór "Heaven" Chrisa Rei, pochodzący z jego jedenastego studyjnego albumu Auberge wydanego w 1991 roku, to nastrojowa ballada, która maluje obraz podróży – zarówno tej dosłownej, jak i metaforycznej, przez meandry życia. Został wydany jako drugi singiel z płyty w marcu 1991 roku i osiągnął 57. miejsce na brytyjskiej liście przebojów. Piosenka, charakteryzująca się spokojnym brzmieniem i charakterystycznym, chrapliwym głosem artysty, stanowi refleksję nad poszukiwaniem sensu, radości i wewnętrznego spokoju w ciągłym ruchu, w czymś, co wydaje się być niekończącą się drogą.

Pierwsze wersy: "I see a turning wheel / On a dusty track / Caught in the void and empty space / In between there and back" natychmiast wprowadzają w motyw podróży. Wirujące koło na zakurzonej ścieżce to kwintesencja drogi, którą Chris Rea, znany ze swojej pasji do motoryzacji i dziennikarstwa poświęconego wyścigom samochodowym, często eksploruje w swojej twórczości. Obraz "pustej przestrzeni pomiędzy tam i z powrotem" oddaje poczucie zawieszenia, nieokreśloności etapu życia, w którym się znajdujemy. To nie jest cel, lecz proces – trudny do zdefiniowania punkt przejściowy. Jednakże, nie ma w tym pesymizmu. Wręcz przeciwnie, pojawia się "the paradise of going somewhere / That's still so far away". To pragnienie i ekscytacja związane z nieznanym, z przyszłością, która choć odległa, jawi się jako obietnica. Pomimo tej niepewności, podmiot liryczny deklaruje: "And happy, boy you bet I am / Holding on to this smile for just as long as I can". Ta linia, podkreślana przez "niską, mocno zniszczoną przez warunki atmosferyczne chrypkę" Rei, którą kompozycja jest wzbogacona, zdaniem krytyków świadczy o silnym optymizmie i pozytywnym nastawieniu. To deklaracja świadomego wyboru radości i trzymania się jej, nawet w obliczu niewiadomych.

Refren, samo powtórzenie słowa "Heaven... Heaven", nie odnosi się do nieba w sensie religijnym, miejsca po śmierci, co z kolei jest głównym tematem innej piosenki Rei, "Tell Me There's a Heaven", inspirowanej pytaniami jego córki o cierpienie na świecie. W kontekście omawianego utworu z albumu Auberge, "Heaven" to raczej stan umysłu, ulotna chwila szczęścia, spokoju, a może po prostu odczucie wewnętrznej pełni, które towarzyszy podążaniu własną drogą. Jest to jakby nagroda, którą czerpiemy z samej podróży. AllMusic zauważyło, że piosenka "może równie dobrze być utworem kogoś, kto w końcu odnalazł swoją drogę".

Druga zwrotka kontynuuje ten motyw: "It's all bright in front / And it's all dark behind". Przeszłość jest już za nami, często pełna cieni i niewiadomych, podczas gdy przyszłość jawi się jako coś jasnego i pełnego nadziei. To skupienie na teraźniejszości, na "Living for the now / That's in between the bridges and the signs". Obrazy mostów i znaków drogowych wzmacniają metaforę podróży, podkreślając efemeryczność chwili obecnej – jesteśmy w punkcie pośrednim, między tym, co było, a tym, co nadejdzie. Świadomość, że "getting there is still a long, long way to go", nie zniechęca. Wręcz przeciwnie, podmiot liryczny dystansuje się od tych, którzy "dream and wish", stawiając na pragmatyczne i introspektywne podejście: "This is everything I officially need to know". To akceptacja teraźniejszości i uznanie jej za wystarczającą. Ostatecznie, powraca optymistyczne przesłanie: "And happy, boy you bet I am / Holding onto this smile for just as long as I can".

"Heaven" Chrisa Rei to więc pieśń o podróży życia, o odnajdywaniu szczęścia nie w osiągnięciu ostatecznego celu, ale w samym procesie przemieszczania się. To afirmacja teraźniejszości, czerpania radości z każdego etapu, bez względu na to, jak długa i niepewna jest droga przed nami. Krytycy opisali utwór jako "pogodny" z "wspaniałymi gitarami" i "silnie optymistycznymi" oraz "pozytywnymi" przesłaniami. Piosenka, jak cały album Auberge, oddaje "myśli i uczucia człowieka w meandrującej podróży samochodowej, zastanawiającego się nad tym, co powiedział i zrobił". Jest to hymn dla tych, którzy potrafią dostrzec piękno i wartość w nieustannym ruchu, w zawieszeniu pomiędzy tym, co było, a tym, co będzie, i z uśmiechem trzymają się nadziei na lepsze jutro. Film do utworu wyreżyserował Nigel Dick, a zdjęcia kręcono w Londynie oraz w jego garażu w Kalifornii.