Interpretacja Barracuda - Heart

Utwór „Barracuda” zespołu Heart to hymn wściekłości i sprzeciwu, który narodził się z konkretnych, upokarzających doświadczeń sióstr Ann i Nancy Wilson w bezwzględnym świecie przemysłu muzycznego. Piosenka, wydana w 1977 roku na albumie „Little Queen”, jest ostrym komentarzem do seksizmu i eksploatacji, z jakimi borykały się kobiety w rocku lat 70..

Tekst utworu został napisany przez Ann Wilson w przypływie gniewu po tym, jak pewien promotor radiowy, w ramach kampanii reklamowej wymyślonej przez ówczesną wytwórnię zespołu, Mushroom Records, zasugerował, że Ann i Nancy były kazirodczymi kochankami. Incydent miał miejsce po koncercie w Detroit, kiedy promotor zapytał Ann o jej „kochanka”. Początkowo Ann sądziła, że chodzi o jej chłopaka, menedżera zespołu Michaela Fishera, ale promotor wyjaśnił, że miał na myśli Nancy, co Ann uznała za atak na honor ich obu. Jak wspominała Ann, „Barracuda” była „błyskiem gniewu, uświadomieniem sobie, w co się wpakowałyśmy”.

Tytułowa „Barracuda” to metafora drapieżnych i bezdusznych postaci w branży muzycznej – od promotorów po prezesów wytwórni płytowych – którzy uprzedmiotawiali i próbowali manipulować artystkami. Słowa „You lying so low in the weeds, I bet you gonna ambush me” doskonale oddają poczucie bycia zasadzonym w pułapkę przez kogoś, kto czeka na okazję do wykorzystania. Wers „Smiled like the Sun – kisses for everyone, And tales – it never fails!” rysuje obraz fałszywej serdeczności i powierzchownego uroku, za którym kryje się podstęp. Odniesienie do „porpoise” (delfina, ale w kontekście słownictwa Ann Wilson, to było raczej sparafrazowanie „porpoise-smile”, czyli takiego właśnie obleśnego uśmiechu) w linijkach „"Sell me sell you" the porpoise said, Dive down deep now save my head” dodatkowo podkreśla przebiegłość i nieczyste intencje tych, którzy chcą zarobić na czyjejś naiwności lub wizerunku.

Piosenka ta, to także efekt burzliwego rozstania Heart z Mushroom Records. Zespół opuścił wytwórnię i podpisał kontrakt z Portrait Records (oddziałem CBS), co doprowadziło do długiej batalii prawnej. W ramach retorsji, Mushroom Records wydało niedokończony album „Magazine”, zanim Heart zdążyło wydać „Little Queen”, co pogłębiło frustrację zespołu. Słowa „Back over Time we were all trying for free, Met up with porpoise and me, No right no wrong you're selling a Song – a name, Whisper game” odzwierciedlają to poczucie, że ich sztuka i tożsamość były na sprzedaż, a ich reputacja stała się elementem „szeptanego marketingu”. „If the real thing don't do the trick, You better make up something quick” to gorzka refleksja nad presją komercyjną, gdzie autentyczność ustępuje miejsca potrzebie szybkiego sukcesu i medialnego rozgłosu, nawet kosztem prawdy.

Struktura muzyczna „Barracudy” jest równie intensywna jak jej przekaz. Nancy Wilson wraz z Rogerem Fisherem, który w dużej mierze odpowiadał za potężny i agresywny riff gitarowy, skomponowali muzykę idealnie pasującą do wściekłych słów Ann. Ciekawostką jest, że ten charakterystyczny riff był inspirowany coverem Joni Mitchell „This Flight Tonight” w wykonaniu Nazareth, a także, jak czasem wspominano, utworami Led Zeppelin, takimi jak „Immigrant Song” czy „Achilles Last Stand”. Ann Wilson ujawniła również, że w piosence jest „mała niespodzianka” rytmiczna – pomimo dominującego metrum 4/4, pojawia się jeden takt 5/4, który potrafi „wyrzucić z rytmu”, podobnie jak nieoczekiwane zwroty akcji w bezwzględnym biznesie.

Linijki „All that night and all the next, Swam without looking back, Made for the western pools -silly fools” sugerują ucieczkę i dystansowanie się od toksycznego środowiska, próbę rozpoczęcia od nowa, nawet jeśli wiąże się to z pewnym naiwnym optymizmem. Ostatecznie, „Barracuda” stała się potężnym rockowym hymnem, symbolem buntu i wytrwałości, szczególnie dla kobiet w rocku, które były zmuszone walczyć o swoją godność i artystyczną niezależność. Piosenka, która osiągnęła 11. miejsce na liście Billboard Hot 100, została nazwana 34. najlepszą hardrockową piosenką wszech czasów przez VH1 w 2009 roku. Pomimo kontrowersji, takich jak wykorzystanie utworu przez Sarę Palin w jej kampanii w 2008 roku (czemu siostry Wilson się sprzeciwiły, uznając to za „ironię” i „bezprawny” akt), „Barracuda” pozostaje ponadczasowym, naładowanym emocjami dziełem, które wciąż rezonuje z publicznością.