Piosenka „Hold Up” Beyoncé, będąca drugą częścią wizualnego albumu Lemonade, stanowi ów etap zaprzeczenia w bolesnej podróży przez zdradę i uzdrowienie. Tekst piosenki rozpoczyna się od intensywnego monologu, który jest adaptacją poezji Warsan Shire, somalijsko-brytyjskiej poetki. Opisuje on desperackie próby podmiotu lirycznego, by sprostać nierealistycznym oczekiwaniom, by stać się „miększą, ładniejszą, mniej... przebudzoną” ("I tried to change, closed my mouth more. Tried to be soft, prettier. Less...awake."). Te quasi-religijne i ascetyczne praktyki – post przez 60 dni, noszenie bieli, unikanie luster i seksu, milczenie, a nawet rytualne samobiczowanie czy próby oczyszczenia w „bleach” (wybielaczu) – symbolizują ekstremalne poświęcenia w nadziei na odzyskanie miłości lub kontroli nad sytuacją, a także pragnienie zmazania grzechu, choćby nie swojego. Wyrwanie stron z Pisma Świętego i użycie ich jako środka higienicznego ("plugged my menses with... ..pages from the Holy Book") jest aktem bluźnierstwa, interpretowanym przez niektórych jako wyraz ostatecznej rozpaczy, ale też odrzucenia narzuconych ról i tabu, kiedy nic innego nie przynosi ulgi. Całe to cierpienie prowadzi jednak do jednego, nieustępliwego pytania: „Are you cheating? Are you cheating on me?” (Czy mnie zdradzasz?). To fundamentalne pytanie leży u podstaw całego albumu Lemonade.

Centralny refren „Hold up, they don't love you like I love you” jest zarówno błaganiem, jak i ostrzeżeniem, wyrażającym głębokie przekonanie protagonistki o unikalności i wyższości jej miłości. To bezpośrednie odniesienie do utworu „Maps” zespołu Yeah Yeah Yeahs, z liryką „Wait, they don't love you like I love you”, którą Ezra Koenig z Vampire Weekend, współtwórca „Hold Up”, zaadaptował po tym, jak kiedyś ją zatweetował. Pierwotnie demo „Hold Up” zostało nagrane przez Diplo i Koeniga, a następnie trafiło do Beyoncé, która rozwinęła je z innymi autorami, w tym z Joshem Tillmanem, czyli Father John Misty. Sam Diplo stworzył charakterystyczny, taneczny beat z elementami reggae, samplując utwór Andy’ego Williamsa „Can't Get Used to Losing You” z 1963 roku, co nadaje piosence pozornie beztroski charakter, kontrastujący z jej mrocznym przesłaniem.

W pierwszym wersecie narasta podejrzenie i poczucie bezwartościowości ("I smell your secrets, and I'm not too perfect To ever feel this worthless"). Przeszukiwanie listy połączeń partnera ("Scrolling through your call list") ukazuje utratę prywatności i narastającą obsesję. Następnie pojawia się przejście od bólu do gniewu i pragnienia odwetu: „I don't wanna lose my pride, but I'mma fuck me up a bitch”. Refren „What's worse, lookin' jealous or crazy? Jealous or crazy? Or like being walked all over lately, walked all over lately. I'd rather be crazy” jest kluczowy. Protagonistka świadomie odrzuca rolę biernej ofiary, wybierając szaleństwo, które oznacza aktywne działanie, nawet jeśli jest ono postrzegane jako irracjonalne.

Teledysk do „Hold Up” wizualnie wzmacnia ten motyw. Beyoncé, ubrana w ikoniczną żółtą, falującą suknię Roberto Cavalli, przechadza się po ulicy, beztrosko rozbijając samochody i kamery bejsbolowym kijem nazwanym „Hot Sauce”. Ta scena, nakręcona z dbałością o estetykę filmową i symbolikę, jest wizualnym manifestem buntu i wyzwolenia, stanowiącym potężną reprezentację kobiecej siły w obliczu zdrady. Niektórzy krytycy porównywali ją do sztuki Pipilotti Rist "Ever Is Over All" lub teledysku Janet Jackson. Żółta suknia jest często interpretowana jako nawiązanie do Oshun, jorubskiej bogini miłości, płodności i bogactwa, co dodaje warstwę kulturowego i duchowego znaczenia. Sceny początkowe teledysku, gdzie Beyoncé jest zanurzona w wodzie w podtopionym pokoju, a następnie wynurza się, odzwierciedlają ideę oczyszczenia, odrodzenia i wyjścia z otępienia zaprzeczenia.

Werset drugi przesuwa perspektywę, zastanawiając się, czy inne kobiety pozostałyby u boku partnera, gdyby ten stracił swoją pozycję i bogactwo. Podkreśla to przekonanie, że miłość protagonistki jest bezwarunkowa i prawdziwa, w przeciwieństwie do powierzchownych relacji, które oferują inne. Bridge to lament nad zmarnowaną miłością i wspomnienie namiętnych chwil, co potęguje poczucie straty. Utwór kończy się outro, które interpoluje fragment „Turn My Swag On” Soulja Boya: „I hop up out my bed and get my swag on. I look in the mirror, say, "What's up?"”. To pozornie nagłe przejście od rozpaczy do asertywności może symbolizować odzyskiwanie poczucia własnej wartości, chwilę ulgi, a nawet akceptację nowego, silniejszego „ja” w obliczu bólu, przygotowując grunt pod kolejne etapy żałoby, które eksploruje Lemonade. Całość „Hold Up” to złożony portret kobiety, która odmawia bycia ofiarą, nawet jeśli ceną jest „szaleństwo”.