Utwór "Chaotic Evil" autorstwa Avady, choć jego bezpośrednie źródła i kontekst twórczości zespołu są trudne do odnalezienia w publicznie dostępnych materiałach – w sieci pojawiają się informacje o kilku zespołach o nazwie Avada, m.in. polskiej grupie thrash/heavy metalowej, której tematyka obejmuje szaleństwo i uczucia, oraz tajskiej formacji post-rockowej – to jednak tytuł oraz tekst piosenki silnie nawiązują do archetypu zaczerpniętego ze świata gier fabularnych, przede wszystkim Dungeons & Dragons. Pozwala to na głęboką interpretację samego przekazu, nawet bez szczegółowych informacji o intencjach artysty.

Tytuł "Chaotic Evil" (Chaotyczne Zło) odnosi się do jednego z dziewięciu typów charakterów w systemie RPG, opisującego postać, która działa samolubnie i kieruje się własnymi pragnieniami, nie zważając na zasady, autorytet czy życie innych. Dla postaci o tym usposobieniu cel uświęca środki, a ich decyzje są często spontaniczne i nieprzewidywalne. Nie chodzi tu o bezmyślne niszczenie, lecz o nieprzejmowanie się, jeśli świat spłonie, byle osiągnąć swoje cele. To istota, która ceni własne zdanie ponad wszystko i jest gotowa manipulować, a nawet niszczyć, aby postawić na swoim.

Pierwsza strofa, "I have started to see the things / That have never even been / I hear the voices in my head / I wish I really could escape", natychmiast wprowadza nas w świat wewnętrznego zamętu i potencjalnego szaleństwa. Podmiot liryczny doświadcza halucynacji, słyszy głosy, co sugeruje utratę kontaktu z rzeczywistością lub głęboki kryzys psychiczny. To początek rozpadu postrzegania, który idealnie wpisuje się w aspekt "chaosu" – dezorganizacji, nieprzewidywalności i braku stabilności. Pragnienie ucieczki ("I wish I really could escape") jest tutaj kluczowe; wskazuje na świadomość własnego stanu, ale jednocześnie bezsilność wobec jego narastania. To walka z własnym umysłem, która może być preludium do przyjęcia bardziej nihilistycznej lub autodestrukcyjnej postawy.

Druga strofa pogłębia poczucie izolacji i alienacji: "I feel like I am outcast / Everyone is wearing mask / Hiding artificial smiles / And their kindness is false". Podmiot liryczny czuje się wykluczony z otaczającego go świata, w którym dominuje hipokryzja i fałsz. Ludzie wokół niego noszą "maski", prezentując sztuczne uśmiechy i obłudną życzliwość. Ten obraz demaskuje powierzchowność relacji społecznych i sugeruje, że prawdziwe intencje są ukryte. Z perspektywy "Chaotic Evil", takie spostrzeżenie mogłoby być punktem zwrotnym – jeśli świat jest zbudowany na kłamstwie, dlaczego samemu miałoby się grać według zasad? To doświadczenie bycia odrzuconym i postrzegania fałszu w otoczeniu może prowadzić do cynizmu i uzasadnienia dla własnych, egoistycznych działań. Jeżeli "dobroć jest fałszywa", to nie ma sensu dążyć do bycia dobrym.

Ostatnia strofa stanowi kulminację tej transformacji: "Falsest friends betrayed me / Thinks I cannot even see / But they didn't even known / Time of revange has come". Tutaj podmiot liryczny staje w obliczu bezpośredniej zdrady. To nie tylko ogólny fałsz, ale konkretne, osobiste doświadczenie złamanego zaufania przez "najbardziej fałszywych przyjaciół". Kluczowe jest stwierdzenie "Thinks I cannot even see" – zdrajcy myśleli, że ich knowania pozostaną niezauważone, co podkreśla ich arogancję i niedocenianie podmiotu. Jednak moment, w którym podmiot liryczny oświadcza: "But they didn't even known / Time of revange has come" jest definitywnym przejściem na stronę "zła". To już nie tylko chaos wewnętrzny czy poczucie bycia odmieńcem, ale aktywna deklaracja chęci odwetu. Zamiast szukać zrozumienia czy przebaczenia, podmiot liryczny wybiera drogę zemsty, co jest charakterystyczne dla motywacji egoistycznych i pozbawionych empatii. To moment, w którym wewnętrzny chaos, spotęgowany przez społeczne wykluczenie i zdradę, przekłada się na konkretną, złą intencję. Postać przyjmuje swoje "chaotyczne zło", przestając być ofiarą, a stając się siłą działającą poza normami, by wymierzyć własną sprawiedliwość, lub raczej, zaspokoić własne pragnienie rewanżu, bez względu na konsekwencje. To jest ta chwila, kiedy osoba, czując się osamotniona i skrzywdzona, porzuca wszelkie społeczne konwencje i otwiera się na własną, mroczną stronę, w której jedynym prawem jest osobista wola i pragnienie rozliczenia.