Interpretacja Nintendo 64 - Alex G

Piosenka „Nintendo 64” autorstwa Alexa G to surowy i niezwykle intymny portret młodzieńczego zagubienia, apatii i poszukiwania ucieczki w obliczu narastających problemów. Utwór, mimo że muzycznie bywa klasyfikowany jako soft rock czy indie rock, zawiera w sobie przerażająco smutny obraz podmiejskiej egzystencji, który Alex G ukazuje w sposób często beznamiętny i bezpośredni. Co ciekawe, „Nintendo 64” jest jednym z popularniejszych, lecz niewydanych oficjalnie utworów artysty, który, jak sam wspominał, powstał w czasach jego licealnego zespołu The Skin Cells około 2011 roku. Alex G często podkreśla, że te starsze utwory nie reprezentują jego obecnej twórczości i dlatego nie trafiają na oficjalne albumy, choć jednocześnie przyznaje, że „jeśli ludziom się podoba, to chrzanić to”.

Tekst rozpoczyna się od serii niefortunnych wydarzeń, które od razu wprowadzają słuchacza w stan emocjonalnego rozchwiania narratora: „My dog just ran away and I am feeling pretty bad” (Mój pies właśnie uciekł i czuję się dość źle). To odczucie osobistej straty i smutku szybko łączy się z buntem przeciwko autorytetom i próbą ucieczki od rzeczywistości: „I've been sneaking out at night and my parents are real mad / I've been taking lots of drugs / Cause they teach me not to care” (Wymykałem się w nocy, a moi rodzice są naprawdę źli / Brałem dużo narkotyków / Bo uczą mnie, żeby się nie przejmować). To ostatnie zdanie jest kluczowe – narkotyki stają się narzędziem do osiągnięcia obojętności, mechanizmem radzenia sobie z niesprawiedliwością życia: „Yeah, I guess that's how you cheat / Because life doesn't play fair” (Tak, chyba tak się oszukuje / Bo życie nie gra uczciwie). Narrator przyjmuje nihilistyczną perspektywę, gdzie brak troski staje się strategią przetrwania.

Drugi wers piosenki wprowadza element głębokiego, rodzinnego dramatu, który jest podany z zaskakującą, niemal glib obojętnością, tak charakterystyczną dla stylu Alexa G: „My brother told me that he's gonna kill himself tonight / With a whole bottle of Prozac or a shiny kitchen knife / He said that when he's dead, I can have his Nintendo 64” (Mój brat powiedział mi, że zamierza się zabić dziś wieczorem / Całą butelką Prozacu lub błyszczącym nożem kuchennym / Powiedział, że kiedy umrze, mogę mieć jego Nintendo 64). Obietnica konsoli Nintendo 64 w tym kontekście jest szczególnie mroczna i przerażająca. Nie jest to pocieszenie, lecz ponura, transakcyjna wymiana, która zdaje się podkreślać zarówno traumę, jak i zdolność do oddzielenia się od niej. Komentatorzy zwracają uwagę, że smutek nie leży w samej groźbie, co w perspektywie, że narrator „może grać całą noc, siedząc na podłodze w piwnicy” po śmierci brata. Obraz samotnego grania w piwnicy, gdzie kiedyś być może spędzał czas z bratem, staje się symbolem osamotnienia i pustki, jaką pozostawia potencjalna tragedia. Konsola, niegdyś symbol beztroskiego dzieciństwa i wspólnej zabawy, staje się pamiątką obciążoną cieniem samobójstwa.

Kolejny werset przenosi nas w sferę zawodu miłosnego, który również jest naznaczony próbą stłumienia emocji i fizycznym obrzydzeniem: „My girlfriend told me that she doesn't love me anymore / And I wish I didn't care but I thought she was really cool / So I drank a ton of liquor / Then I threw up in her sink” (Moja dziewczyna powiedziała mi, że już mnie nie kocha / I żałowałem, że mi nie zależało, ale myślałem, że jest naprawdę fajna / Więc wypiłem mnóstwo alkoholu / Potem zwymiotowałem do jej zlewu). Mimo deklarowanego pragnienia, by „nie dbać”, pojawia się przebłysk autentycznego uczucia: „but I thought she was really cool”. To sugeruje, że narrator nie jest całkowicie pozbawiony emocji, lecz aktywnie walczy z nimi, co prowadzi do autodestrukcyjnych zachowań. Odpowiedź dziewczyny – „She said next time use the toilet / Then she offered me a drink” (Powiedziała, następnym razem użyj toalety / Potem zaproponowała mi drinka) – dodaje warstwę czarnego humoru i pokazuje pewną patologię w dynamice ich relacji, być może również jej własną obojętność lub rezygnację.

Ostatni akapit, stanowiący kulminację moralnej ambiwalencji utworu, opisuje spotkanie z krwawiącym mężczyzną: „We passed an old man bleeding on the side of the street / So I got out of the car and I helped him on his feet” (Minęliśmy starego człowieka krwawiącego na poboczu ulicy / Wysiadłem z samochodu i pomogłem mu wstać). Na chwilę pojawia się akt litości i współczucia, a narrator angażuje się fizycznie, „dostając jego krew na ręce”. Jednak ta przelotna pomoc zostaje szybko odrzucona. Mężczyzna, pijany i zapłakany, prosi o podwiezienie, tłumacząc się bójką. Po jego opowieści, która nie zmienia perspektywy narratora, następuje zimna, bezlitosna decyzja: „He said his house was all the way on the other side of town / So we left him in the road and said we wouldn't turn around” (Powiedział, że jego dom był po drugiej stronie miasta / Więc zostawiliśmy go na drodze i powiedzieliśmy, że nie zawrócimy). Ten zaskakujący zwrot akcji, od momentu pomocy do kompletnego porzucenia, podkreśla głęboką apatię i niezdolność narratora (lub być może szerszego „my”) do trwałego zaangażowania emocjonalnego czy moralnego. To ostatnie zdanie zamyka piosenkę akordem beznadziei i moralnego rozkładu, pozostawiając słuchacza z pytaniem o granice ludzkiej obojętności.

W ogólnej interpretacji, „Nintendo 64” to ponury i realistyczny obraz młodzieńczego życia, w którym ucieczka w narkotyki, gry wideo czy alkohol staje się jedyną formą radzenia sobie z przytłaczającą rzeczywistością, brakiem wsparcia i emocjonalnym chaosem. Alex G, zgodnie ze swoją techniką „góry lodowej” (Hemingwaya), przedstawia tylko wierzchołek problemów, pozwalając słuchaczowi domyślić się głębi strachu i bólu ukrytego pod powierzchnią tekstu. Utwór rezonuje z młodymi ludźmi, którzy doświadczają podobnych zmagań, i ukazuje, jak skomplikowane i bolesne mogą być poszukiwania ukojenia w świecie, który „nie gra uczciwie”.