Asal, artystka pochodząca z Iranu, która wychowała się w Vancouver, ma talent do tworzenia muzyki, która "nie krzyczy, ale szepce z klarownością". Jej utwór "Tolerance" to intymna i melancholijna podróż w głąb emocji, oparta na stonowanych melodiach i minimalistycznym instrumentarium. Piosenka ukazała się 24 lipca 2025 roku. Asal promowała utwór na TikToku, zachęcając do "eksploracji znaczenia tolerancji" i wskazując na symbolikę hipopotama.

Tekst piosenki "Tolerance" ukazuje bolesną perspektywę osoby, która osiągnęła niezwykły poziom odporności na substancje zmieniające świadomość, do tego stopnia, że straciły one swoją moc. Już pierwsze wersy – "When the weed ain't working anymore / And the drinks ain't getting me the same" – natychmiast wprowadzają słuchacza w stan głębokiego rozczarowania i wyczerpania. Podkreślają one daremność prób ucieczki od rzeczywistości, kiedy to, co kiedyś przynosiło ulgę, staje się nieskuteczne. Artystka zastanawia się nad przyczyną tego stanu, sugerując: "Man, I must be metal to the core / Or it must be something with my brain". To wskazuje na poczucie wewnętrznej twardości, wręcz niewrażliwości, lub na zaburzenie w postrzeganiu świata, co budzi pytania o zdrowie psychiczne i fizyczne.

Pytania "Who do you call? / Who do you call when the plug ain't pluggin' nothing up no more?" oraz "Where do you fall? / Where do you fall when there ain't one thing to get you high no more?" malują obraz skrajnej izolacji i beznadziei. Kiedy tradycyjne "wtyczki" – źródła ucieczki lub wsparcia – przestają działać, a nic nie jest w stanie wywołać pożądanego stanu, artystka pyta o ostatnią deskę ratunku. Ten moment jest punktem krytycznym, w którym wszelkie mechanizmy obronne zawodzą.

Kluczowym i najbardziej uderzającym metaforą jest fraza: "I've built the tolerance of a hippopotamus". Hipopotam, znany ze swojej masywności i gruboskórności, symbolizuje niebywałą wytrzymałość i odporność. W kontekście uzależnień, tolerancja hippo to przerażające osiągnięcie, oznaczające, że organizm jest w stanie przetrawić ogromne ilości substancji bez odczuwania ich efektów. To osiągnięcie jest jednak tragiczne, bo prowadzi do pytania "What the f*ck I gotta risk?" – co jeszcze musi poświęcić, by cokolwiek poczuć?. Kolejne wersy, "Baby, I don't drink, I drown", głęboko oddają sedno problemu. Picie przestaje być przyjemnością czy formą relaksu; staje się aktem autodestrukcji, nurzaniem się w otchłani, która nie przynosi ulgi, lecz pochłania. To podkreśla utratę kontroli i fakt, że substancje nie tylko nie działają, ale wręcz prowadzą do głębszego cierpienia.

Powtarzające się fragmenty o niedziałającej używce i rosnącej tolerancji tworzą hipnotyczny, niemal beznadziejny refren, wzmacniając poczucie pułapki. W drugiej części utworu pojawiają się wersy: "Did one or two / I blinked, I did it all / I had a few / Trying to forget it all". Te krótkie, urywane zdania doskonale oddają spiralę uzależnienia, gdzie początkowe, kontrolowane próby szybko wymykają się spod kontroli i prowadzą do nadmiernego zażycia w celu zapomnienia. Cel jest jasny – uciec od bólu, zetrzeć wspomnienia. Jednak to tylko pogłębia problem.

Zakończenie piosenki, z wiatrem "kickin' at my door" i myślą, że "his goal is taking me away", wprowadza element fatum i zagrożenia. Wiatr, często symbolizujący zmiany lub zewnętrzne siły, tutaj zdaje się być zwiastunem ostatecznego unicestwienia lub porwania w nieznane. To może być interpretowane jako presja otoczenia, własne myśli, czy po prostu wewnętrzny przymus, który popycha osobę w kierunku coraz większej autodestrukcji. Utwór Asal to przejmujący portret walki z uzależnieniem i narastającą obojętnością, gdzie granica między piciem a topieniem się zaciera, a poszukiwanie ulgi prowadzi jedynie do pustki i wyczerpania.